Hiç gelmeyeceğini bilsemde beklediğim bazı şeyler var benim.Ben bekliyorum,neyi beklediğimi bilmeden bekliyorum.Yağan bir yağmurdan sonra gökkuşağını nasıl beklerse çocuklar,soğuk bir kış ayının sonunda bahara kavuşmayı nasıl bekliyorsa çiçekler ben de öyle bekliyorum.Bazen umutsuzluğa kapılıyor ruhum ne olacağını bilmeden ne istediğimi bilmeden beklemek zor geliyor fakat vazgeçmiyorum.Çünkü biliyorum ki bir şeyleri beklemek neden yaşadığımı hatırlatıyor bana.Yaşadığımı hissettiriyor bana bu bekleyiş.Ne olduğunu bilmeden beklemek ise yeniden umut etmeme neden oluyor ve her sabah doğan güneşin yolumu aydınlatmasına yardımcı oluyor.Ne kadar zor olduğunu bilsem de bir umutla bekliyorum.
"Ki beklemek,en korkunç halidir yaşamanın.."
