Overwinnaar | DVDD

26.

26.

'Ik ben kapot.'

Sira liet zich op het eerste bed vallen dat ze zag. Addy giechelde en zette haar koffer neer op de grond en ze keek toe hoe Sira languit ging liggen. Ze hadden ruim acht en halfuur in het vliegtuig gezeten.

'Je kan beter opstaan. Het is pas vier uur s 'middags. Als je nu gaat slapen slaap je vannacht niet.' Zei Addy. Sira ging rechtop zitten en kreunde. 'Vier uur s 'middags pas? Ik ben zo moe.' Ze liet zich achterover vallen op het bed.

'Dat snap ik, maar het is echt beter als we nog iets gaan doen. Vertrouw mij, ik heb er ervaring mee.'

'Wat wil je gaan doen?' Vroeg Sira. 'De stad in. New York bewonderen. Ik kom hier ook niet dagelijks hoor.' Zei Addy. 'Hmm kunnen we niet morgen de stad in gaan? Ik voel me zo slaperig. Mijn ogen vallen bijna dicht.' Stribbelde Sira tegen. Ze sloot haar ogen.

'Kom!' Addy probeerde Sira overeind te trekken, maar Sira bleef eigenwijs liggen. 'We kunnen naar Central Park gaan.' Stelde Addy voor. Sira ging nu rechtop zitten. 'Wil je daar nu heen?'

'We moeten ergens heen.' Zei Addy schouderophalend. Sira stond op. 'Vooruit.'

Addy en Sira verlieten de hotelkamer en ze vertrokken richting Central Park. Central Park was een groot stadspark op het eiland Manhattan in New York.

Het was druk in New York. Er liepen duizenden mensen door de drukke winkelstraten. Sommige mensen liepen met tassen vol cadeaus over straat. Sira keek haar ogen uit. Het werd langzaam aan donkerder en de verlichting werd aangezet. De straten werden verlicht met duizenden lichtjes en Sira had het gevoel dat ze in een kerstfilm was beland. Ze pakte haar telefoon en ze filmde de verlichting.

'Het is prachtig.' Fluisterde ze. Addy stond naast haar en lachte. 'Wacht maar tot het straks helemaal donker is. Dan is het nog mooier.'

Slenterend vervolgden ze hun weg richting Central Park.

'Vertel mij eens wat meer over je familie. Wie ga ik allemaal ontmoeten?' Vroeg Sira. 'Mijn oma. We noemen haar ook wel Meemaw.' Vertelde Addy. 'Meemaw?' Sira lachte. 'Ja. Dat is haar bijnaam. Het is een andere vorm van het woord oma.' Legde Addy uit.

'Is jouw Meemaw de moeder van je moeder of de moeder van je vader?' Vragend keek Sira het meisje aan. 'De moeder van mijn moeder.' Antwoordde Addy. 'Mijn andere oma ken ik niet.'

'Oh. Hoe komt dat?' Vroeg Sira nieuwsgierig. Addy haalde haar schouders op. 'Het contact tussen mijn vader en zijn ouders was al verbroken voordat ik geboren werd. Ik heb weleens naar mijn grootouders gevraagd, maar mijn vader laat weinig los over zijn jeugd.'

'Je vertelt mij ook bijna nooit iets over je ouders. Wat zijn het voor mensen? Wat doen ze voor werk?' Sira had er nog nooit bij stilgestaan dat Addy het nauwelijks over haar ouders had. Als Addy het over familie had ging het altijd over haar oma.

'Mijn ouders? Je gaat ze ontmoeten. Als het goed is komen ze ook.' Antwoordde Addy. 'Maar wat doen ze voor werk?' Vroeg Sira. 'Mijn moeder is receptioniste en wat mijn vader precies doet weet ik niet.' Antwoordde Addy. 

'Heb je zin om ze weer te zien?'

'Natuurlijk. Het zijn mijn ouders. Waarom stel je ineens zoveel vragen over mijn familie?' Addy keek het meisje aan. 'Nou ja gewoon. Ik ben gewoon benieuwd.' Gaf Sira toe. Addy glimlachte. 'Maak je geen zorgen. Ik weet zeker dat je het goed gaat kunnen vinden met mijn familie.'

'Ik hoop het. Anders word het een lange week.' Zuchtte Sira. Addy grinnikte. 'Je hebt mij altijd nog! Het word leuk Sier. Mijn oma heeft allemaal leuke ideeën. Het word de beste kerst ooit!' Beloofde Addy het meisje.

'Hoe vieren jullie kerst? Is het hetzelfde als in Nederland?'

'Ik weet niet hoe jullie kerst vieren in Nederland.' Antwoordde Addy. 'Ik ga meestal met mijn familie gourmetten.'

'Wat is dat?'

'Hoe leg ik dat uit? Iedereen zit aan tafel en op het midden van de tafel staat een kookplaat waar je hamburgers, biefstuk of kip op kan bakken. Op tafel staan ook allerlei andere dingen zoals broodjes, komkommers, tomaatjes en nog veel meer. Het is een echte kersttraditie. Bijna iedereen doet het.'

'Het klinkt leuk. Jammer dat je er dit jaar niet bij kan zijn.' Vond Addy. 'Ach. We doen het elk jaar. Volgend jaar weer een kans.' Grijnsde Sira. 'Volgend jaar schuif ik graag aan.'

'Dat kan geregeld worden.'

'We zijn er.'

Sira en Addy waren aangekomen bij de ingang van Central Park. 'Jammer dat het niet sneeuwt. Dat had het echt perfect gemaakt.' De twee meiden liepen Central Park binnen. 'Ik ben blij dat het niet sneeuwt. Ik haat sneeuw.'

'Hoe kan je sneeuw haten? Sneeuw is leuk. Sneeuwballen gooien, sneeuwengeltjes maken, sneeuwpoppen bouwen.' Sira somde een hele lijst op aan activiteiten. 'Sneeuw is nat en vies. En het is altijd glad op de weg.' Vulde Addy aan. 'Fair point.'