Shoe Gold Mall

CHAPTER 6

Nang makaalis na si Dennis, pumasok na ako sa loob ng bahay na nakangiti at sobrang saya. Hindi makapaniwala na ganoon kagwapuhan at mabait ang unang lalaking nagparamdam ng interes sa akin pagkatapos ng matagal na panahong walang love life.

Kinabukasan, excited akong pumasok sa trabaho dahil gusto kong magkwento kay Pete tungkol sa date namin ni Dennis. Pero bago pa man ako makapag-simula, bigla akong tinawag ni Sir Hawk sa opisina niya.

"Miss Vargas, pumasok ka nga saglit dito. May kailangan tayong pag-usapan," seryosong sabi niya.

Nagtaka ako kung bakit gusto niya akong makausap nang nag-iisa. Sumunod naman ako at pumasok sa opisina niya.

"Umupo ka. May reklamo kasi ang ilang empleyado about sa iyo kahapon. Sinabi nila na hindi ka raw focused sa trabaho mo, ang dami mong sinasabi about sa date mo, tapos absent-minded ka raw?" sabi ni Sir Hawk.

Shocked ako sa narinig. Hindi ko akalain may magrereklamo pala sa kin tungkol doon. "Ha? Sinabi po ba nila kung sino?" takang tanong ko.

"Hindi e. Pero marami raw silang naririnig na chika mo about sa bagong boyfriend mo kaya na-distract sila sa trabaho nila."

"Pero Sir Hawk hindi naman po sa sinasadya ko at Hindi ko Siya boyfriend. Excited lang talaga ako kasi first date namin kahapon kaya gusto ko ikwento," depensa ko.

Tumingin siya nang matagal sa akin bago magsalita. "Alam kong bago ka pa lang dito Rose at excited ka pa. Pero kailangan disiplinahin mo rin sarili mo para hindi maapektuhan trabaho ng iba. Gets mo ba?"

Tumango ako at nakayuko. "Opo Sir Hawk. Sorry po talaga. Di na po mauulit."

"Good. Sige balik ka na sa station mo."

Bumalik nga ako sa aking pwesto pero hindi mapakali ang loob ko. Bakit may nagrereklamo sa akin gayong wala naman akong ginagawang masama? Sadyang masayahin lang talaga ako kapag may okasyon. Pero dahil sa insidenteng ito, natakot akong muling magkwento tungkol kahit kanino.

Sa mga sumunod na araw, tahimik lang akong nagtatrabaho. Wala akong ibang kausap kundi si Pete na ka-close ko talaga. Nagtataka nga siya bakit bigla akong naging quiet at serious. Sinabi ko na lang may inaayos lang akong personal na problema.

Habang naglilinis ako ng shelves, biglang may lumapit at niyakap ako mula likod. Nabigla ako pero nang lumingon, si Dennis pala iyon na nakangiti.

"Dennis! Anong ginagawa mo rito?" gulat kong tanong.

"Hello! Namiss lang kita kaya pinuntahan Kita dito. Kamusta?" masayang bati niya.

Ngumiti ako ngunit agad rin napansin ang paligid. "Ay teka sandali ha, baka may makakita satin," ingat kong sabi.

Inakbayan niya ako at tinanong kung bakit parang nag-iingat akong magpakita ng affection. Naiiyak kong kinwento ang nangyari at ang reklamo ng hindi ko nakilalang empleyado.

"Rose, wag kang maniniwala sa kanila. I'm sure hindi naman sa pagchichismis mo galing yun. Baka naiinggit lang sila kasi wala silang love life. Cheer up, okay?" aliw ni Dennis sa akin habang pinupunasan ang luha ko.

Tinapik niya ako sa ulo at niyakap nang mahigpit. Ramdam ko ang paggalang at pagmamahal niya para sa akin. Masayang tinignan ko siya at ngumiti. "Salamat ah. Konting lambing mo lang, okay na ko ulit."

Ngumiti siya pabalik. "Ayan ganyan dapat! Kahit anong mangyari nandito lang ako para sayo ha?"

Laking pasasalamat ko talaga at dumating si Dennis sa buhay ko. Kahit simpleng bagay lang, ramdam kong special ako sa kanya at handang ipaglaban niya ako. Unti-unti ay nawala ang takot at lungkot ko.

Habang nagkukwentuhan kami ni Dennis, biglang dumaan si Sir Hawk. Nakita niya kaming magkayakap at nanlaki ang mga mata niya. Agad kaming naghiwalay ni Dennis at natahimik kami pareho.

"Kaya pala busy sa pagchichismis, kala ko Hindi mo boyfriend pero yayakapan. Hmp! Bawal yan sa trabaho ha, Rose?" galit na wika ni Sir Hawk bago dumiretso sa opisina niya.

Nanginginig akong napatingin kay Dennis. "Pasensya ka na. Strict talaga boss ko dito. Sige na at baka mahuli pa tayo nang matagal. Text na lang ulit tayo ha?"

Tumango si Dennis at mahigpit akong niyakap bago umalis. Naiwan ulit akong nagiisang mag-isa sa shop. Bakit ba laging ganito? Parang wala akong karapatang maging masaya?

Maya-maya pa ay tinawag ulit ako ni Sir Hawk sa opisina. Alam kong pagagalitan niya ulit ako dahil kay Dennis.

"Anong sabi ko sayo tungkol diyan sa jowa mo? Bawal dalawin ka rito habang nagtatrabaho!" sigaw ni Sir Hawk. "Lalaki ang katrabaho mo rito kaya baka may masamang mangyari kung magpapakita kayo ng kalandian!"

"Pero Sir Hawk manliligaw ko po siya at wala naman po kaming ginagawang masama," depensa ko.

"Manliligaw ba talaga?"
"Susunod ka ba o hindi? Ayaw ko ngang nakikita kang sweet-sweetan habang nasa shift. Na-distract na nga yung iba dahil sa kakachismis mo tapos dadagdagan mo pa. Do you understand?"

Naiiyak na tumango nalang ako. "Opo Sir Hawk. Sorry po..."

"Good. O siya, bumalik ka na sa station mo. At mag-focus ka sa trabaho mo."

Umalis na ako ng opisina ni Sir Hawk na mabigat ang loob. Bakit ba hindi niya ako tantanan? May karapatan naman akong magka-boyfriend at masaya. Pero bakit parang ipinagbabawal niya ito sa akin?

Kinagabihan habang kumakain kami ng hapunan, kinuwento ko sa aking pamilya ang nangyayari sa opisina. Naiyak akong ibinalita kung paano ako pinagbawalan ni Sir Hawk na makipagkita kay Dennis sa shop.

"Ang tindi ni Sir ah. Power trip siguro," komento ng tatay ko. "Wag kang papayag na diktahan buhay mo. Labas ang lovelife mo sa trabaho mo."

"Tama papa mo," sabi ng nanay ko. "Bakit ba nakikialam boss mo sa personal mong buhay? Kung nagagawa mong pagsabayin, wala siyang pakialam dun."