Karanlık

6-)Tanışma

Kadın 5. katı tuşladı. Kadına baktığımda bana samimi görünmeye çalışan; yapmacık, samimiyetsiz ve bıkkın bir tebessüm gönderdi. Asansördeki gerici sessizliğin arasında, nefes alış verişlerim fazla gürültülüydü. Bana oldukça uzun gelen birkaç saniyenin ardından nihayet 5. kata ulaştık. Kadın yine önüme geçip bana yol göstermeye devam etti. Buranın da aşağı kattan pek bir farkı yoktu.

Burası neresi, neyin binası olabilir?

Belki bir ofis, bir otel ya da ne bileyim bir karakol gibi bir şey?

Tımarhane olmadığı kesin.

Yine uzun koridorlardan geçtikten sonra, kadın bir kapının önünde durdu. Kapının yanında yazanları görünce kaşlarım çatılmıştı.

Azra Arslan

Görevli,kapıyı şimdiye kadar elinde tuttuğunu fark etmediğim bir kart ile açtı ve geçmem için kenara çekildi. İçeriye geçtim.

Her yeni bir alana geçtiğimizde yaptığım gibi önce kısık gözlerle güneş ya da ışığın durumuna baktım, daha sonra içeri girdim. Odam gölgelere ev sahipliği yapacak imkanlara sahip değildi.

İçerisi beklediğimden çok daha büyüktü. Arkasında balkon olduğunu düşündüğüm yer ,gri ve kalın bir perde ile örtülmüştü. İçeride gri ve büyük dolaplar, gri çarşaflı bir yatak , gri bir sehpa, gri bir mini koltuk ve yine gri küçük bir halı vardı. Her şey griydi

Gölge yoktu.

*Tam olarak böyle olmasa da buna benzer bir oda hayal edebilirsiniz.

Olduğum yerden odayı incelemeye daldığımı; kibar ve sabırsızca verilen bir nefes ile fark ettim. Kadının kapıyı çekmesi için hemen kenara çekildim.

"Buyrun, oturun lütfen."

V.İ.P gibi hissetmem layık olduğum değerin bana gösterildiği anlamına geliyor.

Görevlinin gösterdiği tekli koltuğa oturdum ve merakla ışıldayan gözlerimi ona diktim. Aceleyle sehpanın üzerinden bir dosya aldı ve başladı.

"Azra Arslan. 19 yaşınızdasınız, doğru mu?"

Evet anlamında başımı salladım.

"10 yaşınızdayken evinizde anneniz ile babanız öldürüldü ve siz kimseye bir şey söylemeden olay yerinden kaçtınz. Ne bir yetimhane ne de bir karakoldan size dair hiçbir haber yoktu. Sokakta yaşamaya başladınız. Ve son 9 yıldır bu böyle. Hiçbir zaman ailenizi öldüren bir katil olmasından korkuyormuş gibi davranmayarak, hayatınıza hiçbir arayış içinde olmadan devam ettiniz. Bir takım garip davranışlarınız vardı. Genelde hep gizli yerlerde zaman geçiriyordunuz. Bunlar siz de fark etmişsinizdir ki, oldukça şüphe çekici hareketler. Şimdiye kadar söylediklerimde bilmediğiniz ya da yanlış bir durum yok. Asıl meseleye gelecek olursak, ailenizin öldürülmesiyle ilgili cinayet davası yeniden açıldı ve varlığınız öğrenildikten sonra şüpheli oldunuz. Aksini kanıtlayan bir delil olmadığı gibi katil olduğunuzu da kesin bir şekilde kanıtlayan bir delil de yok. Davanız sandığınızdan daha karmaşık olduğundan dolayı merkezden bize geldi. Ve aslında, bir nevi siz şu anda gözaltındasınız. Dava sandığınızdan daha karışık ve dava süresince yardımcı olacaksınız. Bunu bizim için yaptığınız bir iyilik olarak görme yanlışınına kapılmayın. Gözaltındasınız ve kendinizi kanıtlayıp davayı doğru yönlendirmek ile mükellefsiniz. Herhangi bir yanlışınızın olması durumunda, şartlar şimdiki gibi rahat olmayacak. Uyarıları yaptığıma göre süreçten de kısaca bahsedebiliriz; Baras Bey vaka ile en yetkili kişi. Barlas Bey ve biraz önce gördüğünüz ortakları dışında sizi sorguya çekebilecek kimse yok. Ayrıca sizi burada tutmasının çeşitli sebepleri var. Eğer isterse bu sebepleri size açıklar. Kendisinin sözünden çıkmanız durumumda kendinizi istemediğiniz yerlerde bulabilirsiniz. Ayrıca kendisi, bekleme odasında yaptığınız gibi saygısızlıar yaparsanız, şimdiye kadar olduğu gibi müsamaha göstermeyeceğini belirtti." Dosyayı bıraktı ve bana bir kart verdi. " Burada yemek saatlerimiz, ne zaman uyanacağınız ve size özel olarak eklenmiş aktivitelerin saatleri yazıyor. Ayrıca altta bulunan karekod ile kapınızı açabilirsiniz." Dosyayı yanıma bırakıp, " İyi günler," dedi ve gitti.