BALAMİR

456 63 34
                                    

Merhabalar🤗
Bir sürelik ayrılığın ardından yeniden birlikteyiz. Instagram hesabımı aktif olarak kullanamamak her ne kadar okunma sayımızı etkilese de moralimi bozmamaya çalışıyorum, yazacağım her bölümü merakla bekleyen birilerinin olduğunu bilmek bana ilham veren tek şey çünkü🥹
Fazla uzatmadan bölüme geçsem iyi olacak bence. İyi okumalar🤍

Bölüm şarkısı: Alyona Shvets - Дождь☔️

11.BÖLÜM
BALAMİR

BÖLÜMBALAMİR

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

***

"Yaşadığı sürece birçok kez aynada kendi cesedini gören insanlar ölümden korkmazdı pek."


Yıllar yılı benliğimdeki çatlaklardan sızan çürümüş ceset kokusunu alarak büyüdüm.

İçimde yıllar önce ölmüş birine ait bir ceset taşıyordum ve sanırım bunun en iyi yanı, zaman geçtikçe tüm duygularını kaybetmek ve günün birinde gözlerini açtığın zaman, artık hiç bir duygu belirtisi göstermediğini farketmekti.

Duyguları olan birisi için bazı şeylere alışmak zordur ve duyguları olan birisi her daim hata yapmaya açıktır.

Ben hata yapmayacaktım.

O gün, Berge ve maskeli ile o konuşmayı yaptıktan sonra her ne kadar Berge beni eve bırakmakta ısrar etse de, kabul etmemiş ve bir taksi çağırmıştım.

Onunla yüzleşmeye henüz hazır değildim. Ne o vereceğim sorulara hazırdı, ne de ben alacağım cevaplara.

Bu nedenle 2 gün sonra teşkilatın -onlara tam olarak nasıl sesleneceğim konusunda emin değildim- diğer üyeleri ile tanışmak ve Teo ile ilk karşılaşmamı organize etmek için buluşma konusunda anlaşarak oradan ayrılmıştım.

Taksiciye Rüzgar'ın ev adresini vererek ilk önce oradan Nina'yı almış -Rüzgar evde olmadığı için bana kapıyı annesi açmıştı- ardından aylar sonra ilk kez gönül rahatlığı ile kendi evime geçmiştim.

Artık, karşımdaki insanların kim olduğunu bilmek üzerimdeki tedirginliği alıp götürmüştü.

Korkak birisi değildim, hiç olmamıştım. Sadece bir kere, ölmekten çok korkmuştum. Hayatta kalma iç güdüm gururumu ezip geçmişti bana sormadan.

O gün, İgor'a, iyi hissetmediğimi ve bugün Pruva'ya gelemeyeceğimi açıklayan kısa bir mesaj attıktan sonra telefonu kapatmış ve bugün olanlar konusunda uzun uzun düşünmüştüm.

KREŞENDOWhere stories live. Discover now