Herkes mutluydu, bu dünyada, dünya acımasız ama çokça mutlu ettiği kişiler varken neden bütün acıyı biz çekiyoruz. Neden bütün gerçekleri biz sırtlıyoruz, bunu hep sordum, hep soracağım adalet yerini bulup masum insanlar mutlu olana kadar hemde. Bel...
bölüme şarkı bulamadığım için bu bölüme rastgele bir şarkı dinleyebilirsiniz,
İyi okumalar💜
"Bir kelimenin hayatım olacağını henüz bilmiyordum..."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10 Şubat 2045
Ajansa hızla giriş yaparken, bir yandan önüme gelen siyah saç tutamlarımı düzeltiyordum.
Toplantıya geç kalmıştım, hep geç kalıyordum. Geç kalma işi bende artık rutine bağlamıştı.
Asansörün önüne geldiğimde 7. Kattda olan asansörü beklemektense iki katı koşarak çıkmaya karar verdim ve dediğimi yaparak iki katı hızlı biçimde tırmanmaya başladım. Toplantı odasının önüne geldiğimde kapıyı çalmaktan sa hızlı bir girişle odaya dalmamla ayağımın kaymasıyla yere düşmem bir oldu. Bu defalarca yaşanan rutin karşısında diğerlerinin alışmış bir şekkilde bana bakmaması gadarcaydı ne yani yerler ıslak ve kaygan olması benim suçum muydu?
"Çağla Yosun gene geç kalmak ve gene sen" Hilal hanımın burnunun üstüne yerleşmiş olan gözlüklerini ittirerek, bana küçümseyici bir bakış attı.
Suç gene bende değildi; Çalmayan alarm, İstanbul trafiği, toplantının erken saate olması olabilirdi. Hem her başarılı insan her yere geç kalması normal bir olaydı ama gel gelelim bunu Hilal cadısına açıklayamazdınız.
Benden bir cevap gelmeyeceğini anlamış olmalı ki sıkıntıyla herhangi bir sandalyeye yerleşmemi işaret etti kesinlikle onu sınıyordum.
Hilal hanım, boğazını temizledi ve önündeki dosyaya gözlüklerinin ardından bir bakış attı. "Evet, görev dağlımlarını açıklamaya devam ediyorum: Suna Diken" gözleri çaprazımda oturan Suna ya kaydı az muhabbetimiz olsa da onun aldığı işi merak etmiştim.
"Cinayet"
Hilal cadısının söyledi, bu 3 heceden oluşan 1 kelimeyle omuzlarım yenilgiyle düştü.
Suna ise sevinçle Azra'nın önüne koyduğu dosyayı inceliyordu. Cinayet bu sektörde en sevilen işlerden biri olabilirdi. Sonuçta her gazateci bir maceraya atılmayı sever...
"Ve son olarak Çağla Yosun" Omuzları mı dikleştirdim ve bana gelicek olan o muhteşem haberin ne olduğunu öğrenmeye hazırlandım;
"Röportaj"
Gözlerimi pörtletim ve Azra nın önüme koyduğu dosyayı umursamadan direk sordum
"Röportaj mı kimle?"
Gözlüklerinin ardından bana onun sabrını sınamamam ile ilgili bakış attnca susmak zorunda kaldım, elimdeki mavi renkli dosyanın kapağını odamada açsam daha iyi olurdu.
"Evet, görev dağlımları bu kadardı toplantı burada bitmiştir."
Dediği sıra herkes eşyalarını toplamaya başladı, bende elime aldığım dosyayla kapıya yöneldiğim de omuzumda hissettiğim ele arkaya döndüm bu kişi Cem'den başkası değildi.
"Sabahın köründe olan toplantıya katılmaktansa şuan sıcacık yatağımda yatmayı yeğlerdim, hem bu toplantı bana hiç bir şey kazandırmadı."
