Pelin, Barış ve Beren. Yani namı diğer Astrella, Ryker ve Mila... Nerden bileceklerdi ki işlerin bu noktaya geleceğini? Üç sıkı dost sihirli bir şekilde kendilerini kraliyet sarayında bulduklarında başladığını sanacaksınız hikayeyi ama asıl hikaye i...
Bu kurguyu her daim yanımda olan aileme, sorularla bunalttığım arkadaşlarıma ve bana destek çıkan öğretmenlerime adıyorum! 🌸
Mükemmel bir kurgu sizi bekliyor keyifli okumalar.!! 💘
Not: ilk bölümlerde kafanızın karışacağını ve profosyonel bir şekilde yazılmayan bir kurgu okuyacağınızı bilmeniziisterim! 💕
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Dikkat! : ilk bölümler acemice ve çocukca yazıldığı için betimlemeler az olabilir. Tamamlandıktan sonra düzenlenecektir.
Kime kıyamadıysam ilk o bana kıydı...Güven duygusu korkudan daha zordur.Bir kere güven kırıldıysa artık geri onarılamaz.Çünkü artık şüphelerin tuzağına düşmüş olursunuz.Şimdi hayat bunu bana bir kere daha hatırlatıyor.Keşke hatırlamasaydım.Hayır hatırlamalıyım.
Son 5 dakika 12 saniye kalmıştı zilin çalmasına.Ders fizikti ve bu dersde zaman durur ve geçemezdi.En azından benim için. Barış kalemiyle oynuyordu, Beren ise hocayı dinlemiş gibi yapıp aklında kaçıncı hayali olduğunu bilmediğim kurguyla kendisini kraliyet prensesi gibi düşünüyordu.Aslında ara sıra bende yaparım bunu ve çok zevkli.
''Bugün için heyecanlıyım.'' dedi Beren.Neredeyse unutcaktım.Bugün üçümüz birlikte ormanın içinde bir piknik yapıcaktık.Aslında yorgundum ama gitmeseydim, Beren beni o zaman ne yapardı bilmiyorum.''Sen poğaçaları hazırladın mı onu söyle bize.'' dedi Barış, Beren'e.''Ya tabii ki hazırladım asıl Ayşe Teyze kısırı hazırladı mı?''dedi Beren.''Hazırlamıştır benim annem yani umarım.'' dedi Barış.
Beren ve Barış ile 4 yıldır arkadaştık.Onlarla lisenin ilk günü tanışmıştım ve şuan son sınıfız.Beren kızıl saçlı ve zümrüt yeşili gözlere ev sahipliği yapıyor.Ayrıca yanaklarındaki çiller bence ona çok yakışıyordu.Tabii o aksini söylese de yanaklarının al al kırmızı oluşu da ona yakışıyordu.Barış ise kardeşim gibi sevdiğim birisi.Boyu Beren'den uzun olsa da biz aynı boydaydık.Saçları gözleriyle anlaşmalı bir şekilde uyumlu ve kahverengindeydi.Ayrıca etrafında ki kızlar ona sırılsıklam aşık olsa da o bu işlerle ilgilenmezdi.O daha çok resim çizmeyi severdi.Beren ise sporu ve sağlıklı yaşamla kafasını bozmuştu.Ama ben buna uymamakla birlikte kitap okumayı çok severdim.Günümün en az 2 saatini kitap okumaya ayırırdım çünkü kendi dünyam bana yetmiyordu.Okuduğum fantastik kitaplar benim gündelik sade hayatımı güzelleştiriyordu.
Saat iki gibi buluşmak üzere planlaştık ve ayrıldık.Eve yürüyerek gitmek istemediğim için otobüse binmiştim.Eve gelirken yolda yavru bir kedi gördüm, başını sevdim.O sırada yerde yırtılmış kağıtta bir yazı vardı.
''Karanlık yolunuzda olduğu sürece ışıklar size yardım edemez. '' yazıyordu.Kendimi bir an kötü hissettim ama zaten arkasında sahte olduğu yazıyordu. Bu nedenle de gülüp geçtim ve eve doğru ilerledim.Gelir gelmez anneanneme sarıldım çünkü ondan başka kimsem yoktu.
