" ယံယံ ကျောင်းသွားရင် မင်းကားကို အဆောင်မှာထားခဲ့ပြီး ငါ့ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ သွားမှာမို့လား "
တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ ယံယံ့အိမ်က ကားဝယ်ပေးထားပြီး ဉာဏ်ကတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်ရွေးဝယ်ထားသည့် ဆိုင်ကယ်ပဲ ယူလာခဲ့သည်။
" အေးလေ မေးနေရသေး ...ကားနဲ့သွားဖို့ စိတ်ကူးကိုမရှိတာ ... ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲသွားကြမယ် "
" မိုးရွာတဲ့နေ့ဆိုရင်တော့ ကားနဲ့သွားမယ်လေ "
" မိုးရွာထဲလဲ ငါတော့ဆိုင်ကယ်ပဲစီးချင်တာ "
" တစ်ပတ်လောက် ဆန်ပြုတ်နဲ့ နှစ်ပါးသွားလိုက်ရတာ မမှတ်သေးဘူးလား "
ထိုနေ့တုန်းက သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဖျားကြတာကို သတိရသွားပြီး ယံယံက နှာခေါင်းရှုံ့သည်။ ဉာဏ်က သုံးရက်လောက်နှင့်သက်သာပေမဲ့ ယံယံကတော့ ဆေးမသောက်ချင်တာရော၊ နေမကောင်းဖြစ်လျှင် အစားချေးများတာရောကြောင့် တစ်ပတ်လောက် အလူးအလဲ ခံလိုက်ရပြီး ဆန်ပြုတ်ဆိုလည်းထိုကတည်းက အသံတောင်မကြားချင်တော့ပါ ။
နှစ်ယောက်သား ညစာစားပြီးသောအခါ တစ်ခါတည်း အိပ်ရာဝင်ဖို့ ပြင်လိုက်ကြသည် ။
" မင်း ဘယ်ကုတင်မှာအိပ်မှာလဲ ဉာဏ် "
" နံရံဘက်ကအိပ်မယ် "
" Ok... Good Night "
" Good Night ယံယံ "
တစ်နေ့လုံးပန်းထားသည့်အရှိန်ဖြင့် အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်သည်နှင့် ဘယ်လောက်မှမကြာဘဲ အိပ်ပျော်သွားသော ယံယံ့ကိုကြည့်ပြီး ဉာဏ်လည်းမျက်လုံးတွေ မှေးစင်းလာ၏ ။
အသက် ဆယ့်ကိုးနှစ်။
သူတို့ အထက်တန်းကျောင်းသားလေးတွေ မဟုတ်ကြတော့။ ကိုယ်ပိုင်ရွေးချယ်ခွင့်၊ ဆုံးဖြတ်ခွင့်တွေ အပြည့်အဝပိုင်ဆိုင်နေပြီဖြစ်သည့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီ။
ဒီညကစပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖုန်းထဲကနေ Good Night လှမ်းလုပ်စရာမလိုတော့။ ဒီညကစပြီး ညတိုင်း အိပ်မက်တွေလှနေပါတော့မည် ။
*****
တလောကလုံးမှာ သူတို့ပဲ ရှိသလို အချင်းချင်း ပုခုံးဖက်ကာ ရယ်မောပြီး ကန်တင်းထဲဝင်လာသည့် နှစ်ယောက်အပေါ်မှာ တခြားသူတွေအားလုံး အာရုံရောက်သွားကြသော်လည်း ထိုနှစ်ယောက်ကတော့ ဂရုစိုက်ပုံမရပါ။
YOU ARE READING
My Youth Was Yours ( Completed )
General Fictionဉာဏ်လင်းထင် × ပိုင်ဇေယံ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရာကနေ သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ^^
10. In other words , I love you
Start from the beginning