Yüzümü buruşturdum "röportaj" dedim kendi dediğime sinir olmuş bir şekkilde gözlerimi devirirken; Bu ajansta en nefret ettiğim iş bu olabilirdi ve Hilal cadısının sırf bana bu işi gıcıklığına verdiğine adım kadar emindim. Eee tabi zirvede olanı kimse çekemezdi patronu bile!
"En azından senin görevin benim ki kadar gıcık bir görev değil."
"Senin ki ne ki."
Derken önüme düşen siyah perçemi kulağımın arkasına sıkıştırıp dosyayı iki elimle sıkıca tutmuştum.
"Sevgililer gününde evlenen ünlü çift ile röportaj..."
Sinirli bir şekilde nefesini verdi.
"Diyecekleri Max şeyde kesin 'sevgililer gününde evlendik çünkü aşkımız bu kadar özel bir günde evlenecek kadar özel!"
Son cümleyi sesini incelterek demesi şen bir kahkaha atmama sebep oldu. Cem in bu özelliğini seviyordum insanı her zaman güldürebilecek bir dostu.
Kahve makinesinin önüne geldiğimizde,
Kahve isteyip istemediğimi soran Cem'e '1 bardak' desem de gözlerim Nisan'ın oturduğu masaya kayınca 'iki' diye mırıldandım.
Kahveleri çoktan önüme koyan Cem "kıvırcığa benden de selam ilet çok çalışmasın yoksa ona nasıl yetişiriz."
Cemin şakacı tavırla söylediklerine gülümsedim ve "söylerim diyerek kahve fincanları nı alıp yanından uzaklaştım
"Günaydın ajansımızın gözde çalışanı" Diye cıvıldıyarak girdim içeri ve elimdeki kahveleri masaya bırakıp kendimi koltuklardan birine attım ama Nisan yorgun bakan bakışlarıyla "günaydın" diya mırıldanması bütün enerjimi benden uzaklaştırdı "uyuyamadın mı yine." Esneyerek elini masaya az önce koyduğum kahve bardağına götürüp kahveden bir yudum aldı
"Uyuyamadım mı yoksa uyumadım mı?"
Gözlerimi deviridim "Her neyse işte ama kendine bu yaptığın eziyet kızım"
"Umurumda değil, şimdi bu dosyayı tamamlamaya çalışacağım."
Nisan, işinde ne kadar başarılı olsada, ne kadar sevdiği bir alan da olsa gazetecilik şikayetçi olması gözden kaçmayan bir yakınmaydı.
"Sana ne görevi verdi şu cadı kadın."
"Çağla" diye cırladı Nisan gözlerini belerterek.
"Ne yalan mı," Diyerek baktım Nisana "send-"
Nisan, anlık bir hareketle elini ağzıma doğru uzatarak kapattı. "Sus Allahın cezası ajan, Ekim'in masasından bize doğru bakıyor."
Nisan, bunları söyleyip hızlıca doğrulduğun da arkama bakmamak için kendimi sıktım.
"Çalışmaya devam etsek iyi olur. Öğlen aşağıda buluşup bir yerlere gideriz."
Nisanın yanından kalkarken kolay gelsin diye mırıldanmayı ihmal etmemiştim. Bu Hilal cadısının sekreteri de aynı onun gibi psikopatın teki kadının tek işi bizi izlemek ya!
Sinirle masama oturduğum da sonunda açmam ve çalışmam gereken dosyayı heyecanlı(!) Bir biçimde açtım, dosyada yazan bilgilere bakmaktan ise; gözlerim Latince bir şekkilde yazılmış olan duvarın ardındakiler kelimesine takılı kaldı.
------------------------------------------------
Herkese tekrardan merhaba
yeni kurgumu umarım beğenmişsinizdir.
Bu kurgum -karanlığı yazmama rağmen- ilk göz ağrım diyeceğim kurgu.
Buraya kadar okuyup bir şans verdiyseniz teşekkür ederim.
Eleştiri ve düşüncelerinizi yazmanız beni mutlu eder, bölümler kitap final yaptıktan sonra düzenlemeye alınacaktır bu yüzden yazım hataları için şimdiden kusura bakmayın.
