Overwinnaar | DVDD

31.

31.

'Ik denk niet dat ze je haten.'

Boos keek Addy Sira aan. 'Je snapt het niet.' Hoofdschuddend liep ze weg.

'Addy, wacht nou!'

Addy draaide zich om.

'Waarom?'

'Omdat ik van je hou, idioot.'

'Je houdt van mij?'

Addy keek Sira met vol ongeloof aan. Sira werd rood. 'Uhm.. ja uhm..' Verlegen keek Sira naar de grond en onrustig wiebelde ze heen en weer.

Er verscheen een grote glimlach op Addy haar gezicht. 'Ik hou ook van jou.'

Sira keek op. 'Echt waar?'

'Je gaat mij niet vertellen dat je niet door hebt dat ik je leuk vind? Het kettinkje, de trip naar Amerika. Hoe duidelijk wil je het hebben?'

'Je had het mij ook gewoon mogen zeggen.' Antwoordde Sira blozend. Addy gniffelde. 'Dat ging mij een stapje te ver.'

'Mijn zus had je wel door.' Zei Sira. 'Wat. Echt? Evi of Daan?'

'Daan natuurlijk. Evi ziet zulke dingen niet. Die heeft het veel te druk met haar gezinnetje.'

'Hoe kon Daan mij door hebben?' Addy keek Sira verrast aan. 'Volgens haar is het de manier hoe je naar mij kijkt.' Vertelde Sira. 'Naar jou kijk?' Addy trok een gek gezicht en Sira giechelde. 'Ik weet ook niet precies wat ze bedoelt maar ze was erg zeker van haar zaak.'

Er viel een stilte. Sira keek naar Addy. Het meisje staarde voor haar uit. Haar bruine lokken haren vielen voor haar gezicht. Sira kon zien dat Addy verdrietig was over de situatie. Sira wist niet zo goed hoe ze zich voelde. Addy bekende zojuist dat ze ook van haar hield. Addy was verliefd op haar. En zij op Addy. Wat betekende dit? Hadden ze nu een relatie? Sira voelde zich onzekerder dan ooit.

'Het spijt me dat ik je heb meegesleept naar Amerika.' Zei Addy zachtjes. Ze keek op. 'Je hoeft geen sorry te zeggen.' Antwoordde Sira. 'Jawel.'

'Ik was zo blij dat je naar Amerika wou. Het leek mij een goed idee om je mee te nemen zodat ik niet alleen hoefde te gaan. Ik hou van mijn oma, maar met mijn ouders heb ik geen goede band. Nooit gehad. Hoe harder ik mij best doe om het leuk met ze te hebben, hoe meer ze mij haten.'

Sira legde haar hand op Addy haar schouder. 'Je hoeft echt geen sorry te zeggen. Ik ben blij dat je mij mee hebt genomen. Ik wou altijd al naar Amerika.'

'Texas stond niet op je lijstje.' Antwoordde Addy met betraande ogen. 'Ik had het voor geen goud willen missen.'

'Echt niet? Ik had best wat langer in New York willen blijven.' Er verscheen een klein glimlachje op Addy haar gezicht. 'Een aantal dagen langer New York had ik ook geen probleem gevonden, maar ik ben blij dat ik hier ben, voor jou.'

'Weetje, mijn vader dronk altijd veel. Hij is verschillende keren opgenomen in een kliniek. In totaal heeft hij daar zo'n zeventien maanden gezeten. Als hij terugkwam ging het een tijdje goed, maar al snel viel hij weer terug in zijn oude patroon. Hij kocht stiekem bier wanneer ik samen met hem boodschappen ging doen of wanneer mama niet thuis was toverde hij een fles onder de bank vandaan. Op een of andere manier kwam hij altijd aan drank. Hij was ook veel van huis. Soms bleef hij dagen weg zonder wat van zich te laten horen. Mama en ik waren zo bang dat hem iets zou overkomen.'

'Jeetje Addy. Wat heftig. Ik wist niet dat je thuissituatie zo erg was.' Antwoordde Sira geschrokken. 'Het is oké. Je kon het niet weten. Ik praat er nooit over.'

'Misschien zouden we er wel wat meer over moeten praten.' Antwoordde Sira voorzichtig. 'Misschien wel ja. Het is een wonder dat mijn ouders na al die ruzies nog bij elkaar zijn. In plaats van dat ze meer hulp zochten gaven ze mij de schuld. Ik had alles fout gedaan en kreeg het continu te voorduren. Toen Ajax mij een contract aanbood wist ik niet hoe snel ik mijn spullen moest pakken.'

'Heb je dit ooit met je ouders besproken?'

'Ik heb er zo vaak van wat gezegd maar ze werden altijd boos op mij. Ik mocht mij er niet mee bemoeien. Ik moest mij met andere dingen bezig houden. Ik ben toen veel gaan voetballen en zo ben ik uiteindelijk alle jeugdteams doorgelopen.'

'Weet je, er was een tijdje dat ik ook niet goed overweg kon met mijn ouders. We begrepen elkaar niet. Ik ben toen uiteindelijk naar Londen gestuurd om bij Daan te gaan wonen.' Zei Sira. 'Dat heb je weleens verteld ja.' Antwoordde Addy knikkend. 'Uiteindelijk heeft het ons allemaal veel goed gedaan. Misschien Daan wat minder op dat moment, maar wat ik probeer te zeggen is dat het misschien tijd nodig heeft.'

'Bedankt.' Addy pakte Sira haar hand beet en ze kneep er zachtjes in. 'Geen probleem. Je kan altijd bij mij terecht als er wat is.'