Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

0.2

Medya; Adar, Mert ve Bade.

ikinci bölümden selamlaar

Çok uzatmadan geçelim bölüme.

Sınır: 5 oy, 5 yorum.

İyi okumalaar kaplumbağalı çöreklerlerim 💖

                              ☪

(Bade Ulu'dan)

Yüzüme değen sıcaklık ile gözlerimi açtım, Güneş yüzüme yansıyordu. Kaşınan gözlerimi ovuşturup yattığım yerden doğruldum.

Ayaklarımı yataktan sarkıtıp, ayağa kalktım. Yavaş adımlarla, odamda bulunan banyoya doğru adımladım.
Hâlâ uykum varda fakat, uyuyamazdım. Banyodaki işlerimi halledip, aynanın önüne geçtim.

Uyumaktan, göz altlarım şişmiş, yüzümdeki yastık izi hâlâ şeklini koruyordu. Yüzüme bir kaç kere soğuk su çarpıp, banyodan çıktım.

Dolabımın önüne gelince, rahat bir eşofman takımı çıkartıp giyindim. Üzerimdeki günlük kıyafetleri alıp kirli sepetine atmıştım.

Giyinmem nihayet bittiğinde, yatağımı da toplayıp, odadan çıktım.
Ev çok sessizdi, ne bekliyordum ki.

Artık abim yoktu, ne yapacaktım. Tek başıma bu evde de kalamazdım, çalışmıyordum, belli bir yerden bir gelirim de yoktu. Evet mert abi vardı ama her şeyi o yapamazdı.

Merdivenlerden inip mutfağa gelmiştim, içeriye baktığımda, Çilek teyzenin sessizce kahvaltı hazırladığını gördüm. İçeriye adımladım,

"Günaydın Çilek teyze" Dedim, neşeli tutmaya çalıştığım bir sesle, iki gündür bizim evdeydi. Ona çok şey borçluydum. Yanlız bırakmamıştı beni.

"Günaydın bade'm, uyuyabildin mi yavrum." Diye sordu merhametle.

Gülümsedim.

"Uyudum, uyudum" Diye mıruldandım. Uyuyamamıştım aslında, kabus görmüştüm sürekli.

"Tamam kızım, otur sen sofraya yemekler hazır." Yavaş adımlarla masaya doğru geçtim, hep oturduğum sandalyeyi çekerek oturdum. Mert abi neredeydi. Görmemiştim kalktığımdan beri.

"Mert abiyi gördün mü teyze?" Diye sordum meraklı bir sesle. Salatalıkları tabağa dizerken cevapladı beni,

"Gelir kızım şimdi, işleri vardı az"

Kafamı onaylar anlamda salladım ve önüme döndüm. Mutfağın girişinden gelen sesle kafamı oraya çevirdim.

Mert abi gelmişti, üztünde üniforma vardı. Karargah'a gitmişti muhtemelen.

"Oo bademcik, uyanmışsın sonunda" Dedi alayla.

"Uykularımı mı sayıyorsun mert abi, çok ayıp." Dedim ayıplarcasına. Kafasını iki yana sallayıp tebessüm etti.

"Yok kız, takılıyorum sadece." Dedi, yanımdaki sandalyeyi çekip otururken.

Kafamı iki yana sallayıp önüme döndüm, Çilek teyze de bu sırada, pişirdiği menemeni önünüze koyup, karşı sandalyeye oturmuştu.

"Hadi başlayın bakalım, bitecek hepsi."Canım yemek istemiyordu, hiç bir şeyi.

Gözlerimi etrafta gezdirirken, abimin sandalyesine kaydı bakışlarım. Orada oturmak için, hep kavga ederdik.

"Bade" Mert abinin seslenmesiyle ona doğru baktım, üzgünce bakıyordu bana. Bakmasındı öyle niye üzülüyordu bana.

"İki gündür doğru dürüst yemiyorsun abicim, ye hadi bir şeyler." Aç gibi hissetmiyordum. Onları üzmemek için menemenden bir çatal aldım ve ağzıma attım.