«Υπάρχει λόγος;»

«Η αλήθεια..»

Α-το ήξερες..;
Δ-μόλις..το είχα μάθει..

Δεν είχαν χάσει βλεμματική επαφή.
Οι ανάσες τους βαριές, ασήκωτες.
Είχε χάσει πια κάθε γέφυρα επικοινωνίας μαζί του. Αυτό αισθανόταν.

Α-και γιατί με άφησες να σε εμπιστευτώ τότε..;..γιατί..;.., η φωνή της έσπασε ενώ εκείνος δεν μπορούσε να την αντικρίσει και χαμήλωσε το βλέμμα του.
Δεν άντεχε να την βλέπει έτσι.

Α-Γιατί..;.., τα μάτια της ήταν καταπέλτης που έκαιγαν βαθιά μέσα στην ψυχή του.
Ήθελε να ξεσπάσει και επιτέλους το έκανε.

Α-ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΩ..;..ΓΙΑΤΙ..;..ΓΙΑΤΙ..;..,
του φώναζε και τον χτυπούσε με τα χέρια της στην προσπάθεια της να τον απομακρύνει από κοντά της ενώ τα δάκρυα συνέχισαν να κυλούν στο πρόσωπο της και να ματώνουν την ψυχή της.

Α-ΓΙΑΤΙ..;..ΓΙΑΤΙ..;..Γιατί..;..,
δεν είχε πια άλλη δύναμη να τον αντικρούσει.
Έπεσαν όλες οι άμυνες της και καθώς ήρθε κοντά της έφερε το κεφάλι της στο στήθος του.
Συνέχισε να αναρωτιέται το γιατί συνέβησαν όλα αυτά.
Δεν έπαιρνε απάντηση μη μπορώντας να σταματήσει να κλαίει όπως και εκείνος.
Αισθανόταν πως πήρε ζωή όταν την ένιωσε ξανά.
Το είχε ανάγκη.
Όμως ένιωθε πάρα πολλές τύψεις που τον έπνιγαν.
Όταν άνοιξε τα μάτια του άκουσε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να το διαχειριστεί όλο αυτό που συνέβαινε.
Της έδωσε χρόνο και ύστερα την ακούμπησε μετά από τόση ώρα όσο πιο απαλά μπορούσε.
Έφερε τα χέρια του στους ώμους της κοντά ώστε να μπορέσει να την απομακρύνει για να την κοιτάξει στα μάτια αλλά προέβαλε αντίσταση.
Ήθελε εκείνη να εξαφανιστεί και αυτό προσπαθούσε.
Μέχρι που κατάφερε μετά από αρκετή ώρα να την φέρει στο οπτικό του πεδίο ώστε να κοιταχτούν κατά πρόσωπο.
Της όφειλε τουλάχιστον μία εξήγηση.
Όποια και να ήταν αυτή.
Βαριανάσαινε και ύστερα τα χέρια του πήραν τη θέση τους δεξιά και αριστερά του προσώπου της χαϊδεύοντας την απαλά.
Δεν μπορούσε να την βλέπει έτσι γνωρίζοντας πως εκείνος την διέλυσε.
Έκλεισε συνειδητά τα μάτια της.
Δεν άντεχε να τον κοιτάζει ενώ τα χέρια του δεν είχαν φύγει από πάνω της.

Δ-δεν μπορούσα να σου πω την αλήθεια..Φοβόμουνα μην σε χάσω..ναι..δεν στο 'πα..,
οι ανάσες του ήταν κοφτές.
Με δυσκολία μπορούσε να της μιλήσει αλλά έπρεπε. Το ήθελε.
Τα μάτια της κατάφεραν να τον κοιτάξουν ξανά.
Τα δάκρυα δεν σταμάτησαν να κυλούν στιγμή από το πρόσωπο της.
Ένιωθε πως την πρόδωσε.