The Tale of Aeryn Glaze (Tag-Lish Version)

Chapter 11

⊱∘──AERYN──∘⊰

Nawala agad sa aking isipan si Flint at napalitan iyon ng alaala sa panaginip ko tungkol sa lalaki. Hindi ko man alam ang pangalan niya sa ilang taon kong pagkakilala sa kaniya sa mga panaginip ko, sapat na 'yong presensya niya upang maging komportable ako sa kaniya, kahit sa loob lang ng aking panaginip.

He has been a great help to me for the past few years that I have joined Thanatos. I never killed anyone in my life until I was finished with my requirements to become an assassin for the organization. The first moment of my life since I became one, was traumatizing. The nightmares keep coming back to me, and it's like I have been haunted by the ghosts of those I have killed.

He came to my dream world like the light in my darkness and stopped my nightmares from coming back. I have been having a comfortable sleep since then until now.

Napatingin naman ako sa kanang kamay ko kung saan niya ako hinalikan. Kahit na panaginip lang 'yon ay parang ramdam ko pa rin 'yong halik niya sa aking balat. Napapigil ako sa aking ngiti at sinubukang sumimangot. Iniwala ko nalang sa isipin 'yong panaginip atsaka nagpatuloy sa paglakbay.

I took a service vehicle to our territory in Region 9, and arrived in less than 30 minutes. Nang makarating naman ako ay napaisip ako sa magiging reaksiyon ng mga tao dito kapag nakita nila ako. Okay lang sana kung hindi nila nalaman kung anong nangyari sa akin.

There are three cabin houses in front of the yard of the territory, in which only one of the houses had its lights on. The watchers, who are tasked to guard the territory must be roving around the area now. The training ground and the dorms are behind the cabin house and if I just go straight inside, maybe no one will notice me.

Nagpatuloy ako sa aking paglakad upang makapunta sa dorm. Wala namang mga tao sa paligid kaya hindi na ako tumigil kakalakad na para na akong tumatakbo. Nang sakto ay malapit na ako sa entrance ng dorm, may tumawag sa pangalan ko kaya nanigas ako sa kinatatayoan ko.

"Aeryn?"

Dahan-dahan akong lumingon sa likoran ko at nakita si Jonah na mabilis na tumakbo sa direksiyon ko. Nanlalaki pa ang mga mata nito na parang hindi makapaniwala na nakikita niya ako.

Magtatanong pa nga sana ako kung bakit ganoon ang reaksiyon niya pero nabigla ako ng bigla niya akong hinila sa isang mahigpit na yakap.

"Jonah?" Awkward akong napatawa dahil hindi naman palagi na niyayakap ako ng mokong na 'to. "May nangyari ba? Ah, nag-aalala ka ba kasi bigla akong nawala?"

Halos maramdaman ko yung puso niyang malakas na dumadagundong dahil magkadikit ang katawan namin. Ilang segundo ko ring prinoseso sa utak ko ang biglaan niyang pagkayap sa akin kasi tatlo o apat na beses pa lang ata kaming nagkayakap. Nang magsimulang yumuyogyog ang balikat niya ay doon na ako na-alarma.

"Jonah?" Mahinang pagtawag ko sa kaniya. "May problema ba?"

Hinawakan ko ang magkabilang-pisnge niya at ihiniwalay siya sa pagyakap sa akin. Doon ko nakita ang pamumula ng mata niya at ang mga luha niyang patuloy na bumabagsak.

"Why? What's wrong?" I almost panicked at the sight of him crying. Shit. This was the very first time that I had seen him this way. "Why are you crying?"

"I thought I'd lost you..."

"Ano?"

Sumimangot ako sa sinabi niya. Hinawakan niya naman ang dalawang kamay ko na nakahawak sa kaniyang pisnge at mabilis na nagsalita na parang nataranta.

"Am I dreaming right now? Am I hallucinating? Please, tell me. I can handle it. Tell me you're not real. I can take the pain."

"You're not dreaming. You're not hallucinating." I tilted my head and gave him a small grin. "I'm fucking real."