Overwinnaar | DVDD

03.

03.

'Ik kan hier wel aan wennen.' Sira zette haar zonnebril op. 'De zon schijnt niet altijd in Frankrijk hoor.' Lachte Daniëlle. 'Stt je verpest m'n stemming.'

Het tweetal was zojuist aangekomen op het vliegveld in Lyon. Vandaag ging Daniëlle haar contract tekenen en nadat het contract was getekend mocht ze in haar toekomstige appartement kijken. Daniëlle had er erg veel zin in. Het zonnetje scheen en er was geen wolkje aan de lucht.

'Bonjour!'

Er kwam een man aangelopen en hij stelde zich voor als Jules. Hij vertelde dat hij werkte voor Olympique Lyon en vandaag was hij hun gids.

Daniëlle was meteen enthousiast. Jules nam zijn werk heel serieus en hij begon meteen te vertellen over de geschiedenis van Olympique Lyon en hoe blij hij was dat Daniëlle hun club kwam versterken.

Sira was wat minder enthousiast dan haar zus. Ze snapte niet zo goed wat Daniëlle zag in de Franse club. Bij Arsenal had ze toch alles waar ze van droomde?

Jules bracht het tweetal naar het stadion van Olympique Lyon en daar kregen ze een rondleiding door het stadion. Na de rondleiding was het tijd om het contract te tekenen. Het was een enorme drukte in de ruimte.

Daniëlle tekende het contract en nadat het contract getekend was mocht ze haar nieuwe appartement bewonderen. Jules had het tweetal afgezet bij het appartement en hij zou ze over een uurtje weer ophalen.

Daniëlle stak de sleutel in het sleutelgat en ze draaide hem naar rechts. De deur ging open.

'Tada! Ons nieuwe thuis.'

Daniëlle straalde van geluk. Sira keek de ruimte rond. Het zag er zo anders uit dan in Engeland. Dit appartement was groter en veel luxer.

'Wat vind je ervan?' Enthousiast keek Daniëlle naar haar zusje maar Sira zei niks.

'Oh kom op Sier. Kijk hoe mooi het appartement is!'

Daniëlle liep het appartement rond. Er stond een prachtige keuken en ook zaten er twee mooie slaapkamers in.

'Het is oké.' Antwoordde Sira. Ze moest toegeven dat het appartement best mooi was maar ze wist niet of ze zichzelf hier zag wonen.

Ze wist sowieso niet goed wat ze op moment wou. Ze was zestien jaar en in de bloei van haar leven. Ze wist niet of Frankrijk haar nieuwe thuis kon worden. Op moment wist ze niet wat haar thuis was.

'Zullen we zo gaan?' Vroeg Daniëlle na een tijdje. Sira knikte. Het was tijd om terug te gaan naar Londen. Het contract was getekend. De handtekening stond eronder. Daniëlle was vanaf 1 juli officieel een speelster van Olympique Lyon.

'Wanneer ga je het bekend maken aan de buitenwereld?' Vroeg Sira nieuwsgierig. 'Aankomende maandag maakt Olympique Lyon het bekend.' Antwoordde Daniëlle.

'Waarom maandag?'

'Geen idee, maar het is dus belangrijk dat je het nog even voor jezelf houd.' Sprak Daniëlle haar zusje streng toe.

'Oh. Ik heb net een foto op Instagram geplaatst.' Zei Sira. 'Sira!' Riep Daniëlle geschrokken.

'Het is maar een grapje. Relax.'

Daniëlle haalde opgelucht adem. 'Laat mij alsjeblieft nooit meer zo erg schrikken.' Sira gniffelde. 'Je schrok he.' Ondeugend keek ze haar zus aan. 'Ja en niet zo'n klein beetje ook! Het is belangrijk dat het nog even geheim blijft.' Antwoordde Daniëlle. 'Maak je geen zorgen. Ik verklap niks.' Beloofde Sira.

Daniëlle en Sira werden terug gebracht naar het vliegveld en daar stond het privéjet al klaar. Met de privéjet vlogen ze terug naar Londen. Sira had haar biologieboek meegenomen en studeerde tijdens de vliegrit. Ze moest morgen de toets inhalen dus dit was het perfecte moment om te leren voor de toets.

Jammer genoeg kon Sira niet lang haar aandacht bij het boek houden. Ze dacht aan zondag. Dan had ze haar laatste voetbalwedstrijd van het seizoen.

'Kom je zondag bij mijn voetbalwedstrijd kijken?' Vroeg Sira.

'Hoelaat speel je?' Vroeg Daniëlle. Ze keek op van haar telefoon. 'Half elf.' Antwoordde Sira. Daniëlle dacht na. 'Ik kan de eerste helft kijken.'

'Kan je niet de hele wedstrijd kijken? Het is de laatste wedstrijd van het seizoen!' Teleurgesteld keek Sira haar zus aan. 'Sorry. Ik moet die middag zelf voetballen.' Sira zuchtte.

Op zulke momenten vond ze het wel jammer dat ze niet in Nederland woonde. Ze had bijna nooit publiek. Haar ouders vlogen eens in de maand heen en weer om haar en Daan te bezoeken maar meestal was het leeg langs de kant van het veld. Daniëlle kwam alleen maar kijken als ze niet zelf hoefde te voetballen.

Soms kon het best eenzaam zijn maar Sira probeerde zich dan vooral op het voetballen te focussen. Ze had plezier in het spelletje, ook zonder supporters.