The Unexpected Obsession

Chapter 2

LUCIAN KEITH MONTEROSA

Pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng classroom ay automatiko akong napatingin sa dalawa pa naming kaibigan na sina Leighton Kiel Desdemona at Lucas Nathan Giovanni.

"Good morning." Magiliw na bati ni Lucas sa amin.

"Anong maganda sa umaga kung hindi na siya?" Natatawang sabi ni Leigh.

"Corny mo, pareho kayo ni Knight." I rolled my eyes.

I roamed my eyes at hinahanap ni Kayla.

"Si Kayla ba ang hinahanap mo?" Tanong ni Lucas.

"Ah oo, gusto ko sana siyang maka-usap, a saan ba siya?" Tanong ko sa kaniya.

"Sa pagkakarinig ko kahapon, nag drop-out na raw siya, sabi nila ay hindi na daw kaya ng pamilya niya ang tuition. Pero sa pagkakatanda ko ay kumuha siya ng scholarship kaya libre ang tuition niya." Sabi sa akin ng kaklase niya.

She's right, Kayla is a scholar here, so papaanong hindi kaya ng magulang niya ang tuition eh libre naman ito?

"Ah ganun ba, sige salamat." Sabi ko at umupo sa upuan ko kung saan ay katabi ko si Xavier.

"Ano raw sabi?" Tanong nito.

"Nag drop-out raw si Kayla." Malungkot na sabi ko sa kaniya, I was hoping na maka-usap siya ngayon para malaman kung ano ba ang problema sa relasyon namin.

"Huh? Ano daw yung reason?" Tanong niya habang hindi pa rin inaalis ang kaniyang tingin sa cellphone niya.

"Hindi niya daw kayang bayaran yung tuition."

"Scholar naman siya hindi ba?" -Xavier

"Yun nga rin ipinagtataka ko e."

"Baka naman natanggalan ng scholarship." Sabi nito, pero parang may mali sa tono ng pagkakasabi niya, parang may halong saya.

"Hayaan mo na kasi siya, kung ayaw, edi ayaw. Nandito lang naman ako na kaibigan mong hindi ka iiwanan." Napatawa siya sa kaniyang sinabi.

"Corny mo." Ani ko at umirap.

Ilang sandali ay dumating na ang guro namin, tatlong oras ang lumipas ay break time na namin.

"Keithy, hindi kaba kakain? You haven't eaten since this morning." Tanong niya.

Isinandal ko ang ulo ko sa lamesa ko, "Hindi muna, inaantok ako ngayon eh, just eat without me."

"Okay, if you say so."

XAVIER KNIGHT HERNANDEZ

Pagkatapos ko siyang tanungin ay lumabas na ako kasama sila Lucas at Leighton.

Habang naglalakad kami papuntang cafeteria ay nagsalita si Lucas, "Ikaw may kagagawan non, am I right?"

Ilang sigundo bago ako nagsalita, "I don't know what you're talking about." Pag-iinosente ko.

"Come on Xave, kilala ka namin." Sambit ni Leigh at tinapik-tapik ang likuran ko.

"Ano nalang ang sasabihin ni auntie kung nalaman niya ang ginawa mo? Kayla is a bright girl, she doesn't deserve that." -Lucas

"Anong ginawa? I just told her to leave Lucian." Pagdedepensa ko.

"Walang ginawa? Tas nag drop out? Come on Xave." Lucas said.

"Lucian would never forgive you pag nalaman niya ang ginagawa mo since nasa tenth grade pa tayo." Leigh said.

"Alam ko naman na malakas ang influence natin sa school, but that doesn't mean na gagawa ka ng mali gamit toh." Dagdag ni Leigh.

"Leigh is right, i-controll your self, wag kang mangdamay ng iba dahil sa pagka-obsses mo." -Lucas.

Hindi nalang ako umimik hanggang sa makarating kami sa cafeteria. Pagkapasok namin ay naghanap kami ng ma-uupuan. Lucas volunteer na siya nalang daw ang mag-oorder ng foods.

I we were waiting, Leigh spoke, "Why don't you just confess?"

"I don't want to scare him. Bat ikaw? Why don't you tell him what you really feel?" I asked him.

This man is madly in love with Lucas since the second year of highschool.

"Same reason." Sabi nito na ikinatawa naming pareho.

"Kaylan mo ba balak mag confess?" Tanong niya.

Sasagot na sana ako ng may magsalita galing sa likuran ko. "Confess to who?" Tanong nito, it's Lucian.

"Oh Lu, ikaw pala." Leigh said at gumawa ng space sa pagitan namin para doon umupo si Keith.

"In love ka? Bago yan ah, since bata tayo wala pa akong narinig na nagkagusto ka sa isang tao." Sabi nito sabay akbay sa akin. "So, who's the lucky girl?" Dugtong niya.

Napa-ubo nalang si Leigh sa kaniyang narinig.

"What girl? Leigh and I were talking about confessing to the Lord, sama ka sa linggo?" Sabi ko nalang.

"Sus, at kaylan kaba nagsimba aber? Sige na, sino nga kasi?" Sabi nito.

"Teka nga, hindi ba ayaw kong kumain? Anong ginagawa mo rito?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Ini-iba mo la--" naputol ang sasabihin niya ng lumapit sa amin si Lucas.

"Ano? Gold ba kayo? Tulungan nyoko dun." He rolled his eyes.

"Tulong daw, Xave." Yaya sakin ni Leigh.

I just shrugged, "Kaya mo na yan, parang hindi ka lalaki." I grinned.

"Tsk, pasalamat ka at kaibigan kita." He said at sinundan si Lucas para tumulong.