Sofrada derin bir sessizlik vardı, herkes önündeki çorbayı içiyordu. Döndü oğullarının arasındaki gerginliği fark etmişti. Muammer'in sesiyle bozuldu sessiz ortam.
"Bugün güzel bir gelişme olmuş."
Veysel heyecanla baktı babasına. Heyecanını yansıtan sesiyle konuştu:
"Kısa bir an olsada bacaklarımı hissettim baba."
"Benim neden haberim yok." Dedi Kenan. Kardeşi böyle birşeyi neden ona söylememişti?
"Seni aradık oğlum, telefonunu açmadın."
"Öyle mi? Duymadım demek ki."
Veysel'e baktı Kenan, elini uzatıp kardeşinin saçlarını okşadı. Çok sevinmişti kardeşi için. Veysel ise geriye çekilip abisinin sevincini kursağında bıraktı.
"Ben biraz hava alacağım, size afiyet olsun." Dedi Kenan ve yerinden kalktı, başı yine ağrımaya başlamıştı.
"Oğlum daha hiçbir şey yemedin."
"Midem bulanıyor, yiyemiyorum."
Kenan merdivenlerden hızlıca indi. Döndü bakışlarını Muammer'e çevirdi, bu konuda baba olarak onun birşeyler yapması gerekiyordu. Adam karısının ne demek istediğini anlamış gibi kalktı yerinden.
"Ben Kenan'a bir bakayım."
Muammer merdivenlere ilerledi.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bahçeye çıktı Muammer, oğlunun sedirde oturduğunu gördü. Başını ellerinin arasına almıştı Kenan, ona kadar sayıyordu sessizce. Muammer yanına oturdu.
"Oğlum?"
Babasının sesiyle kendine geldi genç adam, hızlıca sildi gözyaşlarını. Mavi gözlerini babasının mavilerine çevirdi. Endişe vardı o mavilerde, bir babanın endişesi.
"Ne bu halin oğlum?"
"Ben kardeşimi üzdüm galiba istemeden." Dedi Kenan, Veysel'le dertleşemiyor olması, kardeşinin yüzüne bakmıyor oluşu, tüm bunlar onu çok üzüyordu.
"Kardeşler kavga eder." Dedi Muammer, kendiside Hüseyin'le sürekli kavga halindeydi. "Ama barışırlar sonra."
"Yüzüme bile bakmıyor." Dedi Kenan, başını bahçe kapısına çevirdi. "Ben bu kadar kötü ne yaptım ona?"
"Bak bende çok hatalar yaptım ama kardeşin beni affetti, sende zamana bırak, herşey düzelecek."
Kardeşiyle yakın zamanda yaptığı konuşmayı hatırladı Kenan, Elif'i anlatmıştı ona, kardeşi de zamana bırak demişti, gülümsedi genç adam. Acı dolu bir gülümsemeydi bu.
"İçeri geçiyom ben, sende soğukta durma daha fazla." Dedi Muammer, sedirden kalkıp yeniden merdivenlere ilerledi. Kenan ise telefonu alıp Veysel'in doktorunu aradı.
Doktor Veysel'i getirmesini durumunu kontrol ettikten sonra bundan sonra ki sürece karar verileceğini söyledi ona.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ertesi gün.
"Bu çok iyi bir gelişme Veysel." Dedi doktor, gerekli kontrolleri yaparken. Veysel heyecanla bekliyordu sonucu. Kenan elini kardeşinin omzuna koydu, destek olmak istercesine. Bu defa geri çekilmedi Veysel.
"Ne dersin Kenan? Bir ameliyat tarihi belirleyelim mi?" Sesi umut doluydu doktorun. Kenan gülümsedi, başıyla onayladı doktoru. Veysel'e döndü doktor.
