|| Mardin'den Kaçış Serisi II ||
+18
Bazı kaderler kesişim, bazı kesişimler ise
kaderdi.
"BDSM içermektedir."
Kapak tasarımı @-necirvan 'a aittir
"Kitapta kuma yoktur."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir anda herkes put kesilirken bakışlarım babama döndüm. Dehşet içinde bakıyordu bana.
Dudaklarımda kibirli bir gülümseme oluştu.
"Ne oldu baba, sevinmedin mi?"
Babamın kaşları daha çok çatıldı.
Mirza abiye döndüm. O da dehşet ile bakıyordu bana.
"Mirza abi, doğruyu söyle, biz nişanlandığımızdan bu yana, kuma hükmü verilmesinden bu yana söylemedim mi sana Boran'ı seviyorum, benimle evlenme diye!"
Mirza abi ne yaptığımı anlamış gibi, rahatlamış bir ifade ile baktı şimdi. Yüzünde gülmemek için kendini tutan bir ifade oluşurken, kafasını salladı.
Gözlerim dolarak Xalo dayıya baktım.
"Ben defalarca kez babama başka birini sevdiğimi söyledim, hadi ben gencim. Çok cahilim, yaptım bir hata.. Çünkü daha sizin kadar yol kat etmedim hayatta, babam gitti beni Mirza abiye verdi. Mirza abi bilmesine rağmen, beni kardeşi gibi gördüğü için, sahip çıkmak babında geldi benimle evlenmeye kalktı. Babasına bile hamile olduğumu söylemedi, benim çocuğumu üstüne geçirecekti. Ama Boran, evimin direği çocuklarımın babası bana sahip çıktı. Ama buna rağmen, babam araları bozulup, mallarımız ayrılmasın diye peskeş çekmeye devam etti. Birebir beni sattı. O zaman neredeydiniz siz?"
Ağzımdan ağlamaklı bir ses çıkardım sahte dramamı daha etkileyici bir hale getirerek.
İlk Xalo dayı babama döndü.
"Yazıklar olsun sana Agir.."
Aynı cümleler başka başka insanlardan dökülmüştü. Dudaklarımda alaycı bir ifade oluştu.
Babam ise bana öfke dolu gözler ile bakarken, babam bu utancın verdiği ağırlık ile yerinden kalkıp, yürümeye başladı.
Utancın verdiği yük ile kafasını kaldırmadan yürüyordu, hep dik yürüyen adam.
Dudaklarımda kibirli bir gülümseme oluştu şimdi. Hepsine tek tek baktım.
Ardından anlamayan gözler ile ne yapacağımı düşünen Boran ve Simar'a takıldı gözlerim. Yine çektim bakışlarımı. Hepsinin yüzünde üzgün bir ifade belirmişti.
"Haklı çıkabilmek için illa böyle bir rezillik ve drama yapmam mı gerekiyordu?"
Bir anda hepsi afalladı. Yüzlerindeki ifadeyi ne zaman hatırlasam hep gülebilirdim. Çünkü en güzel manzarayla eş değerdi.
"Ne diyorsun kızım sen?"
Dudaklarımda kibirli bir ifade belirdi. Üstün körü hepsini inceledim.
"Oyunumu beğendiniz mi?"
Duraksadı bir anda bakışları. Alaycı bir ifade ile baktım.
"Sen babanı nasıl bir konuma düşürdün biliyor musun, utançtan yerin dibine girdi."
