XVII - 17

570 6 0
                                    

Biglang bumuhos ang malakas na ulan habang tinatahak ko ang daan papunta sa Condo ko. Lumalabo na rin yung mga mata ko sa sobrang pag iyak.

"Bukas na yung monthsary natin Enzo, why would you do this to me!"

When I arrived in the building, I run towards the elevator. Gusto ko nang magpahinga at matulog, gusto ko tawagan si mommy dahil sobrang nadurog yung pagkatao ko, pero hindi ko na ginawa kasi ayoko mag alala sila sa akin.

"Kaya ko naman eh, kaya ko pa!" Pagkumbinsi ko sa sarili ko, nakarating na ako sa condo unit, I want to get drunk and then sleep pero yung cake ang bumungad sa akin.

"I buy it for tomorrow, to celebrate our love" I whisper.

Nag iinom lang ako at paulit ulit namang nag flashback yung mga nangyari kanina. Kung pinaglaban mo lang sana ako kanina Enzo, what if hinila mo ako paalis sa Lugar na yun? Edi sana hindi mangyayari to sa akin. Pilit kong iniisip kung bakit hindi man lang siya nag salita tungkol sa akin? Bakit hindi siya makatingin sa akin? Alam ko may rason kung bakit possibleng positibo o negatibo pero kahit anong gawin ko nangyari na ang nangyari. I don't want to blame him, parang kahapon lang kasi sinabi niya sa akin na mahal niya ako, na hindi niya ako kayang saktan dahil mahal niya ako.

"Putang Ina naman pala yang pagmamahal mo Enzo" I whisper as I drunk the beer.

Ano bang nagawa ko sa past life ko? Ito na nga oh, nagkajowa na ako pero palpak pa. All those years, I've been happy living my life being single and free but when Enzo came into my life, everything change. Maraming nag iba, minsan sobrang saya, minsan naman sobrang sakit yung marararamdaman mo.

Ilang oras na akong nag mumukmok sa sala habang tumutungga ng beer, limang bote na rin yung naubos ko and 3 hours more para sa monthsary namin.

"Naalala mo pa ba Enzo? Siguro hindi"

Minutes later, I receive a message from my mom.

To: Aquila Tiffany

Hi sweetie, how are you? I haven't seen you for a while. Can I visit in your condo tomorrow??

Bumalik ulit ang mga luha ko habang binabasa ang text message niya.

"Mom, I'm not ok! I need you, I fucking need someone right now" pero kabaliktaran ang naging sagot ko sa text niya.

To: Mom

Hey Mom, I'm doing great. I will visit you tomorrow nalang! I love you so much Mom. See you.

I wipe my tears at huminga ng malalim, ngayon lang ako iiyak, I should continue living my life tomorrow and forget what happened today, I should also talk to Enzo.

I get up and was about to take a warm shower when I hear the door bell ring. I look at the clock and it's already 11:30pm.

"Who the fuck is this?" I muttered.

When I opened the door, I was shock when I saw Enzo. Mabilis kong tinago ang mukha ko dahil alam kong namamaga na yung mata ko kakaiyak kanina.

"Let's talk Aquila, please" he said.

Gustong gusto ko nang isara yung pinto pero hindi ko magawa, naging marupok na naman ako sa kanya at yun ang pinaka ayaw ko sa lahat.

"What the fuck are you doing here? Pagkatapos ng ginawa ng Ina mo? At sa harapan mo pa! Wala ka ngang ginawa Enzo! Hinayaan mo lang akong pagsalitaan ng Ina mo! Idagdag mo pa yang fiance mo!" Sigaw ko sa kanya, I saw pain in his eyes at namumuo na rin yung mga luha sa mata niya.

"I'm sorry, I don't know how to explain but I'm sorry. That's all I can say"

"Sorry? Sorry na naman Enzo? Ginagago mo ba ako? Makukuha ba ng sorry mo ang lahat? Mawawala ba yung sakit na naramdaman ko dahil sa sorry mo??"

