Herkes mutluydu, bu dünyada, dünya acımasız ama çokça mutlu ettiği kişiler varken neden bütün acıyı biz çekiyoruz. Neden bütün gerçekleri biz sırtlıyoruz, bunu hep sordum, hep soracağım adalet yerini bulup masum insanlar mutlu olana kadar hemde. Bel...
Bölüm Şarkıları Hayat Bu İşte-Manga Champion-BishopBriggs All The ThingsSheSaid-T.A.T.u.
Medya Çağla Yosun
İyi Okumalar💜
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kurtulmak demek gece yarısında elimden düşürdüğüm bir ihtimaldi "
Yalanlar gerçeği örten bir örtüdür, derdi babam. Onları yok etmez, sadece saklar.
Hepimiz yalancıyız, diye devam ettirirdi, sözlerini çünkü gerçeğe ulaşmak için ilk başta yalanı söylemeliydik. Sonra gerçek fısıltı olacak, kulaklarımızda yankılanacak, çığlık olacak ve o zaman görünür kılacaktı zaman onu.
Ama şu an elimde tuttuğum kağıt gerçek gibi hissettirmiyor. Du yalanı iliklerime kadar hissetmiyordum. Aslında yazan basit iki kelimeden ibaret birleşmiş ve anlam ifade etmeye çalışmıştı.
"Çocukça,"dedi bir tarafım kahkaha atarak.
"Sorgula," dedi diğer tarafım,
o iki tarafım beni arafta bırakırken ne yapmam gerektiğine ben karar kılmalıydım.
"Saçmalık," dedim diğer tarafımı seçerken.
Ama kağıdı arabadan dışarı atmak yerine cebime geri koymuştum ve sonunda gözlerimi acıtan lensi çıkararak arabayı çalıştırdım. Arabayı sürerken aklımı kurcalayan düşüncelere yön vermiştim.
Bu notu kim koydu, dedim düşünceli bir şekilde. Robot merkezinde iki tane isim vardı: Lokman Yılmaz ve Kerem Yılmaz.
Lokman onun böyle bir şey yapacağını zanetmiyorum, o bunağın aklı sadece sinir bozucu biri olmaya yetiyordu, gizemli ve korkutucu değildi.
Kerem o yapsa, cebimdeki not 'bizi kurtar' yerine 'Benimle randevuya çık köylü güzeli' olurdu.
'Köylü güzeli?' bana orada dediği lakap aklıma gelince kusmak istemiştim.
Gerçekten bir kızı tavlamak istiyorsa daha yaratıcı laflar bulmalıydı.
Robotlar, dedi iç sesim. "Neydeyiz, bilim kurgu film falan mı? Robotlar dünyayı ele geçirsin isterseniz?" Gerçekten çok fazla film izliyordum.
Bu not saçma, cebime konulması daha da saçmaydı.
Bu düşüncelerle son vererek yola odaklanmaya çalıştım. Birkaç dakika sonra telefonum çaldı, arayan her zamanki gibi Nisan'dı.
"Efendim Nisan."
"Çağla, sen neredesin?"
"Şu Lokman uyuzunun oradan çıktım, şimdi biraz dinlenip dosyayla ilgilenmeyi planlıyordum."
