Samen Sterker

Hoofdstuk 5

Finn keek naar zijn telefoon, zijn handen trillend van vermoeidheid en stress terwijl hij de dringende behoefte voelde om zijn dochtertje veilig te weten. Hij toetste het nummer van Marie, een goede vriendin die af en toe op Sofia paste, en hoopte tegen beter weten in dat ze beschikbaar zou zijn.Het duurde even voordat Marie opnam, maar toen ze dat eindelijk deed, klonk haar stem gehaast en bezorgd. "Finn, is alles goed? Ik heb gehoord over de explosies in de stad."Finn slikte zijn emoties weg en probeerde kalm te blijven. "Marie, ik heb je hulp nodig. Ik kan Sofia niet zelf ophalen en ik weet niet wat ik moet doen."Er viel een korte stilte aan de andere kant van de lijn voordat Marie antwoordde, haar stem vol spijt. "Finn, ik wou dat ik kon helpen, maar ik ben net van plan de stad uit te gaan voor een paar dagen. Ik kan Sofia niet opvangen."Een golf van paniek overspoelde Finn terwijl hij worstelde met de gedachte dat hij zijn dochtertje alleen zou moeten achterlaten tijdens deze crisis. Maar hij wist dat hij geen andere keuze had. "Oké, Marie," zei hij met een brok in zijn keel. "Breng haar alsjeblieft naar het ziekenhuis. Ik zal haar daar ontmoeten zodra ik kan."Met een zwaar gemoed hing Finn op en staarde naar zijn handen, die trilden van uitputting en angst. Het voelde alsof hij faalde als vader, maar hij wist dat hij nu moest focussen op het redden van levens. Zijn dochtertje zou veilig zijn in het ziekenhuis, omringd door zorgzame professionals.Met een diepe zucht stond Finn op en haastte zich terug naar zijn werk, vastbesloten om alles te doen wat nodig was om de stad te helpen herstellen van deze nachtmerrie. En ergens diep vanbinnen wist hij dat Sofia, hoe jong ze ook was, een ongelooflijke veerkracht had geërfd van haar overleden moeder. En dat gaf hem de kracht om door te gaan, zelfs in de donkerste momenten.