Kalbimin Anahtarı (Düzenleniyor)

affet beni

Oflayarak balkona çıktım. Aşağı baktığımda şok oldum. Aşağıdaki ses:

- affet beni Mirayım.

Yerde birbirinden renkli çiçekler güller ve ateşle yazılmış affet beni. Çiçeklerle oluşan kalbin içinde bana bağırarak " affet beni" diyen bir adet alp.

Benim konuşmama fırsat vermeden güvenlik ve bekçi ellerinde sopalarla koşarak alpin yanına gidiyorlardı. Alp durumu idrak edince koşmaya başladı.

- mehmet amca dur. Gökhan abi bari Sen dur. O benim arkadaşım.

Bir yandan da gülüyordum. Alp kaçıyor güvenlik ve bekçi de arkasından kovalıyordu. Güvenlik ve bekçi döndüler.

Güvenlik gökhan abi;

- Görüyor musun miray bizim çimleri yakan bela meşhur alp Sönmez miş.

- abi ben sana dedim. O benim arkadaşım diye.

Mehmet amca:

- güzel koşuyor yaa. Yaktı çimleri. Çiçeklere de yazık. . Yazık onlara da yaa. Miray görüyor musun?

- evet mehmet amca. O öyle işte. Ufak tefek şeylerle gönlümü almaya çalışıyor.

Iceri girdim. Tekrar kendimi yatağa bıraktım.

Uyandığımda sabah olmuştu. Saate baktım. 07.00. erken uyanmışım. Aşağı indim. Abim gülmekten kıpkırmızı olmuş bir yüzle gözüme gözüktü.

- ne oldu yaa. Dedim

Abim gülerek:

- arda yı köpekler kovalamış.

Bende gülmeye başladım.

Arda:

- Gülmeyin yaa.

Gülmeyi kesmeye çalıştım. Derin bir nefes aldım.

- anlat ne oldu?

Arda derin bir soluk aldı ve

- neler olmadı? Oğuz Abi beni fırına gönderdi. Ekmek leri aldım. Eve gelirken. Baktım köpek geliyor. Bir şey yapmadım. Bi daha baktım. Bana doğru geliyor. tabana kuvvet kaçtım. Önce tek köpekti. Sonra 4-5 tane oldu. yolu şaşırdım. Yanlış yola girdim. Bir baktım çıkmaz sokak. Arkamda da köpekler. "Bismillah" dedim. Duvara tırmanmaya başladım. Ayağım da kayıyor. Köpekler aşağıdan havlamaya başladı. duvara tırmandım. Bir tane taş buldum. Köpeklere fırlattım. Yoluma devam ettim. giderken sokağın birinden o köpekler. nasıl kaçıyorum ama. Eve geldim.

Abim:

- bir kapı çalışı var. "Abi, abi, Oğuz abi. Köpekler abi."

Ben gülmekten yerlere yattım. Arda ise gülmeme kızıyordu.

- arda ayna mı kırdın.

- kırmadım ama. Neden böyle oldu bilmiyorum?

- ben acıktım.

- tamam Birtanem. Şimdi hazır. Arda aferin ekmekleri bırakmamışsın. Yoksa tekrar aldırırdım.

- allah korusun. Bir daha o köpekleri görmek istemiyorum.

- ardam onlar kokunu almıştır senin.

- deme öyle miray yaa.

- sen kesin ayna kırdın. Yada kara kedi falan gördün.

- bir şey yapmadım ki.

- buldum. Baharın bedduasını aldın sen. Sevgilim var deyince beddua etti kesin sana.