"Özür dilerim." dedim sadece. Kendimi kötü hissetmiştim.
Parmaklarıyla oynamayı bıraktığında bana döndü. Şaşırmışa benziyordu. "Ne için?"
Omuz silktim. "Şimdiye kadar empati kuramayıp seni her zor duruma soktuğum an için özür dilerim." İnsanları kı...
Başlamadan önce; •Yarı Texting, (başlarda yarıdan daha az, ilerledikçe neredeyse hiç) texting içeriyor. Anonim kurgusu değil. •Yazım ve noktalamaya dikkat etsem de gözümden kaçan yerler olacaktır, sizin de gözünüze batarsa yorumlarda belirtebilirsiniz, düzeltirim
O zaman, iyi okumalar dilerim!
• • •
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ekinozz: Kendimi Pinterest kızı gibi hissediyorum 👀
254 beğeni Bu gönderi yorumlara kapatılmıştır.
• • •
Ekin
"Deniz! Hadi geç kalıyorum okula!" Saatin 08.54 olduğunu gördüğümde kaçıncı kez seslendiğimi unuttuğum Deniz'e bir kez daha seslenmiştim. Kendisi benim abim olurdu.
Hâlâ geldiğini göremeyince üst kata doğru tekrar bağıracaktım ki aceleyle merdivenlerden indiğini gördüm. Vay be, siz acele eder miydiniz Deniz Bey? Gerçi bu saatten sonra acele edişinin bir önemi kalmamıştı. Dersin başlamasına beş dakika vardı ve bu beş dakikada ancak ayakkabılarını giyerdi muhtemelen.
Pfff.
Haklısın iç ses, bence de pfff.
"Eylül nerede, o gitmiyor mu bugün okula?"
Eylül, bizim kız kardeşimiz olurdu, dokuzuncu sınıfa gidiyordu. Aynı zamanda, kendisi pek küçük olmasa da, evin en küçük üyesiydi.
"Hayır, o bu sabah erken çıktı. Arkadaşıyla yürüyerek gidecekmiş." diye cevapladım uyuşuk uyuşuk hareket etmesini izlerken. Okul, evimize çok yakın olmasa da yürünecek bir mesafedeydi.
Kaşlarını çatıp gözlerini bana çevirdi. "Kiminle?"
"Sınıftan biriymiş, yakınlarda oturuyormuş." Gözlerimi devirdim. "Ayrıca boşver şimdi bunu, geç kaldım ya!"
Bir şey söylemek yerine salondaki büyük yemek masasının üzerinde duran arabasının anahtarını kapıp aniden bana fırlattı, ben de anlık refleksle yakaladım.
"Sen arabaya geç, geliyorum."
Derin bir nefes alıp başımla onu onayladım. Tam kapıdan çıkarken de "Umarım okul bitmeden yetişebiliriz abiciğim!" diye kinaye içinde söylenmeyi ihmal etmemiştim.
