-gecenin bir yarısı-

6.bölüm:Geç kavuşma

30 aralık=jungkook büyüyü denedikten 5 ay sonra

Taehyung'un gidişinden ciddi ciddi beş ay geçmişti, beş aydır onun özlemiyle tutuşuyordum.

Büyüyü yaptıktan sonraki gün kahvaltı yaptığımız kafeye geri gitmiştim, gerçekten herkesin hafızası silinmişti ama neden benimki silinmemiş'ti? Sanırım bunu sadece Taehyung'u geri getirebilirsem öğrenecektim. Ve o günden sonraki bir ay boyunca tekrar tekrar şansımı denemiştim. Ama şans bana küsmüş'tü.

O bir ayın sonunda bir şey fark ettim. Bu videoları çekenlerin hepsi aynı gün yapıp başarmıştı. Ve o günde bu gündü. Umarım bugün başarabilirdim.

Eşyaları yatağın altından çıkarıp salonu hazırlamıştım. Ev gene boştu, akşama kadar hoseok'a gidip vakit geçirecektim. Umarım bugünde eve kız atmamış'tır.

*✧⁠*✧⁠*✧⁠*

Telefon konuşması

(Hoseok&Jungkook)

Hoseok aranıyor...
Hoseok aramayı cevaplandırdı.

"Alo Jungkook."

"Hoseok müsait'misin? Eğer eve kız atmadıysan geleceğim."

"Atmadım, atmadım gel. Film veya dizi izleyip dedikodu yaparız. Atıştırmalık'ta alırsan canom."

"Hahaha tamam tamam geliyorum."

Arama sonlandırıldı.

*✧⁠*✧⁠*✧*

K

lasik bir tişört ve pantolon giyip anahtarlarımı aldıktan sonra evden çıktım.

Motoruna atladikdan sonrada Hoseok'un evine doğru sürmüştüm.

Eve geldiğimde normal bir karşılaşma ile içeri girmiştik. Gelirken aldığım cips, çikolata, çekirdek, ve jelibon'ları açıp kaplara koymuştuk,film izleyeceğimiz içinde Hoseok beyimiz zorla mısır patlattırmıştı.

Her şeyi hallettikten sonra 'doğrulukmu? Cesaretmi?' filmini açıp izlemeye başladık -ki hoseok korkudan altına sıçıyor.-

23:30

Film bittikten sonra Hoseok'la kısa bir sohbet etmiş, ardından kısa bir vedalaşma sonrası motoruma atlayıp evime doğru sürmeye başladım.

Eve geldiğim gibi üstüme büyü yaptığım kıyafetleri giydim, ve salona gidip hemen İncil'in önüne oturup dua etmeye başladım.

Dua'yı okuduktan sonra her zamanki gibi hiç bir şey olma- bu rüzgarda nereden çıktı!

Rüzgarın şiddetinden dolayı ben duvara yapışmıştım,mumlarda sönmüştü. Yoksa başarmışmıydım? Bir anda mutlu olmaya başlarken aynı zamanda kendime fazla heveslenmemem gerektiğini tekrarlıyordum.

Rüzgar dindiğinde yere iki diz üstü düştüm. Hevesle başımı kaldırdım sırada kapı açıldı. Mumlar söndüğünden etraf iyice kararmıştı,ve bende hiçbir şey görmemiştim. Yarım yamalak ayağa kalkıp ışıkları yaktım. Kapıya baktığım gibi bana gülümseyerek bakan Taehyung'u gördüm. Gülümsemesi benim bile yüzüme bulaştığında ilk konuşan ben oldum.