ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

33

Demir beni ikna etmiş kumruya bırakmıştı. Gitmelerini istemiyordum çok korkuyordum. Ya birşey olursa? İçimde anlamsız kötü hissler var. Rahatsızdım. Korkuyordum. 1saatdir buradaydım. Ağzımı bıçak açmıyordu. Kumruya ayıp oluyordu ama konuşacak dilim yoktu. Sadece onlardan cevap bekliyordum iyi olduklarına dair. Demir kapıya iki koruma koymuştu o günki gibi yapmayayım diye. Ama o günde korumalar sahesinde gitmiştim oraya. İçimdeki ses 'merak etme onlara birşey olmayacak' desede kalbimi çoktan korku sarmıştı. Herşey iyi giderken hayatımız mahv oldu. Herşeyi düzeltmeye çalıştık ama birileri sürekli olarak dağıtmaya çalıştı.

"Gece konuşmuyorsun bile. Korkma onlara birşey olmayacak" kumru yanıma oturarak kahveyide masaya bıraktı. Canım hiçbirşey iatemiyordu. Sadece abimden ve ya demirden iyiyim mesajı almak istiyordum. Nereye gitdiklerini bile bilmiyordum. Kapıdaki korumaların elinden nasıl çıkacağımıda.

Bekledim bekledim bekledim. Saatler oldu. Gün batmıştı bile. Yerimden kalkmayıp aklıma gelen saçma sapan kurgularla göz yaşı döküyordum. Saatler olmuştu. Endişeliydim. Yerimden kalkarak "yok böyle olmaz kumru akşam oldu bir mesaj yok" kumruda benimle birlikte kalktığında onunda endişelendiğini anlamıştım. "sakin ol gece bu işler öyle kolay değil. Bende endişeliyim ama beklemekten başka hiçbirşey yapamayız" başımı hayır anlamında sallayarak kapıya yöneldim hırkamı giyerken "yok bekleyemem birşey oldu kesin. Birşey oldu ve bi mesaj yok. Bekleyemem tamammı gideceğim oraya" konuştum. Spor ayakabılarmıda giyerek telefonumu aldım. Kapıyı açtığımda kapıdaki korumalar "nereye gece hanım çıkamazsınız" sabıe diledim. Ya sabır dedim. "Bakın saatlerdir bekliyorum çok bile dayandım tamammı? Şimdi sözümü ikiıetmiyorsunuz beni demirin olduğu yere götürüyorsunuz. Yoksa demire bu iki koruma bana şiddet uyguladı diye söylerim. Ha eğer demire benim yalan söylediğimi söylerseniz söyleyin bakalım sizemi inanır banamı? Hadi şimdi gidiyoruz!" Sözlerimden emin olmuşlardı. İnat olduğumuda biliyordular. Kumruya dönerek "sen bekle tamammı kumru gelirseler beni ara" kumru başını salladığında korumalara bakış atarak apartmandan çıktık. Ön koltuğa kendimi atdığımda diğer koruma arkaya oturmuştu. Diğeride arabayı çalıştırdı.

1saate yakındır yoldaydık. Sürekli anlımı ovuşturarak kötü düşünceleri def ediyordum. Küçük küçük eski evlerin olduğu yoldan sola sarptığımızda bu yolsa hiç ec yoktu. Çöl gibiydi. Biraz daha ilerledikden sonra tekrar sola sarparak dönen arabayla durduk. Karşımızda beyaz eski bir ev vardı. Ne kapısı vardı ne penceresi. Birşeyi yoktu. Taşı taş üzerine koymuş beyaz renkle boyamıştılar sanki. İnmek istediğimde koruma "durun gece hanım. Ben demir beyi buraya getireceğim" başımı salladım. Böylesi daha güvenli olurdu sonuçta. Ona sarılmak istiyordum. Onun iyi olduğunu görmek ona dokunmak istiyordum. Abimi istiyordum. Kolları arasında olmak saçlarımı okşamasını istiyordum. Korkuyordum birşey olacak diye.

