『𝐘𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐨 𝐇𝐢𝐤𝐚𝐫𝐢』 Todoroki Shoto × Y/N

0.2 | AquaPink

Eve geldiğimde ışıklar açıktı. Salondan gelen televizyonun sesiyle abimin evde olduğunu anladım. Çantamı ve montumu astıktan sonra salona gittim. Abimin saçını ördüğü tokayı çekip aldıktan sonra kendi saçımı topuz şeklinde topladım. Örgüsünün açıldığını fark edince arkasını dönmüştü.

"Oi, velet ne yaptığını sanıyorsun?"

"Sana da iyi akşamlar." diyip onu umursamdan mutfağa geçtim. Lanet olsun yine mi!? Ev noodle koyuyordu. Sinirle salona gidip televizyonun karşına geçtim. Görüşünü engellediğim için bana kızan abim ağzındaki lokmayı bitirince "Ne halt yiyorsun, çekil önümden." dedi.

"İğrenç."

"Ney?" diyip bardağındaki noodle u çatalına doladı.

Yüzüm limon yemiş gibi ekşimişti. "Noodledan başka yemek bilmez misin sen? Bir kere de eve geldiğimde sıcak yemek bulsam ölür müyüm!?"

"Ha? Su hala sıcak. Git koy kendine." diyip çatalındaki lokmayı ağzına attı.

Aptal. Onu sinirlendirmek için kumandayı alıp izlediği k-dramayı kapadım. Kumandayı koltuğun diğer köşesine atmıştım. Üşengeç biriydi onu oradan almak yerine benden isteyecekdi. Bildiğim için hızlıca mutfağa ilerlerken arkamdan gelen bağırışlar haklı olduğumu kanıtlıyordu.

"Oi, velet! Napıyorsun, ver o kumandayı! Y/N!"

Dolabı karıştırdım ama yemek kalmamıştı. Yapmak için halim yoktu. Kendimi zar zor duşa attıktan sonra yatağıma geçip uyumuştum.

×××

"Ne yani biz şimdi ciddi ciddi AquaPink ile mi görüşeceğiz!?"

Todoroki bana bakarken daha önce kaç kez sorduğumu bilmediğim soruma yine aynı cevabı verdi.

"Evet."

Kendimi tutamayıp çığlık atarken Todoroki direksiyon başında arabayı sürüyordu. Bana ufak bakış atıp yola bakmaya devam etmişti.

"Peki neden?"

"Üyelerin fikirlerini almalıyız. Tam sorgu olmayacak ama binevi onları sorgulamış olucaz. Karakola çağırmamız uğraştırıcı olurdu."

"Waku Waku."

"Y/N biz dedektifiz. Bunu unutma. Oraya gidince hayran Y/N değil dedektif Y/N olmalısın."

"Tamam."

Yol boyu heyecanımı dizginlemeye çalıştım. Ama hala ilk duyduğum zamanki gibi hissediyorum. Yedi yıldır takip ettiğim grubun her el sıkışma günleri, konserleri, imza günleri... hepsine eksiksiz gidiyordum. Ama ilk defa onlarla bu kadar uzun konuşma fırsatım olacaktı. Rüya gibi geliyordu. O an Denki'nin orada olmayacağını fark etmemle yüzüm biraz düşmüştü. Todoroki halimi fark etmiş olacak ki neyim olduğunu sorduğunda ona Denki'nin orada olmayacağını söylemiştim. Bana bakıp 'normal çünkü dün öldü' demişti. Cidden bu kadar kolay söylemesi biraz zoruma gitmişti.

"Hey senin hiç takip ettiğin idoller yok mu?"

Onu izlerken bana dönme gereği duymamış net ve düz ifadeyle "Hayır." demişti.

"Müzik grubu?"

"Hayır."

Gözlerim açılırken neredeyse binaya gelmiştik. Todoroki aracı park etmeyi bitirdiğinde ona bakıp "Çok şey kaçırıyorsun." diyip arabadan indim. Peşimden o da inince bana anlayamayacağım kadar tuhaf bir bakış atmıştı. Gerçi çoğu zaman bakışlarını anlayamıyorum ama bu sefer daha anlayamayacağım tarzda bakmıştı.