༄វាយោស្នេហ៍༄•||•love in the air [END]

ភាគទី3: take care

#វាយោស្នេហ៍
#ភាគទី3
_______________________________________

យប់ស្ងាត់កំពុងតែមានមនុស្ស2នាក់ដែលអង្គុយត្រម៉ងត្រមោចយ៉ាងកំសត់ម្នាក់ឈឺឯម្នាក់ទៀតកំពុងតែមិនយល់ថាខ្លួនមកដល់ចំណុចនិងបានយ៉ាងមិច÷

<លោកឈ្មោះអី?>ផន
<តាមសុជីវធម៌អ្នកសួរគេត្រូវឆ្លើយមុន>
<ខ្ញុំផន វោរ៉ាវេទ >
<ខ្ញុំឈ្មោះ Phuwin tangsakyuen>
<មិចក៏ឈ្មោះវែងដូចខ្សែរខ្លែងបែបនេះថែមទាំងចម្លែកទៀត?>
<Bully?>
<ឯងនិយាយភាសារអ្វីរបស់ឯងយើងមិនយល់ទេ>
<មិនយល់ក៏មិនបាច់យល់បិទមាត់ហើយដេកទៅថ្លង់ណាស់សួរច្រើនមេន>
<ឯងមកពីខាងណាចរិតរឹកពារឯងមិនដូចអ្នកនៅទីនេះសោះ>
<ខ្ញុំក៏មិនដឹងថាខ្ញុំមកដល់ទីនេះដោយរបៀបណានោះទេសំខាន់ពេលនេះខ្ញុំឃ្លានហឹក..ហឹក>
<ទ្រាំមួយយប់សិនទៅ>
<ទ្រាំមិនបានទេមិនទាន់បានហូបអីតាំងពីព្រឹកម្លេះ>
<ហើយអោយយើងទៅរកមកពីណាបើឃ្លានណាស់ហូបយើងសិនទៅ>
<ទះជ្រុះក្បាលឥឡូវនិងខ្ញុំមិនមេនយក្សទេ>
<តែឯងចូលចិត្តធ្វើមុខយក្សដាក់យើង>
<ហើយប្រុងអោយខ្ញុំញញឹមបែបនេះដាក់លោកមេនទេ?> ទេភូវីនកូនកុំញញឹមប្រូនោះលង់ឥឡូវហើយ

ស្នាមញញឹមរបស់ភូវីនធ្វើអោយផនភ្លឹកនិងសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់គេបូករួមជាមួយនិងពន្លឺព្រះចន្ទទៀតមើលឃើញរឹតតែស្រស់។ ឃើញគេមើលខ្លួនឡើងភ្នឹកបែបនេះភូវីនក៏ព្យាយាមសម្រួលឥរិយាបទមកវិញ÷

<អឺ...សុំទោសមិញភ្លេចខ្លួន>ភូវីន
<ស្អាតណាស់>
<ហ្ហឹម?>
<អឺព្រះចន្ទយប់នេះស្អាតណាស់>
<មេនហើយឃើញព្រះច័ន្ទបែបនេះចេះតែនឹកដល់មនុស្សម្នាក់>
<អ្នកណាទៅ?>
<មិនដឹងទេមិនដែលសូម្បីតែឃើញមុខ>
<គេពិសេសសម្រាប់ឯងហើយតើពិតទេ?>
<ពិសេសណាស់រាល់ថ្ងៃបន់អោយតែយប់ទេអាលបានជួបគេ>
<ហេតុអី?>
<ព្រោះគេមានតែក្នុងយល់សប្តិប៉ុណ្ណោះ>
<ហូយស្មានតែជាមនុស្សពិត>
<ចុះលោកមើលព្រះចន្ទព្រោះនឹកដល់អ្នកណា?>
<គ្មានអ្វីត្រូវនឹកទេព្រោះខ្ញុំបានជួបគេហើយ>
<ល្អហើយចឹងមិនដូចខ្ញុំទេបានត្រឹមនឹកតែមិនអាចជួប>
<ថ្ងៃណាមួយលោកនិងជួបគេមិនខាន>
<អភិនិហារបែបនិងមានតែក្នុងរឿងទេ>
<រឿងអ្វីទៅ រាមកេរ្តិ៍ វេស្សន្តរ ឬ...>
<គ្មានទាំងអស់និងនិយាយក៏លោកមិនស្គាល់ដែរលោកគេងទៅក្រែងឈឺរបួសផងហី>
<ឯងដូចគ្នា>
<អឺរាត្រីសួរស្ដី>