Dakikalar geçtikden sonra koruma gelmemişti bile. 20dakikadan çok geçmişti ama gelmemişti. Arkadaki korumaya "hala neden gelmediler? Git bak" kapı açılıp kapandığında gitmişti. Evden hiç bir ses çıkmıyordu zaten. Hiç kimsede görünmüyordu. Etrafta kimse yoktu bile. Telefonu açarak ekrandaki demirle kendi resmimize baktım. Onu özlemiştim. Kalbim acıyla atıyordu. İçim yanıyordu. Onları kayb edersem yaşayamazdım. Onlarsız olamazdım. Kendimi onlara bağlamıştım. Kısa sürede demire bağlanmıştım.

Yine dakikalar geçti. Ama az süre. Çünki dayanamadım. Arabadan inerek yavaş adımlarla elimdeki telefonu sıkarak eve doğru adımladım. Merdivenlerden çıkarak etrafa baktım. Lanet bir koku geliyordu. Yüzümü buruşturarak aşağıdaki iki odaya baktım. Kimse yoktu. Neredeydi bunlar? Nereye kayb olmuşlardı? İkinci katın merdivenlerini çıktığımda kulağıma sesler geliyordu. Tam net değildi. Ev üç katlıydı. İkinci kata çıktığımda sesler daha netdi. Abimin sesi geliyordu. "Lan piç kız burada bırak onu" kız bendim. Peki kimi bırakmalıydı? İkinci kata çıktım. Bir oda vardı. Oraya girdim. Ağzımı elimle kapatarak sandalyelerde oturan iki korumaya baktım. Ellerini ayaklarını bağlamıştılar. Koşar adım hızla onları çözdüm. "Buradan çıkmanız gerek gece hanım hemen!" Başımı hayır anlamında sallayarak merdivenlere yürüdüm. "Bak demircim iyi bak hayata son bakışın. Ne kadarda güzel bir hayat yaşıyordun değil mi? Bir anda hayatına bir kız girdi. İsmi neydi? Ha gece! Hayatına gece girdi. Herşey alt üst oldu. Peki gece senin bir manyak olduğunu biliyormi demir? Geçmişini biliyormu? Evlatlık olduğun. Babanın annen ve kardeşini öldürdükden sonra senin kafayı yiyip manyaklaşmanı biliyormu?" Sertçe yutkundum. Yalandı. Aptal bir adamın sözleriydi bunlar. Hızlı adımlarla merdivenleri çıktım. Onların olduğu odaya girdiğimde kalbim durmuştu. Abimi kollarından asmıştılar. Aynı bana yaptıkları gibi. Demir. İki adam tutmuş ve bir adam vardı. Bu konuşan adamdı. Kafasına silah dayamış tetiği çekmek üzereydi. Nefessiz kalmıştım. "Demir!" Hem yüksek hem fısıltıdan farksız çıkan sesimle bütün bakışlar bana döndü. "Hayır demir!" Bir adım atdığımda iki adam kollarımdan tutdu. "Gece!" Abimle demir ismimi söylediğinde gözlerimden yaşlar aktı. "Vay küçük hanımda buradaymış" görüşüm bulanıklaşıyordu. Başımı salladım. "Hayır bırak onları" kollarımı sertçe tutan adamların ortasında debeleniyordum kurtulmak için. "Gece neden geldin kahretsin!" Abim bağırarak buraya gelmeme öfkelendi. Demir hiç birşey söylemedi gözleri üzerimdeydi. Bende gözlerimi çekmeden ona baktım. Yarası yoktu. Vurmamışlardı. Dövmemişlerdi. "Gece ne yaptın?" Hayal kırıklığıyla dolu bir söz. Ne yapmıştım? Mahv etmiştim belkide herşeyi. Belkide çok şeye neden oldum. Belkide demirin başına benim yüzümden bunlar geliyordu. Ben onun hayatına girdiğimden beri gep bir bela oldum ona. Şimdi tek sözle bütün hayal kırıklığını söyledi yüzüme. Gözlerimden akan yaşlar çenemde kayb oluyordu. "Bakışmanız bittiyse kimin öleceğine karar vereceğim" beynime dank eden sözlerle ona döndüm. "Hayır lütfen hayır. Onları bırak. Onlar birşey yapmadı zaten derdin benimle değilmiydi? Benim babam yapmış beni al lütfen onları bırak" demir ve abim öfkelenmişti. "Gece saçmalama! Birşey olmayacak!" Abim sinirden delirmek üzreydi. "Tamam o zaman çözün abisini demiride bırakın" adama bakarak mutlulukla gülümsedim. Abimi çözdüklerinde demiri daha bırakmamışlardı. Abime sarıldım. Sıkıca. Sonumuz ne olur bilmeden. Demire döndüğümde herkes arkama geçmiş demir ortada kalmıştı. Kollarımı açarak koştum ona. Sonsuzluğa. Ebediliğe. Mutluluğa.  Sona. Sonuma. Geleceğime. Sevdiğime. Herşeyime koştum. Kollarım boynuna sarıldığında nefesim kesildi. Kulağımda çınlayan silah sesiyle ciyerim yandı. Kollarımı boynuna sardım. Ellerini belime sıkıca sararak. Kurşunun ikimizide delip geçmesine izin verdi. "Hayırr lan hayırr!!!" Abimin haykırmasıyla iki üç el silah sesi birden patladı. Umursamadım. Kollarının arasında olduğum adamla mutluluğa gidiyorduk. Canım bile yanmıyordu. Onunki yanmışmıydı? "Canın yandı mı?" Gülümseyerek sordum. "Yanmadı." Kokusunu içime çekerek silah sesleriyle kapanamayan gözlerim canımın acısını unutdurmuştu bile. "Seninle mutluluğa gidiyoruz sevgilim" başımı kaldırarak gülümsedim. Oda gülüyordu çünki. İkimizin sonsuza dek yanlız olacağı yere gidiyorduk. "Seni seviyorum şahmelek" dudaklarıma kondurduğu buse bilincimi kapatmadan önce "seni seviyorum sevgilim" dedim. Gözlerimiz kapandığında ikimizde yere yığıldık. Kafam omzuna düşmüş belimdeki elleri yerinde kalmıştı. Öyle sıkı tutmuştu ki ölünceye dek bırakmamıştı. "Gece! Demir!" Abimin sesleri üzerine üstümüze gelen adamlar ve abimle bilincim kapandı. Onunla sonsuzluğada vardın ölümede. Onunla ölmek varken kimseyle gülmeye değişmezdim. Onu sevdim. Oda beni sevdi. Bir birimizi seviyoruz. İkimizde bir birimize aitdik.

