Ταξίδι στο όνειρο

1

Μόλις είχα κάτσει στη θέση μου στο αεροπλάνο και προσπαθούσα τρέμοντας να δέσω τη ζώνη μου αλλά δεν μπορούσα να τα καταφέρω.
Ο Jin γύρισε και με κοίταξε και έπιασε αυτός να δέσει την ζώνη μου.
Jin "ηρέμησε όλα καλά θα πάνε. Σε λίγες ώρες θα είμαστε Σεούλ. Δεν πρόκειται να φύγω από δίπλα σου."
Κατερίνα "μπορείς να μου πεις πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο?"
Jin "για να βοηθήσουμε τον Namjoon και τον Jungook και για να μην χωρίσει η οικογένεια μας."
Κατερίνα "πιστεύεις ότι θα τα καταφέρουμε τελικά στην Σεούλ?"
Jin "είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. Όσο έχουμε ένας τον άλλο τίποτα δεν μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο."
Κοίταξα από το παράθυρο και είδα ότι το αεροπλάνο είχε ήδη απογειωθεί και εγώ άρχισα να σκέφτομαι πως έφτασα σε αυτό το σημείο και πώς ξεκίνησαν όλα.
Ο πατέρας του Jin και του Namjoon, Seo Joon,είχε μετακομίσει Ελλάδα λόγω της δουλειάς του και η μητέρα τους είχε πεθάνει πριν από λίγα χρόνια.
Η μητέρα μου, Σοφία,με μεγάλωνε μόνη της γιατί ο πατέρας μου εξαφανίστηκε μόλις γεννήθηκα.
Και κάποια στιγμή αυτοι οι δύο γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν και έτσι εγώ απέκτησα δύο μεγαλύτερα αδέρφια και μετά από λίγο ένα μικρότερο. Και για 5 χρόνια είχαμε μία υπέροχη οικογένεια μέχρι που οι γονείς μας σκοτώθηκαν και ο Jin μας ανέλαβε και έγινε τα πάντα για μας.
Γύρισα και τον κοίταξα και θυμήθηκα την πρώτη μέρα που τον γνώρισα.
.....
........
17 χρόνια πριν.
Η μαμά μου μου έφτιαχνε τα μαλλιά και σιγότραγουδούσε.
Σοφία"Έτοιμη"
Κατερίνα "γιατί έπρεπε να βάλω τα καλά μου και να φτιάξω τα μαλλιά μου σήμερα μανούλα.?"
Σοφία "γιατί σήμερα θα σου γνωρίσω ένα κύριο ο οποίος θέλει να γίνει μπαμπάς σου."
Κατερίνα "μπαμπάς?"
Σοφία "ναι Κατερίνα. Είναι πολύ καλός και είμαι σίγουρη ότι θα τον αγαπήσεις. Έχει και δύο παιδάκια εκτός από μπαμπά θα αποκτήσεις και δύο μεγαλύτερους αδερφούς."
Κατερίνα "δεν θέλω ούτε αδέρφια ούτε μπαμπά."
Σοφία "Κατερίνα μου σε αγαπάω πολύ και είσαι τα πάντα για μένα αν δω ότι δεν είσαι ευτυχισμένη δεν πρόκειται να προχωρήσω μαζί του. Για αυτό γνώρισε τους πρώτα και μετά θα αποφασίσουμε οι δυο μας."
Κατερίνα "εντάξει μανούλα μη στεναχωριέσαι θα κάνω αυτό που θέλεις."
Αυτή με αγκάλιασε και μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι και πήγε να ανοίξει.
Στο σπίτι μπήκε μέσα ένας πολύ ψηλός κύριος που οταν τον είδα τρόμαξα και πήγα και κρύφτηκα πίσω από τη μητέρα μου. Αυτός κρατούσε στα χέρια του δύο αγοράκια.
Σοφία "Κατερίνα να σου γνωρίσω τον Seo Joon."
Εγώ τον κοιτούσα κρυμμένη πίσω από τη μητέρα μου. Έδειχνε τόσο αυστηρός που με τρόμαζε.
Ξαφνικά με κοίταξε και χαμογέλασε και εγώ βγήκα πίσω από τη μητέρα μου. Αυτός ήρθε κοντά μου και γονάτισε μπροστά μου και μου έδωσε το χέρι του.
Seo Joon "χάρηκα για την γνωριμία."
Όσο τον κοιτούσα συνειδητοποιούσα ότι δεν είναι τόσο αυστηρός όσο έδειχνε.
Seo Joon "το ξέρεις ότι είσαι πολύ γλυκιά? Και πρέπει να ξέρεις ότι σε έχω ήδη αγαπήσει από αυτά που μου έχει πει η μητέρα σου για σένα."