Umaagos na naman yung mga luha ko, while he remain silent. I can't see his face but he's silently crying.

"I love you Aquila, I fucking love you! But---"

"But what? Mahal mo ako Enzo? Halos araw araw ko na yang naririnig mula sa mga bibig mo, pero yang pagmamahal mo sobrang babaw na kahit 2 years old kayang languyin yan. Alam mo bang mas masakit yung hindi ka kayang ipagtanggol ng mahal mo sa harap ng taong nanakit dito?"

"I love my family Aquila as I much I love you"

"Enzo tama na, nakakapagod ka na! Magpahinga na muna tayo tapos mag usap nalang ulit kapag hindi na tayo parehong ganito na nasasaktan" I begged.

A long silence happen before he speak up.

"I'm breaking up with you Aquila."

My whole world become black, Hindi ako makapag salita kasi ayoko, gusto ko mag call off lang kami o kaya bigyan ng space ang isat isa.

"Enzo hindi ko hiniling na makipag break sayo, ang hinihingi ko lang ay space, time! Bigyan natin ng oras ang isat isa para mag isip." I try to convince him, gusto ko bawiin niya yung sinasabi niya.

"Space? Time? Aquila dun narin yun papunta! Let's just break up! Actually I don't really love you. Lahat ng sinabi ko sayo? It's not true that's all bullshit and funny how you really believe it!" he said and smile sarcastically. He looks so serious and cold.

"Enzo,I don't care! Hindi totoo yan, mahal mo ako alam ko yun! Enzo ayoko! Ayoko please I'm begging you"

Handa akong lumuhod para sa kanya, handa akong magpakatanga ulit para sa kanya for all I care! I want him! those months na kasama ko siya is the most precious moment I could never ask for.

"Aquila I'm also begging you to free me, I don't want to be surrounded with you anymore! I can't work properly in my field because I always think I have responsibility with you."

"Hindi na ako magagalit, kahit ilang linggo pa tayong hindi magkita Enzo, kahit ilang buwan pa yan. Ok na sa akin! Kaya please. I'll pretend I didn't hear anything." I said and wipe my tears. I look at my clock and 5 minutes nalang ay mag 12am na.

Enzo look at me coldly, he held my face tightly. Nasasaktan ako sa ginawa niya pero tiniis ko yun, I want to kiss him but when my lips is about to press him he push me hard kaya napadapa ako. I still manage to smile.

"I'm fine, no worries! I know nabigla kalang" I said.

"Can't you understand?? I'm breaking up with you Aquila Tiffany Celestia! You're a hindrance to my dreams, I'm doing good before I meet and be with you! Let's just end it. I'm sorry" he said at may luhang kumawala sa pisngi niya. He is crying and so am I.

I cry miserably, I don't know what I should say to him. I look at the clock again and it's already 12am, mabilis akong tumakbo sa kusina kahit lumalabo na yung mata ko.

I get the cake and open it, I also lit the candle and went back to the door but his not there anymore kaya tumakbo ako para habulin siya.

"Enzo wait, please wait!"

He stop walking but he never turn his head.

"Enzo!--- Happy Monthsary my love! I prepare a cake for us." habang sinasabi ko yun ay sobrang bilis rin bumuhos ang mga luha ko.

He was about to step again but I held his hands. I was so shock nung itinakwil niya ang kamay ko dahilan para tumilapon ang cake sa sahig.

"I hope I never see you again. Goodbye Aquila" he said and walk away.

" I love you, Goodbye Enzo" bulong ko.

Naiwan ako dun na nakatulala sa hangin, siguro isang oras akong nagmumukmok sa hallway mabuti nalang at walang tao. I clean the mess of cake in the floor and go back to my condo unit.

"So that's it? We're over" I whisper.

Im taking a warm shower, hindi na rin ako umiiyak hindi dahil sa hindi na ako nasasaktan but because there is no tears left for me to cry again.

Heartlines of Time [Celestia Series #1] Where stories live. Discover now