That night my day went well. After that night, Tuesday. As usual, pumasok ako, dahil may exam kami non. After the exam, diretso uwi ako, dahil nga ang aga ng pasok namin, pero dahil exam ay half day lang.
At home, my mother told me, "magsaing ka na", and she go to the market, para bumili ng ulam. Ganon pa din tulad ng nakagawian namin.
6 PM at night, I decided to take a bath, at habang nasa banyo ako ay parang may bumulong sakin, "Hoy", kinilabutan ako nung una, pero, hindi sya normal na boses, alam nyo yung bumulong sayo na malapit sa tenga mo? ganon.
"Anak!", rinig kong sigaw ni mama sakin, kunin ko na daw yung ulam, "nakatulog pala ako?", takang tanong ko sa sarili ko, "sa pagkakaalala ko, tapos na kaming kumain. Inalala ko ng mabuti yung dahilan kung bakit ako nakatulog, "ay oo pala, pagkatapos ko pala magsaing natulog na ako", pag alala ko sa nangyari.
Wala akong ibang ginawa kundi huwag na isipin, at huwag na matakot. Napag desisyunan ko na ipagsawalang bahala na yung panaginip, at magulong pangyayari na yon.
After we ate, I decided to sleep, hindi na ako naligo baka kasi kung ano pang mangyari at matotoo yung panaginip ko.
——————
Do follow, if you want. Let me know your thoughts about this chapter.
Your author,
EANO
CITEȘTI
CHAMBERS OF HEART (TAGLISH)
Non-ficțiuneCompleted｡◕‿◕｡ This is related to a real life, an experience that, I, myself, saw with my two eyes, and hear with my two ears. A decade ago, a little girl dream, a scenario she wants to look for. A jolly moment with her friend, she promised the...
