Tanrım, Tanrım hâlâ inanamıyorum! O güzel, gül kurusu yaprakları benim dikenlerime değdi. Bedenini bana sundu, aramızdaki dostluk ilişkisini o bozdu! Düşündükçe aklımı kaçıracak gibi oluyorum... Beni arzuladı, o tutku dolu bakışları benim içindi!
Sabah, eşsiz gül kokusu burnuma dolarken ve bembeyaz teni kollarımın arasındayken uyandım. Bu duygunun bir tarifi olduğunu hiç sanmıyorum. Zira, bir anlığına öldüğümü bile düşündüm. Günlük, son raddeye kadar gittik ancak ben dudaklarımı öpen dudaklarını unutamıyorum.
Sarhoş olduğumu sandım onu öptükçe. Güzelliği dudaklarımın arasında kayıp giderken aklımı yitirdim, dayanamadım! Ölecektim günlük, yemin olsun ki ölecektim.
Öte yandan, birlikte olduğu yabancılardan tek farkımın yılları devirmiş dostluğumuz olduğunu da biliyorum. Çok acı ama farkındayım. Benim bakışlarımdaki aşk ona uğramamıştı bile. Yalnızca arzuladı beni. Ruhumu değil, bedenimi.
Fakat öyle mutluyum ki bu gerçek bile gölge düşüremiyor yüzümdeki gülümsemeye. Bir aptal gibi, boşuna olduğunu bilerek ümit ediyorum. Belki, diyorum. Belki bu bir başlangıç olur ve sever beni. Benim kadar olmasa bile, aşkımın yarısı sarılsa bile kalbine, biraz olsun sever.
Saçma biliyorum, yine de içimde büyüyor bu umut kırıntısı.
Bundan sonra nasıl devam edeceğimi gerçekten düşünemiyorum. Yalnızca acınası bir platonik olmak... Kolaydı. Uzaktan sevip duygularımı tablolarıma yansıtmak kesinlikle kolaydı. Şimdi her sözünün altında bir anlam arayacak aptal bir aşığa döneceğimi biliyorum. Korkuyorum.
Beslediğim umudun altında kalmaktan korkuyorum.
Ve biliyorum, tüm bunların solan güllerden dolayı olduğunu çok iyi biliyorum. Fakat olsun, bekliyorum ben onu. Konu Felix olduğunda, beklemeyi bile seviyorum.
Hwang Hyunjin
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
