Waves of Life (BXB 2023)

Chapter XVII

—-

In life, we know how to start things and yet we don't know how to end it. As for me, I believe, that letting Tephen go is one of the biggest decisions I have ever made in life.

Slowly, but surely I'll make myself happy again someday.

"Since si Tephen at Gian naman ang gumawa lahat nitong feasibility study natin, hindi na natin sila pag-aambagin," sabi ni Maricar kay Ivan.

"Okay lang sa'kin. First time kong magka-uno!" Sabi ni Ivan.

I just nodded and I began reading my reviewer. Finals na rin kasi namin sa ibang subject. Tapos na rin ang thesis namin ni Tephen kaya wala ng reason parq mag-usap pa kami. Next sem na uli kami gagawa ng remaining chapters na natitira.

"Congrats pala, bro!" Sabi ni Ivan kay Tephen at hindi ko na sila tinapunan pa ng tingin.

The whole class knew that Tephen and I ended our relationship last month at walang nagtanong at nangulit dahil parehas kaming ayaw pag-usapan iyon. Sa klase at never ko siyang tinitigqn or tinapunan man lang ng pansin. Nakakausap ko lang siya kapag gumagawa kami ng thesis at kapag sumasagot kami ng mga tanong.

Hindi gaanong madaling makalimutan at alisin sa puso ko si Tephen kaya kung tatanungin niyo ako kung mahal ko pa siya, oo lang at oo ang sagot ko. Pero dahil wala na kami ay sinisimulan ko ng ayusin lahat. Sinisimulan ko na ring tanggalin siya sa sistema ko.

From: mama

It's my birthday tomorrow. I'll expect you to come. I miss you, Gian.

Text iyon ni mama sa'kin and I became really emotional. Dahil ayokong makita ng mga kaklase ko na umiiyak ako ay sinubsob ko ang muka ko desk ko na may bag at malayang pumatak ang mga luha ko.

First time akong i-text ni mama na hindi niya ako sinesermunan. I never felt this happy before.

After wiping all my tears away, I slowly regained my composure.

"Ayos ka lang ba?" Tanong ni Melanie na nasa tabi ko na pala. He gently caressed my back at ramdam kong for comfort iyon. Hindi ko tuloy maiwasang mapatingin sa paligid at nahuli kong nakatingin sa akin si Tephen and he looked worried kaya nag-iwas ako agad ng tingin at pumaling ako kay Melanie.

"Ayos lang ako," at ipinabasa ko sa kanya ang text message ni mama sa'kin.

"I am so happy for you!" And she gave me a hug. Nakita ko tuloy si Tephen at nakita ko ang galit sa mukha niya.

Kinagabihan ay nag-decision ako na pupunta ako sa bahay para sa birthday ni mama kaya paglabas ko ng trabaho ay bumili ako ng mamahaling relos na nagkakagalaga ng apat na libo at balak ko iyong ibigay kay mamq.

All night, magkahong kaba at excitement ang naramdaman ko. Ang tagal ko na kasing hindi umuuwi sa bahay.

"Good luck on your date!" Pang-aasar ni Melanie at hindi ko alam kung bakit niya 'yon sinabi. Tuloy ay napako ang tingin ko kay Tephen na galit ang muka at seryoso siyang nakatingin sa akin. Hindi siya nag-iwas man lang ng tingin and I made me confused. Why is he acting this way? He's not jealous, isn't he?

Hawak ang paper bag na naglalaman ng regalo ko kay mama ay minabuti kong suriin ang aking sarili. I am wearing a simple white long-sleeves na ipinailalim ko sa aking simpleng maong pants. Naka-white na sneakers din ako.

After I rang the doorbell, I saw James opening the gate for me.

"Kuya Gian!" Aniya and he hugged me as if he missed me. I just tap his shoulder and I smiled at him.