17 Yıl sonra gerçekleri öğrenen Bade, yıllardır onu arayan abilerine giderse.
Azıcık dram.
Bolca eğlence.
Bolca aksiyon.
Bir tutam da kaos.
Daha ne olsun?
Var mısın benimle yeni bir serüvene?
(Bal Bade'm adında ilk ve tek kitaptır.)
(Kitabımda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buyur gülüm tak, düşürmüşsün.
Dün atacaktım, bitiremedim bölümü. Kaldı bugüne dnslsnssm
Henüz iki bölüm olmasına rağmen 1k olmuşuuz, oy veren, vermeyen herkese teşekkür ediyoruum<<333
Sınır; 20-20
Çok fazla oldu, nasıl yaparız böyle bir şeyi dnklsnaak
O SINIR DOLACAK.
Artık konumuza geçiş yapma vakti. Umarım sıkılmadan okuyorsunuzdur. Beğenmediğiniz bir sahne falan varsa söyleyin lütfen, çünkü benim içime sinmiyor hiç. Yazarak kalemimi geliştirmeye çalışıyorum. Umarım daha iyi yerlere gelebilirim, öpüldünüüz💕
İyi okumalar güzellikler💘
☪
(Bade Ulu'dan)
Dış kapıdan, gelen tıkırtı sesleriyle gözlerimi araladım. Yavaşça, yattığım yerden doğruldum. Ne ara uyumuştum ya ben ya. Boynuma giren ağrıyla yüzümü buruşturdum.
Boynum tutulmuştu, oturur vaziyette uyumaktan. Tutulan boynunu ovuşturarak, ayağa kalkıp, kapıya doğru ilerledim.
Mert abi gelmişti, sessiz hareketlerle elindeki ceketini kapının yanındaki vestiyere asarken, kafasını çevirince göz göze geldik.
"Hoş geldin abi." dedim, yüzümdeki tebessüm ile. Onun da yüzünde bir tebessüm belirdi. "Hoş buldum kardeşim." Dedi yanıma yaklaşıp saçlarımı karıştırıken. Ellerini kafamdan iterken sitemle konuşmuştum,
"Ya abi! Elinin ayarı yok mu senin"
"Valla Bade, dağılmış saçların ile seni hiç ciddiye alamıyorum gülüm, sen duvarla konuşabilirsin, ben yemek yapmaya gidiyorum." Dedi mutfağa doğru yol alırken. Mert abi yemek yapabiliyor muydu ya?
Mert abim gözden kaybolunca, kapının hemen köşesinde duran, boy camından dışarıya baktım.
Hava kararmıştı be, bendeki de ne uykuymuş arkadaş. Aslında normaldi. Dün gece uyuyamamıştım, abim gelmişti rüyama. Çok gerçekçi bir rüyaydı, etkisinden çıkamamıştım bir süre. Mert abi de bilmiyordu, bu aralar sürekli kabus görüyordum.
Burnuma gelen yanık kokusuyla, daldığım düşüncelerden arınıp, gerçek dünyaya geçiş yaptım.
Hızlı adımlarla mutfağa doğru ilerledim. Mutfak kapısına geldiğimde, kapıdan adımımı atacakken, önüme düşen tencere kapağı ile geriye doğru sıçradım.
"Ne oluyor be!" Diye istemsizce yükselmiştim. Korkmuştum anasını.
Kafamı kaldırdığımda, parmaklarıyla oynayıp bana alttan alttan bakan Mert abiye kesişti gözlerimiz. Bu nasıl bir tiptir Allahım, güya asker olacaktı.
