Birlikte geçirdiğimiz geceden beri aklımı kaybediyorum sanki. Düşünmekten gözüme uyku girmiyor. Beni sevmediğini biliyorum. Maalesef ki, ne kadar inkar etmek istesem de farkındayım. Ancak eğer o benim hislerimi anlamadıysa ona duyduğum hayranlıktan, anlatmak istiyorum. Beni zevk için kullanıp attığı diğer insanlarla bir tutmasın ve ona olan duygularımı bilsin istiyorum.
Ne tepki verecek bilmiyorum. Fakat yine de eminim kendimden, bugün her şeyi anlatacağım.
Evine gideceğim, günlük. Son gidişim olmasından korksam da gideceğim.
Ona yaptığım tabloyu da aylardır göstermiyor zaten bana. Ona bakmak isteyeceğim. Eğer beni hayatında daha fazla istemezse, işte o zaman tablomu geri alacağım ondan. Çünkü elimdeki hiçbir portre ona verdiğime benzemiyor. Aşkımı daha yalın yansıtamadım hiçbirinde. O tablo, Felix'in boşluğunu doldurmaya yetebilecek tek şey.
Korkuyorum günlük. Çok korkuyorum. Ölümüm yakınmış gibi hissediyorum.
Dolunay var bugün... Daha önce söylediklerimi hatırlıyorsun, değil mi? Dolunay diyordum ben kendime... Dolunay'ım ben. Bu bir mesaj mı? Neden korkularımın gerçekleşeceğini hissediyorum?
Günlük... Sanırım ben Dolunay olmak için yaratılmışım.
Ve eğer korktuklarım başıma gelirse... Bu sayfalara bir daha yazmayacağım günlük. Üzgünüm; sanırım bu, yazdıklarıma da bir veda olacak. Zira fazlasıyla eminim beni istemeyeceğinden. Ancak bir mucize olur da her şey yolunda giderse söz veriyorum son nefesime dek bırakmayacağım yazmayı. Çünkü ancak hayatımda Felix varken yazmaya değer hislerim.
Felix olmazsa... Her şey yitirir anlamını.
Gitmem gerek günlük... Geri gelir miyim bilmiyorum. Bu defteri yakmam gerekebilir. Duygularımı gömmenin en kolay yolu bu olur. Geri gelmeyi çok istiyorum. Umarım... Umarım her şey güzel olur.
Fakat yine de... Bunun son olduğunu var sayarak veda etmemde bir sakınca var mı? Bence yok.
Elveda, günlük. Aşkımla beraber sana da elveda.
Hwang Hyunjin
... Son
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