SON

MERHABA. BÖLÜM SEZON FİNALİ. DAHA GÜZEL BÖLÜMLERLE ELBET GELECEĞİM. NEDEN BÖYLE BİR SEZON BÖLÜMÜ YAZDIM AÇIKLAYACAĞIM. ÖNCELİKLE ÇOK ELEŞTİRİ ÇOK KIRICI ÇOK LİNÇ ALDIM. DEVAM EDİYOR HALA DAHA. İNSANLARIN EZYETLE GECE GÜNDÜZ YAZDIĞIM BÖLÜMLERİ ELEŞTİRİB DALGA GEÇMESİ BENİ BİRAZ KİTAPDAN UZAKLAŞTIRDI. YAZIM HATAMIN ÇOK OLDUĞUNU BİLİYORUM. KİTAP BİTTİĞİNDE DÜZENLEMEYE KALDIRACAĞIM ZATEN. HIZLI HIZLI BÖLÜM ATIYORUM VE BÖLÜMLERİN HAKKINI ALMIYORUM. GÖRÜNTÜLEME ÇOK İYİ GELİYOR AMA KİMSE OY VERMİYOR KİTAP İKİ ÜÇ GÜN SONRA BİR MİLYON OLUCAK AMA KİTABIN DAHA BEŞ BİN OYU YOK. O YÜZDEN BURADA FİNAL VERİYORUM. GÜZEL BÖLÜMLERLE GELECEĞİM KISA ZAMANDA. SADECE YORULDUM YANİ SAÇMA SAPAN YAZILAN YORUMLAR BENİ SOĞUTDU YAZARLIKTAN. KISA ZAMANDA GERİ DÖNECEĞİM.

GÜZEL BİR KİTAP YAZIYORUM SAYFAMDA MEVCUT "ARKADAŞIMIN BABASI" OKUYUN YENİ BAŞLADIM AMA ÇOK GÜZEL BİR KİTAP GÜZEL İLERLİYOR.

GERİ DÖNECEĞİM KİTABI OKUMA LİSTENİZDEN ÇIKARMAYIN. ÇÜNKİ ÇOK GÜZEL VE HEYCANLI BÖLÜMLER OLACAK!