Hoofdstuk 22

2 0 0
                                    


De ochtend brak aan met zachte zonnestralen die door de gordijnen naar binnen gluurden, het begin van een nieuwe dag voor Finn en Stijn. Ze lagen samen in bed, hun lichamen nog steeds warm van de passie van de nacht ervoor, hun harten vervuld van liefde en tederheid.Finn opende langzaam zijn ogen en keek naar Stijn, die vredig naast hem lag te slapen. Een glimlach speelde om zijn lippen terwijl hij de herinneringen aan de vorige nacht koesterde, de liefdevolle aanrakingen en de gepassioneerde kussen die hen samen hadden gebracht.Stijn bewoog zich slaperig, zijn ogen knipperend terwijl hij langzaam ontwaakte. Toen hij Finn naast hem zag liggen, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Goedemorgen," mompelde hij, zijn stem zwaar van slaap."Goedemorgen," antwoordde Finn, zijn stem warm van genegenheid. Hij reikte uit en streek zachtjes een lok haar achter Stijns oor, een tedere glimlach op zijn gezicht.Ze lagen samen in stilte, genietend van elkaars aanwezigheid en de rust van de ochtend. Er waren geen woorden nodig om de liefde tussen hen te voelen, de band die hen zo sterk verbond.Na een tijdje verbrak Stijn de stilte, zijn stem zacht maar vastberaden. "Ik ben zo blij dat we dit samen hebben gedaan, Finn. Het voelde... juist."Finn knikte instemmend, een gevoel van vrede en vreugde over zich heen voelend. "Ja, het voelde juist," beaamde hij, zijn hart vervuld van geluk.En met die wetenschap in hun harten, omhelsden Finn en Stijn de nieuwe dag met open armen, klaar om samen de uitdagingen en avonturen van het leven aan te gaan. Want voor hen was er geen twijfel meer: hun liefde was echt, en samen zouden ze alles aankunnen wat het leven op hun pad zou brengen.

Samen SterkerWhere stories live. Discover now