『𝐘𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐨 𝐇𝐢𝐤𝐚𝐫𝐢』 Todoroki Shoto × Y/N

1.3 | Yumi

Rui Hikari

"Görüşürüz ve teşekkürler."

Arabanın kapısını kapattıktan sonra önümdeki binaya baktım. Yavaş adımlarla içeri girdim. Merdivenlerden çıkarken oturduğum kata gelince duraksadım. Karşı dairenin kapısına bakarken çantamdan anahtarımı çıkarıyordum.

"Kyouka için üzülüyorum."

Kendi kendime fısıldamamın ardından elimdeki anahtarı deliğe sokup kilidi açtıktan sonra içeri girdim. Botumu ve çoraplarımı çıkardıktan sonra telefonumu salondaki koltuğa koyup mutfağa geçtim. Raftaki bardaklardan birini alıp sürahideki suyu içine döktükten sonra suyu içip bardağı rafa geri koydum. Bileklerimi tezgaha yaslanmış evdeki sessizliği dinliyordum.

Yumi...

Eve ilk adımımı atar atmaz yanıma koşar üstüme atlardı.

Sol gözümden gözyaşlarımın süzüldüğünü fark ettiğimde kafamı hızlıca sağa sola salladım. Kendine gel Rui.

Odama geçtikten sonra üstümdeki elbiseyi çıkardım. Dolabımda siyah eşofman ve beyaz kazak alıp üstüme geçirdim. Topladığım saçlarımı açtıktan sonra elimle düzeltip aynaya baktım. Kendi yansımama bakıp gülümserken moralim yerine gelmişti. Kendimi çok seviyorum.

"Yumi! Ben geldim!"

Mutfağa geçtikten sonra dün saklama kabına koyduğum katsudonu buzdolabından aldım. Katsudonu ısıtırken kapıdan gelen sesle arkamı döndüm. Yumi kafasını kapının arasına koymuş bana bakıyordu.

Ona gülümsedikten sonra yavaş adımlarla yanıma geldi. Masaya tabak ve bardakları koyduktan sonra katsudonu tabaklara koydum.

"Ne içmek istersin Yumi?"

"Kola."

Onaylarcasına kafamı sallayıp dolaptaki kola şişesini aldım. Her şey hazır olduğunda sandalyeme oturdum. Yumi çoktan başlamıştı bile. Fısıltı gibi çıkan ince sesiyle ona dönmüştü gözlerim.

"Yemek için teşekkürler."

Yumi yemeğini yerken bende onu izliyordum. Tabağımdaki yemeği bitirince arkama yaslanıp cebimdeki sigarayı çıkardım. Masanın üzerindeki çakmağı alıp sigaramı yaktığımda kaşlarımı çatmıştım.

Yumi... Çok yavaş...

Çok yavaş yemek yiyor. Genelde tüm hareketleri yavaş ama... Sinirleniyorum.

Yavaş insanlardan nefret ederim.

Sigaramı dudaklarımın arasına yerleştirip içime çektim. Ağzımdaki dumanı Yumi'ye gelmeyecek yönde dışarı üfledim.

Ben Rui Hikari. Yirmi bir yaşındayım. Arkadaşımın TV şovunda muhabirlik yapıyorum. Bundan yedi sene önce annem kansere yakalandı. O zamanlar staj dönemimdeydim. Babam kumar bağımlısıydı. Kazandığı parasını kaybedince ortada birikim yapacağı bir şey kalmıyordu. Annem yatalak olup hastaneye kaldırıldığında Yumi dokuz yaşındaydı. Fırsattan istifade babam bizi terk etmişti. Ya da kaçmıştı mı desem? Her türlü siktirip gitmişti işte. Teyzemin anlattıklarına göre annem ve babam zorla evlendirilmişti. Böyle düşününce babamın davranışları mantık buluyordu. Zaten umrumda değil. Belki çoktan ölmüştür bile. Yumi için annemi bir şekilde tedavi ettirmiştim. O ise başka bir adamla evlenmişti. On dokuz yaşıma bastığım zaman... TV şovu olduğunu söylediğin arkadaşımla bu evi tutmuştum. Bir keresinde Yumi beni aramıştı. Üvey babamın onu dövmeye kalktığını annemin Yumi'ye zarar gelmesin diye üvey babama kendisine vurabileceğini söylemiş. En sonunda üvey babam annemin katili olmuştu. Üvey babam hapse girdiğinde Yumi'yi yanıma almıştım. Üç yıldır bu evde yaşıyorduk. Geçmişim bu şekildedir. Açıkçası olanlar sikimde değildi. Yumi haricinde kimseyle ilgilenmiyorum. Hepsi de hak ettiği cehenneme kavuşmuştu. Ben olmasam hiçbir bok yapamazlardı. Yine de anneme üzülmüyor değilim. Çok çekti bizden.