(Tamamlandı)
26 yıl önce karışan hayatlar.
Ailesinin göz bebeği Naz ve ailesini kabul etmeyen Almiranın hikayesi.
Arslanların prenses kızı Naz aslında Biolojik kızları değilse neler olur?
Peki güçlü savcı Naz Arslan bu gerçeği kabul edecek mi?
Al...
Merhaba ben Naz Arslan 26 yaşındayım yaklaşık 4 yıldır savcıyım. Ankarada tek başıma yaşıyorum . Ailem Mardinde ,bende eskiden onlarla yaşıyordum amma 2 yıl önceki davamdan sonra abilerimin özellikle Baran abimin ısrarı sonucu buraya taşındım.
İki yıl önce aldığım dava bir kadın cinayet davasıydı davada kadının haklı olduğu ortaya çıkdı ve ondan yaşama mutlu olma hakkını çalan herkes ait olduğu yere parmaklıklar ardına gitdi. Ama bunun sonucu olarak yakınları beni tehdit etmeye başladılar abilerimde çözümü beni uzağa göndermekde buldu . Bu sürede de onlar beni koruyup bu işe çözüm bulacaktılar. Öyle de oldu .
Artık bu gün burada ki son davamın dosyasını da kapatıp Mardine aileme döne bileceğim . Bu yüzden dün gece uyumadım dosyayla ilgili çalışdım sağ olsun yakın arkadaşım ikizim gibi gördüğüm Batuhan da bana yardım edip yalnız bırakmadı. Kendisi şu an salondaki koltukta uyuya kalmış . Yavaş bir şekilde uyanmamasına dikkat ederek üstüne battaniye örtdüm . Hazırlanıp evden çıkmam lazım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( sadece tek kolye düşünün)
Her zaman ki gibi takım elbiselerimden birini giyinip, sade makyaj yapıp belime kadar uzanan sarı saçlarımı salık bırakıp uçlarını azıçık kıvırdım ve evden çıktım . Arabama binip adliyeye geçip oradan da direk Mardine gideceğim.Çok özledim Mardini,ailemi ve arkadaşlarımı.
Yarım saat sonra adliyeye vardım hemen işlerimi hall etdim ve haklı tarafın kazanması için elimden geleni yapdım. Yine bir kızın okuma hakkı elinden alınıb evlendirilecekti ama ben elimden geleni yaptım ve o kız artık rahatlıkla hiç bir şey düşünmeden okuyacak. Kız ailesinden alınıp yurda verildi bende ne zaman neye ihtiyacı olursa beni aramasını söyleyip adliyeden çıkdım. Yine bir kız hayellerine bir adım atdı.
Şimdi hava alanına gide bilirim.Dünden bavulum hazırdı zaten. Aileme,özellikle Baran abime süpriz yapıcam. Çok mutluyum.Trafiğe takılmadan hava alanına gitmeye çalışıyordum bu yüzden arabayı dikkatsiz sürdüm ve ışıklardaki diğer araca çarptım.
Neden bennn!!! Şimdi uğraş dur umarım sahibi anlayışlıdır da çok uğraşmam. Sakin adımlarla arabadan indim ceketimi düzeltip arabamın önüne ilerledim. Karşı araçtan da benim yaşlarımda bir kız ve bir erkek de çıktı yanlarına varır varmaz kız bağırmaya başladı. " dikkat et sene körmüsün? görmedin mi koca arabayı " diye bağırıp durdu esmer güzel benden uzun bir kızdı Sakin bir şekilde cevap verdim " Kusura bakmayın acelem vardı dikkat edemedim bütün masraflarınızı karşılaya bilirim" Ama sanki bu sözleri hakaret olarak algılayan kız dahada bağırmaya başladı " biz dilenci miyiz hah sanki bunun parasına mı kaldık süremiyorsansa sürme" Sakin olucam sakin olacam " Bakın hanımefendi acelem var özür diledim masrafları da karşılayacağım dedim lütfen uzatmayalım" adama bakıp devam etdim" izininizle gitmek istiyorum " Adam kıza bakıp bana döndü" tabii numaramı veriyim konuşup hall ederiz" dedi Kız duyar duymaz bağırmaya başladı,bu adam nasıl dayanıyor bu kıza anlamıyorum. " Ne demek numaramı vereyim, yok öyle dünya polis gelsin hall etsin banane!" Yaa sabır diyip başımı yukarı kaldııp derin bir nefes aldım. Sonra kıza dönüp" tamam gelsin polisler " dedim. İnşallah uçağı kaçırmam.
