// တိုဘီေလး အသည္းကြဲေနပါသည္ //
အေပၚကစာေၾကာင္းကိုဖတ္ၿပီး ခင္မ်ားတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အထင္လြဲမေနၾကပါနဲ႕ဦးေနာ္။ အဲ့ဒါ ကြၽန္ေတာ့္သခင္က ကတ္ထူးျပားတစ္ျပားယူ၊ အဲ့လိုေရးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းမွာ ခ်ိတ္ေပးထားတာႀကီးပါ။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အသည္းမကြဲပါ။ ကြဲရေအာင္ အစကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က ရွမ္းႀကီးကို ႀကိဳက္ေနတာလဲမဟုတ္။ ကြၽန္ေတာ့္သခင္ကသာ စိတ္႐ူးထၿပီး ထင္ခ်င္ရာေတြဇြတ္ထင္ေနတာ။ ရွမ္းႀကီးကလည္း ဘာကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္သခင္ကို ျပန္ႀကိဳက္လဲမသိပါဘူး။ ဟိုကျဖင့္ က်ပ္ေရာျပည့္ရဲ႕လားမသိတာကို။ သူမို႔လို႔ ျပန္ႀကိဳက္တယ္။
ဟိုတစ္ေန႕ကလည္း ဒိတ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အျပင္သြားၾကတာ.. ရွမ္းႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါေခၚခဲ့ဆိုတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ေရာပါသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္သခင္ကေလ ဒိတ္ကို ဘယ္ေနရာမွာ သြားလုပ္တယ္ထင္လဲ။ ေဆး႐ုံမွာသြားလုပ္တာဗ်ာ၊ ေဆး႐ုံမွာသြားလုပ္တာ။ အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါမက လွလွပပဝတ္လာတဲ့ ရွမ္းႀကီးလည္း အံ့ၾသလို႔ေပါ့။
"ကိုထူးျမတ္.. ေျပာေတာ့ ဒိတ္လုပ္မယ္ဆို.. "
"အင္းေလ"
"အဲ့ဒါဆို ဒီေဆး႐ုံက.."
"ေၾသာ္.. အဲ့ဒါက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေယာက္်ားေလးေတြမို႔ တျခားေနရာေတြမွာဆိုရင္ ထင္းထင္းလင္းလင္းႀကီးျဖစ္ေနမွာ၊ ေဆး႐ုံမွာက်ေတာ့ သူတို႔လည္း သူတို႔အပူနဲ႕သူတို႔ဆိုေတာ့ ငါတို႔ကိုဘယ္သူမွ အာ႐ုံမေရာက္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ"
"ဗ်ာ! "
"ဘာလို႔တုန္း... မင္းကမႀကိဳက္လို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့"
"မဟုတ္ရင္ရၿပီေလကြာ.. လာ ငါတို႔နမ္းၾကရေအာင္"
"!!"
ရွမ္းႀကီးေတာ့ မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သခင္ကို ဘယ္လိုမွနားမလည္နိုင္ပါဘူး။ သူ ဘာေတြေတြးတယ္၊ ဘာေတြကို စိတ္ကူးယဥ္တယ္၊ ဘယ္လိုေနရတာကိုေပ်ာ္လဲဆိုတာကစၿပီး ဘာဆိုဘာမွ နားမလည္နိုင္ဘူး။
