『𝐘𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐨 𝐇𝐢𝐤𝐚𝐫𝐢』 Todoroki Shoto × Y/N

3.0 | Bundan Sonrası

Y/N Yurokawa

"Shoto nerdesin?"

"Ofisteyim Mao'ya bir şey gösteriyorum noldu ki? Sen ajansta değil misin?"

"Tabi ki değilim aptal. İkimizde ayrı ayrı gidersek Keigo şüphelenir. Beraber gidersek seni ben davet etmişim gibi olacak. Sae de sinirlenip sahte bir trip atar sorun çıkmaz."

"Ajansın önünde bekleseydin-"

"Ajanstan çoktan ayrıldım ki ben."

"Nerdesin?"

"Evime geldim."

"Y/N aptal mı-"

"Senin evinin anahtarı bende yok bir. Gidecek başka yerim yok bu iki. Ayrıca senin evinde elbise olduğunu sanmıyorum."

"Elbise?"

"Yani partiye takım giyip mi gitmemi bekliyordun? Sende işin bitince adam gibi giyinip gel."

Kısa bir sessizlikten sonra Shoto'nun "Tamam." diyişinin ardından aramayı sonlandırdım. Aynanın karşısında giydiğim beyaz elbiseyi düzelttim. Saçlarımı hallettikten sonra makyajımı yapmaya başladım.

××××

Kapının zilinin çalmasıyla hevesle oturduğum koltuktan kalktım. Çantamı alıp aynada son kez kendime baktıktan sonra kapıya doğru bir adım attım.

Bekle... Ya beni beğenmezse?

Beğenir mi?

Zilin yeniden çalmasıyla yutkundum.

Niye beğenmesin ki? Kızım sende...

Yeniden kapıya doğru bir adım daha attığımda tekrar duraksamılştım.

Ama ya beğenmezse!?

Kendi kendime panik yaparken yanaklarımı şişirmiştim. Çalan telefonumla şişirdiğim yanaklarımı eski haline döndürdüm.

"Shoto?"

Arama ekranına bakarken ellerimi hafif bir yumruk yapıp alnıma vurdum.

Salak Y/N... Kendi kendine stres yapıp çocuğu bekletiyorsun!

Kendime kızarken hızla gidip kapıyı açtım. Shoto beni görünce telefondaki aramayı kapatmış, telefonumdan çıkan zil sesi de susmuştu.

Göz göze geldiğimizde paniklemiştim ama dışarıya yansıtmamaya çalıştım.

Shoto gözüyle kısaca beni süzerken yutkunmuştum.

Gri-mavi gözleri yeniden gözlerimde durdu.

"Beyaz yakışmış."

Mavi gözlerim parlarken nefesimi tuttuğumu fark etmeden yutkundum. Yanaklarım kızarırken dudağımı ısırıp gözlerimi kaçırdım. Telefonumu alıp burnuma yaslayarak yüzümü kapattım.

"Te-teşekkür ederim. Sende güzel olmuşsun... mavi yakışmış."

"Im... evet, teşekkürler. Neyse... gidelim mi?"

Telefonu yüzümden indirip "Evet." diyip yanına geçtim. Kapıyı kapatıp kitledikten sonra bir nefes verdim. Arkamı döndüğümde Shoto arabaya geçmiş benim koltuğumun kapısını açık bırakmıştı. Esen rüzgar saçlarımın birkaç tutamını yüzüme vururken gözlerimi kıstım.

Az kaldı. Gerçekten az kaldı. Bugünü atlattığımızda, en sonunda... Rahatça uyumanı sağlayacağım, Kaminari!

××××