Kalbimin Anahtarı (Düzenleniyor)

♡anne♡

Ne oluyor lan burda? O kadar korumam var neredeydi hepsi? o kadar alarm sistemi neden çalışmadı? Köpeğin boynundaki Atardamarı kontrol ettim. Ölmüş. Köpeğimi öldürmüşler.

- HAYIRRR!!!!

Boğazımı acı ile tuttum. Başıma toplanan korumalara öldürücü bakışlar attım. Bir beyaz tüyleri kan ile boyanmış ölü köpeğime bir bana baktılar.

- neredeydiniz siz bu olaylar olurken?

Sinirden tüm vücudum damarlarla çizilmiş harita gibi oldu.

- Alp bey biz görmedik, dedi içlerinden biri.

- kapa ceneni. Hepiniz kovuldunuz. HEPİNİZ.

Hepsi başları önde önümden çekildi. Bende eve girme zahmetinde bulunmadan demir kapıyı şifreyi girerek açtım. Arabamın kapısını açarak içeri girdim. Anahtarı kontağa taktım. Ve çevirdim. Araba çalıştı. Bluetooth Kulaklığımı kulağıma taktım. Yardımcımı aradım. Ikinci çalışta yanıt geldi.

- buyrun Alp bey.

- benim korumaları, güvenlikleri değiştirsinler. Bir de kamera kayıtlarına bakın.

- ne oldu ki?

- hiç sorma yaa. Eve biri girmiş. Max i öldürmüş.

- o kişiyi bulacağım merak etmeyin.

- bir de benim 2 saatlik bir işim var. Ben geldiğimde yalıyı temiz bulmak istiyorum. Bir kaç hafta yalıda kalmak istiyorum.

- tamam Alp bey. Hemen hizmetlilere haber veriyorum.

Telefonu kapattım. Aklıma takılan büyük bir sorun vardı. Annem. Öldü denilmişti ama ben yaşadığına inanıyorum. Her şey o gün oldu. Gözümü hastanede açtığım gün.

* gözüme gelen güneş ışınları etrafı beyaz görmeme sebep oluyordu. Öldüm mü? Güneş ışınlarına alıştığımda görüş açıma bir kadın girdi. Ölmemişim. Ölmüş te olabilirim. Kadını görmemle kalbimde bir sızı hissettim. Bana sevgi ile baktı. 'Çok korktum oğlum' dedi ve odadan çıktı. Acele ile çıktığı için bir şey düşürdü. Onu almam gerek. Ama kalkacak durumda değildim. İçeriye berke girdi. Berke girdiğine göre Ölmemişim. düşen şeyi bana vermesini istedim. Yerden aldı. Önce inceledi. Sonra bana dalga geçer gibi baktı. O bir fotoğraf. Fotoğrafı verdi. Inceledim. Bebeklik fotoğrafım. O kadında benim fotoğrafım ne arıyor? *

ertesi gün daha kötü şeyler oldu. Dna bankasına verdiğim kanımla uyuşan bir kan buldukları için beni aradılar. Görüşmek istediğimi söyledim. Ama kadın görüşmek istemediğini söylemiş. Işte şimdi oraya gideceğim. Ve kadının adresini alacağım. Vermeyecekler biliyorum ama yine de alacağım. Zorla. Binanın önündeki park alanına arabayı park ettim. Arabadan indim. Binanın kapısından içeri girdim. Kalbim yerinden çıkacaktı. Danışmanlık masasındaki adamla konuşan bir kadın gördüm. Bu kadın hastaneye gelen kadındı. Eminim. Kadının omzuna dokundum.

- bayan bakar mısınız?

Kadın arkasını döndü. Evet hastanedeki kadın. Bana korku ile baktı. Tam önünde duruyordum. Sağa doğru bir hamle yaptı. Önüne geçtim.

- lütfen benden kaçmayın. Sadece konuşmak istiyorum.

Kadın başını iki yana salladı.

- ama ben sizi tanımıyorum.