Bir çok şey var öğrendiğim,bu yaşıma kadar öğrenemediğim bir çok şeyi biliyorum artık.Fiziki olarak her ne kadar hepimizin kalbi olsa da bazılarımızın ruhunda bir kalp taşımadığını biliyorum artık mesela.Birini gerçekten seviyor olmak için fiziki kalp yetmiyor,bir insanı ruhumuzda bulunan kalple sevebiliyoruz anca.Bir kalbi olan insan sizce masum bir çocuğu öldüresiye cinayet işleyebilir mi?Ya da şöyle soralım:Bir masumun canına kıyacak kadar zalim olan birisi gerçekten sol göğsünde kalp taşıyor olabilir mi?
Eh tabi dedik ya fiziki kalp herkeste var.En azılı katilin bile nefes alıyor olabilmesi,kanın vücudunda dolaşıyor olabilmesi bunun bir kanıtı olsa da bizim bahsettiğimiz kalp bu değil tabikide.Kalbi olan her canlı nefes alabilir ama nefes alabiliyor diye o kişinin ruhununda kalbi var diyebilir miyiz?İşte ben tam olarak bunu öğrendim.
Birilerine kıyabilecek kadar zalim olan bir insanın kalbinin olmadığını ve kalbi olmayan bir insanın hiç kimseyi sevemeyeceğini biliyorum.Seviyorum dediği herkese yalan söylediğini,bazen saplantılı halini sevgi diye gösterip işin en kötüsü de bu masala kendisinin de inandığını,daha sonra bu masalı güzel bitirebilmek uğruna çevresinde ki herkesi masalına dahil edip birer birer kıyabildiğini artık biliyorum.İnsan kendisine bu kadar şey öğreten birisine kızmamalı aslında,teşekkür etmeli.Size çok teşekkür ediyorum bana bu yaşımda yeni bilgiler verdiniz,beni aydınlattınız.Latife yapmıyorum çünkü siz bana gerçekten ruhunda kalp taşımayan insanların var olduğunu göstermeseydiniz belki ben ömrüm boyunca silinmeyecek derin izlerle yaşamak zorunda kalacaktım.Neyse ki sayenizde bunu öğrendim,belki canım acıdı,belki gözyaşı döktüm ama eminim ki sizler o kötü kalbinizle benim döktüğüm gözyaşına bile mutlu olmuşsunuzdur.
Ne diyorduk en son?Ha,evet ruhunda kalp taşımayan insanlar diyorduk..Öyle büyük bir yalnızlığa düşecekler ki tutunacak tek dallarını kaybetmemek için yine o kararmış kalpleriyle başka canlar yakacaklar,siz sanıyor musunuz ki bu masal burda bitecek?Şimdi başrol olanlar başka bir masalda figüran olup kırılmaya,dökülmeye mahkum kalacaklar.Peki daha sonra..?
Sonrası yok sayın okurlarım,bunun başı da yoktu sonrası da yok.Bizler arada gelip geçici figüranlarız ve tek tesellimiz başrol olmamak olacak.Ne derse desin,neye inanırsa inansın eninde sonunda ruhunda kalp taşımadığını farkecekler.Belki bunu farketmeleri için fiziki kalplerinin durmasını bekleyecekler ama mutlaka bir gün bunu farkedip pire uğruna yorgan yakmanın pişmanlığını iliklerine kadar her zerrelerinde hisserek bir sokak köşesinde elinde masum bir bebekle(ki bu en kötüsü,çünkü kalbi olmayan bir insanın bu dünyaya getireceği bir bebeğin sorumluluğunu kimse kaldıramaz)ölümü bekleyecekler.
Sizlere gelince;gerçek saf sevginizin kıymetini bilin,olur olmadık yerlerde kullanıp kalan hayatınıza sevgisiz bir kalp bırakmayın kendinizde,emin olun ki ne kadar şu an göremesek de sizlerin saf sevgisini hakeden birileri var..Kendiniz için yaşayın,kendiniz için savaşın,kendiniz için bir şeyler yapın.Hayat sevginizin iplerini kimsenin eline vermeyin.Kalbi kararmış birisi o ipi alınca çünkü;ilk yapacağı iş onu bir halata dönüştürmek olur,siz sanarsınız ki daha hüçlü olmam için yapıyor.O halatı boynunuza geçirip sizi nefessiz bıraktığında,boş bir duvarı saatlerce izlemenize sebep olduğunda anlarsınız.Sizden isteğim kendinizi bu kadar aciz bir duruma düşürmeyin,siz bu masalın değil başrolü figuranı bile olmayın..Artık biliyorum,artık her şeyi daha iyi biliyor ve görüyorum.Daha güzel hikayelerde görüşmek üzere,sağlıcakla kalın..