Αφού τον κοίταξα λίγο ακόμα του έδωσα και εγώ το χέρι μου.
Εκείνος γύρισε και κοίταξε τη μητέρα μου και είδα ότι είναι έτοιμοι να βάλουν και οι δύο τα κλάματα.
Seo Joon "Κατερίνα να σου γνωρίσω τους δύο γιους μου. Τον Jin και τον Namjoon."
Τα δύο αγόρια ήρθαν το ένα δεξιά και το άλλο αριστερά μου.
Jin "από δω και πέρα θα γίνω ο μεγάλος αδερφός σου και δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει."
Namjoon "και εγώ το ίδιο."
Και με φίλησαν και οι δύο στο μάγουλο και από τότε γίναμε αχώριστοι...
......
Γύρισα προς την Κατερίνα και είδα ότι με κοιτούσε.
Jin "τι έγινε?"
Κατερίνα "τίποτα απλώς θυμήθηκα την πρώτη μέρα που σας γνώρισα."
Jin "την ημέρα που γίναμε οικογένεια δηλαδή."
Κατερίνα "ναι.'
Jin "έχουμε πολλές ώρες ακόμα για να φτάσουμε προσπάθησε να κοιμηθείς λίγο."
Κατερίνα "εντάξει." Έβαλε το κεφάλι της στο ώμο μου και έκλεισε τα μάτια της.
Για μένα η Κατερίνα θα παραμείνει για πάντα εκείνο το 8χρονο φοβισμένο κοριτσάκι.
Όταν τη γνώρισα ήμουνα 13 χρονών αλλά την αγάπησα κατευθείαν γιατί πάντα ήθελα μία μικρή αδερφή και μόλις την είχα αποκτήσει.
Και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που έγινα ο νόμιμος κηδεμόνας της.
Όταν η κοινωνικός λειτουργός ήρθε στο σπίτι μας τρεις μήνες μετά το θάνατο των γονιών μας.
12 χρόνια πριν.
Jin "είναι όλα έτοιμα?"
Namjoon "ναι το σπίτι καθαρό, ο μικρός ξύπνησε και τον έντυσα και η Κατερίνα σε λίγο θα είναι και αυτή έτοιμη."
Jin "πώς είναι?"
Namjoon "πολύ καλύτερα μόνο που πονάει. Αλλά ευτυχώς κάθε μέρα ο πόνος γίνεται και λιγότερος."
Jin "λοιπόν πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Δεν σκοπεύω να χάσω κανένα σας."
Namjoon "ελπίζω να τα καταφέρουμε."
Μετά από λίγο κοινωνική λειτουργός ήρθε και αφού έλεξε όλο το σπίτι μίλησε για πολύ ώρα με τα αδέρφια μου και μετά ήρθε σε εμένα.
"Μπορούμε να μηλισουμε μόνοι?"
Namjoon "ναι κυρία."
Και πήγαμε στην κουζίνα και οι υπόλοιποι μείνανε στο σαλόνι.
"Καταρχάς το όνομα μου είναι Μαρία δεν χρειάζεται να με λες κυρία λέγεμε με το όνομά μου."
Jin "μάλιστα Μαρία."
Μαρία "λοιπόν όλα δείχνουν να είναι πολύ καλά. Το σπίτι είναι καθαρό και ο μικρός δείχνει να είναι υγιής. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να αναλάβεις την κηδεμονία του όπως και την κηδεμονία του Namjoon και ας είναι μόνο για ένα χρόνο. Το θέμα είναι τι θέλεις να κάνεις με την Κατερίνα."
Jin "ορίστε?"
Μαρία "κοίτα ο πατέρας σου είχε υιοθετήσει την Κατερίνα νομικά ήταν κόρη του και είναι αδερφή σου. Αλλά δεν έχετε το ίδιο αίμα οπότε κανείς δεν θα σε κατηγορήσει αν δεν θέλεις να την αναλάβεις. Θα φροντίσουμε να τις βρούμε εμείς μια καλή οικογένεια αφού δεν έχει κανένα άλλο συγγενή. Άλλωστε μόλις έγινες 18 είναι λογικό να μη θέλεις να φροντίζεις τρία παιδιά."
Την κοιτούσα χωρίς να μιλάω γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μου έλεγε και που μου πρότεινε.
Jin "για μένα η Κατερίνα είναι αδερφή μου από όλες τις απόψεις και δεν πρόκειται να την αφήσω. Θέλω την κηδεμονία της."
Μαρία "εντάξει απλώς ήθελα να βεβαιωθω. Σε μία εβδομάδα θα σου φέρω τα χαρτιά να τα υπογράψεις και θα είσαι πλέον νόμιμος κηδεμόνας και των τριών."
