Destiny

Chapter 19

"Εσυ δεν κοιτούσες" απαντάει με νεύρα

"Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί σου. Κάνε στην άκρη"

"Που είναι η Αναστασία; Θα αργήσει για το σχολείο"

"Είναι άρρωστη, δεν θα πάει σήμερα"

"Τι έχει;" ρωτάει με ενδιαφέρον

"Έκανε εμετό το βράδυ. Κάνε στην άκρη τώρα γιατί θέλω να της κάνω ένα χαμομήλι" λέω και κάνω να τον προσπεράσω

"Πήγαινε πάνω. Θα πω να της φτιάξουν" απαντάει και γνέφω

Πηγαίνω ξανά επάνω και λίγα λεπτά μετά μπαίνει κι εκείνος μέσα με μια αχνιστή κούπα στο χέρι

"Πως είναι;" με ρωτάει χαμηλόφωνα γιατί νομίζει ότι κοιμάται

"Εξαντλημένη. Δεν έχει σταματήσει να κάνει εμετούς"

"Μήπως έφαγε κάτι που την πείραξε;"

"Το ίδιο φάγαμε όλοι και στο σχολείο μου είπε ότι δεν έφαγε" απαντάω και με κοιτάζει σκεπτικός

Πλησιάζει και κάθεται δίπλα της στο κρεβάτι, εκείνη ανοίγει τα μάτια της και τον κοιτάζει

"Θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να μου πεις αλήθεια" της λέει και τον κοιτάζει αμίλητη "Έχει να κάνει με το σχολείο όλο αυτό; Μήπως δεν ήθελες να πας για κάποιον λόγο;"

"Αλήθεια δεν νιώθω καλά" λέει εκείνη χαμηλόφωνα

"Εντάξει. Θα πάρω γιατρό να έρθει" λέει σε μένα

"Όχι, δεν θέλω γιατρό, θα μου περάσει" τον προλαβαίνει αμέσως η Αναστασία

"Ας το αφήσουμε για σήμερα, αν αύριο δεν είναι καλά θα δούμε" προσπαθώ να μιλήσω ήρεμα μαζί του

"Εντάξει. Πιες το χαμομήλι και θα πω να σου φτιάξουν και μια σούπα" λέει και βγαίνει από το δωμάτιο

Την πλησιάζω και την βοηθάω να σηκωθεί λίγο

"Δεν θελω να έρθει γιατρός" λέει αγχωμένη

"Εντάξει αγάπη μου δεν θα έρθει"

Δεν θέλω να την ταράξω, σε ότι έχει να κάνει με γιατρούς και νοσοκομεία η Αναστασία δεν αντιδράει καλά. Δεν την αδικώ βέβαια, ούτε κι εγώ αντιδράω καλά μετά από ότι έγινε

~~~

Όλη την υπόλοιπη μέρα η Αναστασία αντί να γίνεται καλύτερα γινόταν χειρότερα. Οι εμετοί ήταν όλο και πιο συχνοί και πλέον έχει ανεβάσει και πυρετό

Έχω αγχωθεί, δεν καταλαβαίνω τι της συμβαίνει

Για άλλη μια φορά κρατάω τα μαλλιά της καθώς εκείνη πέφτει εξαντλημένη στο κρεβάτι και κλαίει από την πίεση