|| Mardin'den Kaçış Serisi II ||
+18
Bazı kaderler kesişim, bazı kesişimler ise
kaderdi.
"BDSM içermektedir."
Kapak tasarımı @-necirvan 'a aittir
"Kitapta kuma yoktur."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazen ruhlar, aynı yerde olmasalar da konuşmaya davam ederler!"
Kitap +18'dir, okumak istemeyenler okumasın (: Sonuçta yeni kitaba başlıyoruz. Uyarımızı yine yapalım değil mi? Skdnnd (:
Prolog gibi olacak, diğer bölümler biraz daha uzun olacak.
3 yıl sonra
Bazen ölmek ve yaşamak arasında büyük sınavlar verir insan. Sonra bir bakmış ki, ölmek için bile ölü insan. Sadece bedeni toprak ile sarmalanmamıştır.
Üzerine büyük bir yük biner sonra. Ölmek için bile uyuşuktur zihni. Sonra alışır, yavaş yavaş yaşamaya devam etmeyi.
İnsanlar yeni başlangıçlar eşliğinde, kadeh kaldırmalıydı sanırım hayata. Koskoca üç yıl.
Sahi yaşamaya alışmış mıydım, yoksa alıştırılmış mıydım? Ah, saçmalama, duygusal olmak için fazla zaman geçmişti. Geçmiş yeterince uzaktaydı.
Beni üzmeyecek kadar uzakta. Gerçi yakında olsa da beni üzemezdi artık. Ben gün aşırı bir günde, sokakta tek ayağımda ayakkabı ile koşup, bu şehirden gitmek üzere bilet bulduğumda, kurutmuştum kalbimi.
Kapının çalan sesini duymam ile bakışlarımı Roma'nın semalarındn alıkoyup, o tarafa çevirdim.
İçeriye gir dediğinde bakışlarımı o tarafa çevirdim. Sabahın bu saatinde kimin kapımı çaldığını biliyordum. Tahmin ettiğim gibi, Annie'ydi.
Heyecanla bana yürüyerek, elindeki siyah gülleri masama bıraktı.
Bu sefer sakatlığı üzerinde değildi. Düşmemişti. Gördüğüm gül yüzümde bir ifade oluşturmadı, bana gelip heyecanla sarıldı Annie. Öyle ani geldiği için şaşırsam da, samimi olduğunu umduğum bir şekilde baktım Annie'ye.
"Doğum gününüz kutlu olsun Rosa hanım!"
Sadece dudaklarım kıvrıldı. Annie ise yanlış bir şey yaptığını zannederek mahçup bir ifade ile baktı.
Elimde olan bir şey değildi, onun kadar sıcakkanlı bir insan değildim ve ister istemez ondan nefret ettiğimi zannediyordu.
Buna rağmen onun çok iyi bir çalışan olduğunu biliyordum.
"Teşekkür ederim Annie."
Annie ona teşekkür etmemden dolayı şaşırmış olsa da, yüzünde şimdi kocaman bir gülümseme oluştu. Ardından bakışları bana döndü. Sonra masama.
