『𝐘𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐨 𝐇𝐢𝐤𝐚𝐫𝐢』 Todoroki Shoto × Y/N

3.1 | Zayıflıklar

"Bana anlatmıyorsun intihar manyağına mı anlatıyorsun?"

Somurtarak söylediğimde Reiji'nin yüzünde bir sırıtma olmuştu.

"Ben ana centerim. Senden daha çok sevileceğim elbette."

Egoyla söylediğinde kaşlarımı çatıp onu ittim.

"Bu hayatta övündüğün tek şey IR'nin centeri olman."

Reiji kalbin üstüne sahte bir ok saplanmış onu itmeye çalışıyor gibi davrandı.

"B-bu acıttı... Çok kabasın Kawa-chan..."

"Hee beklediğimden daha erken."

"" Ney? ""

Yuichi arkasına dönüp odasına ilerledi.

"Yakında öğrenirsiniz."

Y/N Yurokawa

Kapının kapanıp çarpma sesi beni uykumdan ederken esnedim.

Uykum var...

Gözlerimi kırpıştırdığımda odanın karanlık olduğunu fark ettim. Rahat bir şekilde açtıktan sonra odanın perdesinin açılmasıyla gözlerime aniden vuran ışık acıtmıştı. (yazar:bunasıtümceamk)

''Shoto ben senin perdeyi açan elini...''

Gözlerimi elimin tersiyle ovuştururken homurdandım. Elimi tutan el elimi gözümden çektiğinde karşımda eğilmiş Shoto'yu görmüştüm. Renkli saçlarının uçları gözünün üstüne düşmüştü.

''Elimi ne?''

(yazar:ben yine kudurmaya başladım aq)

''T-tutarım diyecektim.''

Yalandan gülümseyerek söylediğimde elimi bırakıp ayağa kalktı.

''Kalksan iyi olur. Yapacak işlerimiz var.''

''Tamam patron.'' diye mırıldanıp koltuğu döndürdüm.

Shoto ile ilk çalışmaya başladığımda ona patron diyordum. Aslında başta sürekli soğuk davrandığı için emir verir gibi duruyordu. Bir ara sinir olup ona patron demiştim ama Shoto çok garip bir şekilde bakmıştı. Ondan sonra zevkine demeye başladım. Her deyişimde azar yiyordum. Onu sevdiğimi kabullendiğim zaman patron demeyi kesmiştim.

''Bana öyle seslenme demiştim!''

Ayağımla tekerleklerin oynamasına sebep olup koltuğu döndürürken sırıttım.

''Ama zevk alıyorum.''

Shoto elindeki bilgisayarı bırakıp bana tuhaf bir bakış atmıştı. Onu umursamayıp koltuğu tekrar döndürecekken dediği şeyle ayaklarım hareket etmeyi kesmişti.

''Dün gece seni öpmeme rağmen hala o lafı söylemekten zevk alıyorsun yani?''

Ses tonundan ima ettiği anlaşılıyordu. Aklıma dün geceki olay gelirken yanaklarımın içini ısırıp aptal heyecanımı bastırmaya çalıştım.

''Ö-öyle değil...''

Koltuğun kenarlarını sıkarken birkaç kelime gevelemiştim. Ayağa kalkıp odadan çıkmaya karar verdim.