Και κάπως έτσι έγινα ο κηδεμόνας τους και περάσαν 12 χρονιά.
Ο Namjoon είχε γίνει γιατρός,η Κατερίνα σπούδασε φωτογραφία, ο Jungook ήθελε να σπουδάσει σχέδιο και εγώ είχα παρατήσει τις σπουδές μου γιατί έπρεπε να δουλέψω ώστε να μην τους λήψη τίποτα και να μπορέσουν να σπουδάσουν. Δεν μετάνιωσα όμως ποτέ μου για αυτή την επιλογή και αν χρειαζόταν θα έκανα πάλι το ίδιο.
Γύρισα και κοίταξα προς το μέρος του Namjoon και του Jungook και είδα ότι κοιμούνται ο ένας ακουμπισμένος πάνω στον άλλον και άρχισα να θυμάμαι τι έγινε πριν από 3 μήνες...
.......
.......
3 Μήνες πριν.
Jin "δεν το πιστεύω αυτό που έκανες μικρέ."
Jungook "συγνώμη."
Namjoon "γιατί δεν είπες τίποτα?"
Jungook "γιατί δεν περίμενα ότι θα με δεχτούνε."
Κατερίνα "μη φωνάζετε άλλο τώρα έγινε. Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα."
Jin "Κατερίνα συνειδητοποιείς τι έκανε? Έκανε αίτηση για υποτροφία σε πανεπιστήμιο της Σεούλ και την πήρε."
Κατερίνα "ο μικρός θέλει σαν τρελός να σπουδάσει σχέδιο."
Jin "μπορεί να το κάνει και εδώ."
Jungook "μα είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια και θέλω να πάω εκεί."
Jin "αρνούμαι να σε αφήσω να πας μόνος σου."
Namjoon "βασικά ίσως δεν χρειαστεί να πάει μόνος του."
Jin "ορίστε."
Namjoon "δεν είχα σκοπό να πω κάτι γιατί δεν θα δεχόμουνα τη θέση αλλά μου πρότεινα να δουλέψω στην Σεούλ. Ίσως τελικά πρέπει να τη δεχτώ και να πάω και εγώ μαζί του."
Jin "δεν σας πιστεύω. Είχαμε αποφασίσει ότι θα μείνουμε όλοι μαζί στην Ελλάδα και ότι δεν θα χωρίσουμε ποτέ."
Κατερίνα "γιατί να χωρίσουμε?"
Jin "αυτό θα γίνει αν φύγουν οι δύο τους."
Κατερίνα "μπορούμε να πάμε και εμείς μαζί τους."
Jin "ορίστε?"
Κατερίνα "Jin το ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορώ να βρω δουλειά. Τόσα χρόνια μόνο γάμους και βαφτίσια φωτογραφίζω και εγώ θέλω κάτι παραπάνω ίσως στην Σεούλ το βρω. Όσο για σένα ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι μισείς το εστιατόριο που δουλεύεις αυτή τη στιγμή και θα σου είναι εύκολο να βρεις δουλειά στην Σεούλ γιατί είσαι ένας από καλύτερους μάγειρες που υπάρχουν."
Namjoon "η Κατερίνα έχει δίκιο Jin. Ίσως πρέπει να το κάνουμε."
Jin "Namjoon εμείς οι δύο μεγαλώσαμε στην Κορέα ξέρουμε πως είναι η Κατερίνα και ο Jungkook είναι μεγαλωμένοι στην Ελλάδα αυτή η αλλαγή μπορεί να μην είναι εύκολη για αυτούς."
Κατερίνα "εφόσον θα είμαστε όλοι μαζί εγώ δεν έχω πρόβλημα."
Jungook "και εγώ τι ίδιο."
Namjoon "όπως βλέπεις αδερφέ τα μικρά δεν έχουν κανένα προβλήμα όπως και εγώ από εσένα εξαρτάται τώρα."
Jin "δεν ξέρω. Αφήστε με να το σκεφτώ λίγο."
Και μετά από 3 μέρες αποφάσισα να κάνω αυτό το βήμα γιατί τα αδέρφια μου είχανε δίκιο. Και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε που γυρνούσα πίσω στην Κορέα.
Πουλήσαμε το σπίτι μας και χώρισα τα χρήματα σε ίσα μερίδια και για τους τέσσερις.
Και τώρα τρεις μήνες μετά είμαστε στο αεροπλάνο για την Σεούλ.
Εκείνη τη στιγμή ο πλάτος μας ζήτησε να δέσουμε τη ζώνες μας γιατί φτάσαμε.
Γύρισα προς την Κατερίνα και της τσίμπησα το μάγουλο.
Jin "ώρα να ξυπνήσεις. Φτάσαμε."........