Destiny

Chapter 26

Ο Κριστόφ ήταν δίπλα μου και προσπαθούσε να με παρηγορήσει, ο Λεβ ευτυχώς είχε αναλάβει να μην αφήσει την μικρή μόνη της

"Ξέσπασε" μου ψιθυρίζει "Βγαλτο από μέσα σου"

Κι αυτό έκανα. Έκλαψα πολύ εκείνο το μεσημέρι

~~~

Ένα ποτήρι βρίσκεται μπροστά στο πρόσωπο μου και το παιρνω από το χέρι του

"Ευχαριστώ" ψελλίζω

"Δεν είσαι καλά" δεν ήταν ερώτηση, παρόλα αυτά γνέφω αρνητικά "Θέλεις να μιλήσεις;" ρωτάει και δεν απαντάω

Πίνω μια γουλιά από το ποτό μου

"Νιώθω τύψεις" λέω και δεν μιλάει, περιμένει να συνεχίσω "Εδώ και χρόνια δεν είχαμε καλές σχέσεις. Όποτε μιλούσαμε τσακωνόμασταν και τώρα μετανιώνω"

"Γιατί δεν είχατε καλές σχέσεις;"

"Ποτέ δεν συμφώνησα με τον γάμο του με αυτή τη γυναίκα. Όχι γιατί νόμιζα ότι αντικατέστησε την μαμα μου, απλά δεν ήταν σωστή. Η Αναστασία είχε έρθει στη Ρωσία τότε κρυφά από όλους, γιατί εκείνη είχε πείσει τον μπαμπά να την βάλουν σε ένα κολέγιο εσώκλειστη"

"Τι θα κέρδιζε με αυτό;"

"Θα μπορούσε να χειρίζεται τον πατέρα μου πιο εύκολα. Όσο ήταν η Αναστασία στο σπιτι τον συγκρατούσε από το να της κάνει όλα τα χατίρια"

"Κατάλαβα. Δεν έχει σημασία τώρα, τίποτα δεν έγινε και όσο για τα υπόλοιπα ο πατέρας σου ήξερε ότι τον αγαπάς. Δεν γίνεται να συμφωνούσες με τις επιλογές του πάντα, ίσως κι εκείνος να μην συμφωνούσε με τις δικές σου" λέει με νόημα και γελάω

"Μάλλον θα τα βρίσκατε σε αυτό το κομμάτι. Δεν είχε τίποτα χειρότερο από το ότι έγινα αστυνομικός, το θεωρούσε πολύ επικίνδυνο"

"Είχε άδικο;" λέει με ύφος

"Καλά δεν είσαι και τόσο επικίνδυνος Ιβάνοβ" απαντάω ειρωνικά

"Δεν νομίζω ότι θα πίστευε το ίδιο κι αυτός που σκότωσα μπροστά σου" απαντάει και σοβαρεύω αμέσως

"Θα τον σκότωνες έτσι κι αλλιώς; Ή το έκανες για να με τρομάξεις"

"Στο είχα ξανά πει, δεν δέχομαι να πληρώνω κάποιον που δεν κάνει καλά την δουλειά του"

"Αν δεν του έπαιρνα το όπλο όμως θα ζούσε"

"Πιθανόν όχι. Όταν κάνεις ένα λάθος σίγουρα θα κάνεις κι ένα δεύτερο κάποια στιγμή"

"Όλοι κάνουν λάθη" λέω έντονα

Πραγματικά αισθάνομαι τύψεις για μια ζωή που χάθηκε εξαιτίας μου, κι αν μην είμαι εγώ αυτή που τράβηξε την σκανδάλη

"Όχι σε αυτή την δουλειά, δεν επιτρέπονται τα λάθη στην ζωή που κάνουμε"

"Κανένας δεν είναι αλάνθαστος. Κι εσύ θα μπορούσες να κάνεις κάποια στιγμή"

"Μπορεί. Δεν με πειράζει να κάνω λάθος, σίγουρα δεν θα ήθελα να το κάνω μαζί σου" λέει αινιγματικά

"Γιατί;" ρωτάω με ενδιαφέρον

"Γιατί λογικά θα βρεθώ πνιγμένος με την γραβάτα μου στον ύπνο" πετάει τα λόγια που του είχα πει κάποτε

"Για αυτό δεν κοιμάσαι μαζί μου;"

"Νομίζω είναι ένας καλός λόγος που δεν το κάνω" απαντάει και πίνει μια γουλιά από το ποτό του

"Φαντάζομαι πως ναι" λέω και αποτελειώνω κι εγώ το ποτό μου. Ξεκινάω να πάω στο δωμάτιο μου, αλλά δεν μπορώ να κρατήσω τις σκέψεις μου "Αν δεν φόραγες τίποτα πάντως δεν νομίζω ότι θα κινδύνευες να σε σκοτώσω στον ύπνο σου"

Τα μάτια του συναντούν τα δικά μου και ένα στραβό, σχεδόν πρόστιμο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του

"Εσυ θα φοράς;" ρωτάει με το ίδιο ύφος

"Αυτό μάλλον θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνος σου" απαντάω και συνεχίζω τον δρόμο μου. Τον καταλαβαίνω ότι με ακολουθεί και βρίσκεται πολύ κοντά μου

Σταματάω και βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο

"Καληνύχτα Ιβάνοβ" λέω και το χέρι μου αγγίζει το πόμολο της πόρτας

"Κοιμήσου μαζί μου για να γίνει Μακρή " τον ακούω από πίσω μου και τον κοιτάζω εξεταστικά από πάνω μέχρι κάτω

Τα μάτια μου μένουν λίγο παραπάνω στην περιοχή του που είναι φουσκωμένη και χαμογελάω

"Γραβάτα, ζώνη, ακόμα και τα μανικετόκουμπα σου μπορούν να γίνουν φονικό όπλο στα χέρια μου. Δεν θέλω να μπω σε πειρασμό" λέω χαμηλόφωνα

"Αν το τελευταίο πράγμα που θα έβλεπα πριν πεθάνω είναι εσένα γυμνή, δεν έχω πρόβλημα" απαντάει κι εκείνος στον ίδιο τόνο "Καληνύχτα Βαλέρια" συμπληρώνει και μπαίνει στην απέναντι πόρτα

Μόλις βρίσκομαι στην ασφάλεια του δωματίου μου πέφτω με τα μούτρα στο κρεβάτι

Τόση ώρα τον προκαλούσα και του πέταγα υπονοούμενα

Τι περίμενα δηλαδή; Να μην ανταποδώσει;

Και δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα πως από τον μπαμπά μου το θέμα γύρισε σε δολοφονίες και μετά σε σεξουαλικά υπονοούμενα

________________________________________________________________________________________

Κηδείες, δολοφονίες, υπονοούμενα. Αυτό το κεφάλαιο είναι από τα αγαπημένα μου. Ίσως γιατί προμηνύει πολλά που θα συμβούν, ίσως και όχι

Αυτά

Show some love & τα λέμε στο επόμενο