Ters ne hotelin "Tersi". ✔

Veshet.

-Po nuk lejohet! -Kopshtarit te shkrete u duk sikur do i binte alivani. -Çfare beni keshtu?

-E nga ta dinim se nuk lejohej? -shpertheu mami. -S'ka tabela ketu. Vendos tabela ti, ta dime ne. Keni guxim edhe te flisni! Ç'jane keta njerez?

-Po ajo gropa aty, ç'eshte? -tregoi me dore pas Ouenit, burri.

-Volli djali dhe i hapem nje grope qe te villte me lirshem, -nderhyri Kluki. -Ja, ta mbyllim se vjen ere.

Kopshtari u duk aq i shperqendruar sa nuk diti ç'te thoshte. Kishte nje emer te qepur ne kominoshet e tij me balte. Xhon. Si kishte mundesi qe kopshtaret quheshin gjithmone Xhon? Duhej te ishte ndonje lloj fati i keq qe te gjithe Xhon-et beheshin kopshtare. Edhe shoku i Danielit qe quhej Xhonatan -shkurt Xhoni -kishte lene shkollen e ishte bere kopshtar.

Gjyshja e mbylli gropen me kembe dhe hardhuca u zhduk mes atij grumbulli. Ne pame edhe njehere nga kopshtari, por ai dukej shume i menduar per ta thene nje fjale. S'kishte faj as ai, se nuk gjente gjithmone rastin te shikonte njerez si ne. Babi na e beri me shenje te iknim dhe u larguam ne heshtje, perpara se kopshtari te bente ndonje pyetje tjeter qe s'do te dinim si t'i pergjigjeshim.

Me te hyre ne hollin e hotelit, mu tek shkallet gjeta dy policet e meparshem. Me i riu qe ne restorant me pati shkelur syrin, tani po rrotullonte ne dore nje unaze floriri. Ishte mbeshtetur ne parmaket e shkalleve dhe burri prane tij seç po i peshperiste. Ai leshoi nje nenqeshje, qe u duk sikur i ngeci ne buze kur u shfaqem aty. Kluki tundi koken ne drejtim te tyre dhe papritur, ia beri:

-Ç'a ka ketu per te pare? Ka ndonje gje qe nuk shkon me ne? 

-Jo, zonje, -u pergjigj me i madhi. Tjetri e kishte ngulur ende veshtrimin tek mua, prandaj i zhvendosa syte kuturu. -Donim vetem t'ju benim disa pyetje. Keni pak kohe?

-Jo, -ia priti menjehere ajo. -Me ka kaluar orari i gjumit dhe behem me nerva kur me kalon. 

-Mund te takohemi jashte ne oborr rreth ores pese, atehere? -vazhdoi ai.

-Per çfare? Pse duhet te dalim jashte ne oren pese? Ç'a pune kemi me policine ne? -Mamit i shpetoi ankthi fare haptazi, por shpresova se perveç meje, askush tjeter s'e vuri re.

-Jemi ne mes te nje hetimi, zonje. Do e çmonim shume ndihmen tuaj.

-S'jane me ne rregull njerezit, -komentoi serish Kluki. Mandej, i dha me te riut qe ishte ende duke me veshtruar, nje te shtyre dhe zuri te ngjiste shkallet. -Po shpresojne edhe policet qe te gjithe te behen budallenj qe mbajne arme njezet e kater ore, si ata! Zoti te na mbroje nga budallenjte!

Tjetri vazhdonte te me shikonte. Kur i kalova prane per te ngjitur shkallet, qe e pamundur te mos ia vija re buzeqeshjen pothuajse ironike, qe me dha. Nxitova te ngjisja shkallet me nga dy dhe per pak u perplasa me gjyshen qe ishte perpara. Estela u var papritur pas meje dhe me peshperiti:

-Duket se dikush po binte ne dashuri me ty.

-Çfare thua, moj budallaqe? Nuk jemi ne librat e tu, -i rashe me berryl ne stomak dhe ajo vetem qeshi si gjeja qe dinte te bente me mire.

Hapem deren e dhomes dhe hyme brenda. Kluki veshtroi nga te dyja anet dhe priti qe te hynin te gjithe perpara se ta mbyllte me çeles. Aroma ne dhome dukej sikur ishte bere dyfish me e rende se me pare. U drejtuam drejt tualetit dhe babi hapi perden qe mbulonte trupin e vdekur. Kluki hodhi poshte veshet qe kishim gjetur dhe mermeriti:

-Alamet djali ky Piteri! Po me vinka keq qe vdiq, i shkreti.

-Nuk quhet Piter, -kundershtoi mami. -E ka Xhejk.

-Xhek, -e korrigjoi Estela.

-Ose Fin, -u hodh Oueni qe as nuk e kishte idene se çfare dreqin po fliste. Babi i hodhi nje veshtrim, por iu duk e pavend te thoshte diçka qe nuk do te degjohej.