Karanlık

6-)Tanışma

Bu bölüm @LHANzkonakc için...

Artist Musibet,yani adının Barlas olduğunu öğrendiğim adam sabırsızca bir nefes verdi. Masalarının başındaki diğer üç kişi çoktan ayağa kalkmış ve yanımıza gelmişlerdi.

Bu Sarışın Deli ile Barlas'ın arkadaş ya da onun gibi bir şey olması nasıl mümkün olabilir?

Gerçi Barlas'ın suratsızlığı gibi bir eksikliği kapatması açısından mümkün.

"Şimdi," Barlas ciddiyetle odadaki herkesin tek tek yüzüne baktıktan sonra bakışlarını bende sabitleyip lafına devam etti. "Azra dışında bu odadaki herkes ilgili durumun ciddiyetinin farkında. Şüphem yok ki yakında o da farkına varacaktır. Bu süreç onun için biraz hızlı gerçekleşmek zorunda ve bu noktada hepinizin iş birliğine ihtiyacım var. Bu vaka sandığımızdan daha büyük, zor ve gizemli. Kendisi sorularımıza karşı tamamen dürüst olmamakta diretiyor. Zaten tüm süreci izlediniz ve yakından takipçisisiniz. Yarın sabah yapılan öneri hakkında kararımı bildireceğim." Cebinden telefonunu çıkarıp oldukça hızlı bir şekilde birini aradı. "Gelebilirsiniz."

"Ne vakası? Vaka derken neyi kastediyorsunuz? Araştırdığınız şey-" bir soru daha soracakken aralarından bir kadın lafımı böldü ve nazik bir tavırla,     "Birazdan istediğin bir takım cevapları alacaksın, seni odanda bilgilendirecekler." Dedi.

Odam mı?

Barlas kol saatine bakıp şaşkınlıktan ağzı açık kalan bana dönmeden odanın diğer ucundaki kapıdan çıkıp gitti. Aynı anda biraz önce 'gelebilirsiniz' dediği,bir görevli olduğunu tahmin ettiğim kadın içeri girdi. Başıyla Barlas'a ve içeridekilere selam verip karşımda durdu. "Buyrun," eliyle Barlas'ın çıktığı kapıyı gösteriyordu.

Elimde olmadan o an bana en canayakın gelen Sarışın Deli'ye döndüm ve göz göze geldiğimizde sıcak bir gülümseme ile karşılaştım. Ardından görevli kadının peşine takıldım. Buraya girerken geçtiğimiz kapının aynısı olan bir başka kapıdan geçtik ve oldukça büyük ve yuvarlak bir alana geldik. Duvar yerine her yer mavimsi camlar ile kaplıydı. Camlar içeriye güneş girmesine müsaade etmiyordu.

Her şeyden önce dikkatimi çeken şey, hiçbir gölge oluşmasına müsade edilmemiş olunmasıydı. Bu beni gölge açısından rahatlatmasının yanısıra kafamda onlarca soruya sebep oluyordu.

İçeride birkaç kişi dolanıyor aceleyle camsı duvarları bölen bazı kapılardan geçip gözden kayboluyorlardı. Binanın mimari yapısına hayran kalmamak elde değildi. Başımı kaldırdığımda başımın 5-6 metre yukarısında, camsı zeminin üzerinde yine aceleyle yürüyen insanlar gördüm.

Vay anasını!

Resmen üst üste dizilmiş cam futbol topları gibi bir binanın içerisindeyim. Büyüleyiciydi. Ben mağaradan yeni çıkmış gibi her yeri incelerken görevli kadın anlayışla yavaşlamış, her yeri incelememe fırsat vermişti. Burası muhtemelen binanın girişiydi.

Bi zde bir kapıdan geçip cam topun içinden sıyrıldık. Geniş ve büyük koridorda birçok oda vardı. Duvarlar tablolar ile süslenmişti. Biraz daha ilerledik ve asansörlerin önüne gelice görevli kadın asansörü çağırdı, asansör sanki düşünmem için bana fırsat vermek istemiyormuş gibi kadın tuşa bastığı an açıldı.

Allah; senin gibi asansörün demir halatındaki, birbirine sarılmış silindirlerin en küçük parçasındaki, en ince telin yapısının moleküllerin atomlarının belasını versin!

Ben asansöre kötü gözlerle bakarken görevli abla çoktan içeriye girmiş, beni bekliyordu. Bir an tereddüt etsem de asansöre bindim. Başka bir seçeneğim yoktu.