Gözlerimin önünde hiç tanımadığı bir çocuğu öptü bugün. Ben şimdiye dek hiç böylesine gömülmemiştim acımın altına.
Bugüne kadar kendimi hep erkeklere ilgi duymadığını düşünerek avuturdum. Başka bedenlerde gezinen dudakları ne kadar canımı yaksa da çok kötü hissetmezdim kendimi. Kadınlar, derdim. Yönelimi bu. Beni sevmeme, görmeme nedeni kesinlikle bu.
Değilmiş günlük. Değilmiş.
Bir erkekle de pekala olabiliyormuş. Hemcinsinin kollarına atlayacak kadar ilgisini çekebiliyormuş erkekler de. Sorun, benmişim.
Kendimi hiç bu kadar değersiz hissetmemiştim şimdiye dek. Hiç, hiç böylesine sevgiye layık olmadığımı düşünmemiştim.
Biliyor musun günlük, çok acıtıyor. Tüm varlığınla ve verebileceğin her duygunla bağlandığın birinin, sana ufacık bile sevgi kırıntısı vermemesi... Çok- haddinden çok acıtıyor.
Ancak yine de... Dürüstçe söylüyorum ki acının sebebi aşksa o bile güzeldir. Bilirsin, ressamlar acıdan beslenmeyi sever; belki de acı, yeteneğimin sebebidir.
Fakat ne olursa olsun, beş parasız şekilde Londra'nın süslü sokaklarında dolaşmayı ve beni hayata bağlayan bu yeteneğe sahip olmamayı tercih edebilirdim. Eğer ucunda Felix'in sevgisine birazcık bile kavuşabileceksem... Her şeyden, tereddütsüzce, vazgeçebilirdim.
Hwang Hyunjin
...
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
