|| Mardin'den Kaçış Serisi II ||
+18
Bazı kaderler kesişim, bazı kesişimler ise
kaderdi.
"BDSM içermektedir."
Kapak tasarımı @-necirvan 'a aittir
"Kitapta kuma yoktur."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
....
Sabah uyandığımda yanımda Boran yoktu. Bedenimi sancılar ile yataktan kaldırdığımda, sadece bacaklarım arasında bir sızlama vardı.
Üzerimde örtülü olan battaniyeyi bedenime sararken etrafı inceledim.
Simsiyah bir odaydı. Ve egzotik bir kehribar tütsü kokusu vardı. Etrafı biraz daha incelerken, gözlerim komodindeki paraya takıldı. Bir anda beynimden vurulmuşa döndüm. Birkaç defa kendimi silktim. Bana eskort muamelesi yapmıştı.
Dün gece onunla onunla birlikte olduğu için bana para mı vermişti?
Gözlerim nemlendi. Kimseyi suçlayamazdım. Akşam kaşınmıştım.
Yatağa bulaşmış kan ile gözlerim bir kez daha doldu. Nasıl olmuştu bilmiyorum. Bilmekle de kalmıyor, bundan sonra ne yapacağımı düşünüyordum.
Sinirim adeta bozulmuştu. Tek tesellim bu şehirden gitmekti. Yaptığım şeyi düşürmek istemiyordum. Yoksa ağlayıp, pişman olabilirdim. Kendim istemiştim.
Boran'ın dokunuşları benim düşünme yetimi unutturmuştu, akşam ve sonuç buydu. Burnumu çektim.
Buradan gitmek istiyordum. Fakat bu komidindeki parayı o Boran denen piçin, yüzüne atmalıydım. Onun dışında asla içim soğumazdı.
Kendimi parçalayacak değildim. Benim suçumdu. Boran gibi bir adamla inatlaşmaya girmemeliydim.
O ateş, ben ise barut. Eğer çok acımasız bir şekilde büyümeseydim, buna diğer kızlar gibi ağlayıp, onu suçlayabilirdim fakat gerçekleri görebiliyordum.
Gerçekleri görebiliyordum. Evet ama artık geleceği göremiyordum. Artık bakire değildim. Ve bu ülkede kalırsam, bunu kabul edecek herhangi bir erkek kolayca bulamazdım.
Evleneceğimden değildi. Evlenmek istemiyordum da zaten. Sadece bu ataerkil sistemden nefret ediyordum. Ben şimdi toplum tarafından dışlanacakken, Boran saygı duyulacaktı sırf milli olduğu için. Travma olmuştu keza bende evlenme olayı. Mirza olayı yüzünden de.
Bu olayı normal karşılamış olmam benim bile şu an garibime girmişti. Yırtınıp yırtınıp ağlamam gerekiyordu. Hatta onu suçlamam. Ama defalarca kez dokunduğunda izin vermiştim ona. Arsız olan bendim.
Dün akşam olanları bir bir hatırladığımda içimdeki fırtına yüzünden gözlerimden yaşlar düştü. Tek tesellim artık bu şehirden gidiyor oluşumdu. Unutmam gerekiyordu bu hatayı.
