Tek Bölümlük VeyKen Hikayeleri

6. Bölüm Part 3 Önizleme

Okunan sela sesiyle nerede olduğunu kavrayabilmişti Veysel. Etrafındaki kalabalığı, ağlayan insanları. Annesinin feryat figan bağırışını, Kuzenlerini, Dedesini, Amcasını..

"Ben neden burdayım ki ?" dedi kendi kendine . "Benim babam 1 hafta önce öldü. " dedi.

"Biz daha hiçbirşey yaşamadık!" diye bağıran kadın sesiyle başını sesin geldiği yöne çevirdi.

"Hayır.." dedi tüm düşünceleri ona savaş açarken.

"Hayır, bu olmaz." dedi tekrar.. "Olmaz, hayır..."

"Eğer bir gün , kendini böyle benim gibi bir mezarın başında bulursan, içindeki tek duygu pişmanlık olur."

Amcasının sözleri yankılandı kulaklarında. Olamazdı böyle bir şey. Mümkün değildi bu.. Ama yine de son bir cesaret döndü biraz uzağında olan mezarlığa doğru. Ramazan'ın ağlayarak çaktığı tahta parçasına ilişti gözü..

Tahta parçasının üzerindeki isime ilişti..

"Kenan Kaya"

...................................

Veysel nefes nefese açmıştı gözlerini. Kendisine korkuyla bakan karısını görse de bunun bir rüya olduğunu anlaması için biraz daha zamana ihtiyacı vardı.

"Kabus gördün." dedi Cemile.

"Görsün. Kabus görmek iyidir." dedi Elif yandan.

"Diri tutar insanı." dedi iğneleyici bir tonda.

Ama Veysel'in ikisini de duyacak takati yoktu..

Kısa bir önizleme atayım dedim. Bölümü de atarım yakın bir zamanda inşallah 😌