Siren | KazuScara -Ara Verildi-

🌊 1.1 🌊

Childe'ın cenazesinin üzerinden 2 hafta geçmişti. Artık neredeyse kimse bu konuyu açmıyordu. Childe'ın ailesi ve Signora hâlâ kötü durumdaydılar ama herkes onlara ellerinden geldikçe yardım etmeye çalışıyordu. Signora cenazeden sonra bir süre okula gelmemişti. Hatta daha dün okula gelmeye başladı. Geldiğinden beride arkadaşları onu yanlız bırakmıyordu. Öğretmenlerde ona yardım etmeye çalışıyordu.

Bizim grupta da bir soğukluk vardı. Herkes birbirine soğuk davranıyordu. Heizou bu olayın sirenler ile ilgili olduğunu söylediğinden beri böyleydi. Xiao ve Heizou zaten efsanelerden dolayı sürekli didişirlerdi ama o kadarla kalırdı. İlk defa böyle birşey için birbirlerine soğuk davranıyorlardı. Heizou ilk defa efsaneler konusunda bu kadar ciddi konuşmuştu ve Xiao'da onun saçmaladığını düşünüyordu. Konu da bir ölüm vakası olunca Xiao normalden daha fazla sinirlenmişti.

Scara ise bu konuşmalar sırasında sakin kalmaya çalışsada gözlerinden herşey okunuyordu. Heizou zaten Scara'nın okula ilk geldiği gün ona Siren olup olmadığını sormuştu. Scara bunu bir şekilde atlatmıştı ama şimdi bilemiyorum. Heizou kendinden emin gözüküyor ve her an bütün olayı çözebilir.

Ventiyse garip davranıyordu. O gün hepimiz onun ilk defa ağlayışına şahit olmuştuk. Nasıl sakinlestireceğimizi de bilememiştik. Ne için ağlamaya başladığını bile anlamamıştık. Çok geçmeden de Venti yanımızdan ayrılmıştı, Xiao da peşinden koşmuştu ama nafile. Venti, Xiao'a bile birşey anlatmamış hatta Xiao onunla konuşmaya çalışınca görmezden gelmiş. Bunlar kesinlikle Ventilik hareketler değil.

Benim zihnimi en çok kurcalayan da Venti'nin kurduğu cümle. 'Korktuğum şeyler başıma geliyor. Sizi koruyamadım...' Bizi neyden koruyamamıştı? Sirenlerden mi yoksa tahmin edemediğim başka şeylerden mi? Niye onun bizi koruması gerekiyordu? Venti neyden korkuyordu? Sirenlere ilgili birşey olduğundan emindim. Hatta bence o da Scara ile ilgili gerçeği biliyor ama oda benim gibi sessiz kalıyor. Ama neden? O niye sessiz kalıyor? Benim Scara'ya karşı duygularım vardı. Onu bu duygulardan dolayı ifşalayamıyordum ama Venti? Venti kesinlikle bizim bilmediğimiz bir şeyler biliyordu.

Bense tüm bu karmaşanın içinde Scara'dan kaçmaya çalışıyordum. Ne yaparsam yapayım ondan soğuyamıyordum, nefret edemiyordum, kalbime söz geçiremiyordum. Onu gördüğümde bile heyecan yapıyordum. Elim ayağım karışıyordu. Onun çivit mavisi saçlarını ve gözlerini tüm gün aklımdan çıkaramıyordum. Celestialılar aşkına ben ona ne zaman bu kadar çok aşık olmuştum? En son sadece bir hoşlanma duygusuydu ama şimdi... Aşık olduğumu biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Bir katille, bir Sirenle birlikte olamazdım.

Bugün okula normalden geç gitmiştim. Scara ile olabildiğince az muhattap olmak istiyordum. O yüzden son zamanlarda okula biraz geç gidiyordum. Tenefüste mecbur diğerleri anlamasın diye konuşuyordum ama o zamanlar içimde bir ağırlık oluşuyordu. Bir bahane bulup kaçmak istiyordum. Ayrıca o bir katil olsada bana karşı çok iyi davranıyordu. Bu da işimi zorlaştırıyordu.

Mesela 2 gün önce okula fazla geç kalmıştım ve kahvaltı yapamamıştım. Oda ilk tenefüs kantinden bana sandiviç almıştı. Sandiviçi bana verirkende yüzünde çok güzel bir gülümseme vardı. İstemeyerekte olsa sandiviçi aldım ama kendimden gerçekten tiksiniyordum.

Duygularıma niye laf geçiremiyordum? Ona aşık olmak istemiyorum! Büyük ihtimalle Childe dışında başka insanlarıda öldürmüştü hatta yemişti... Bu fazla mide bulandırıcıydı. İnsan yiyen birine, bir varlığa nasıl aşık olabiliyordum? Sırada ki hedefi ben miydim? O yüzden mi bana bu kadar iyi davranıyor? Ya Venti, Xiao ya da Heizou ya birşey yaparsa? O zaman ben tüm bu duyguları nasıl kaldıracaktım?

Scara ile karşılaşmamak dileğiyle sınıfa girdim. Sınıfa girdiğim gibi onun sırasına baktım. Neyse ki boştu. Scara'nın sırasının önünde Heizou tek başına oturuyordu. Yeni aldığı cinayet kitaplarından birini okuyordu. Heizou'nun önünde de Xiao ve Venti vardı. Venti başını sıraya koymuşken Xiao'da telefonu ile ilgileniyordu. Genelde sohbet içinde olurlardı ama son zamanlarda böyleydiler... Bu iş gerçekten canımı sıkmaya başlamıştı.