Play PRETEND [Marupok Series #2] On-Going

Chapter 30

"Ang hirap lang kasi sayo dahil pinipilit mo ang iyong sarili na mahalin ako. You're not just hurting me. You're hurting yourself too. Please just this time, be honest. I really wanted to hear it from your mouth" she pleaded na ikinaiwas ng tingin ng kausap niya.

"It doesn't matter if I still love her or not. She's living her dream life now, happy and contented with her family" mahinahon nitong saad at mahihimigan mo ang kakaibang emosyon na hindi mo mawari mula sa tuno ng boses nito.

As far as I know, they've met in an uncanny situation and ended up giving it a shot to figure out both of their feelings through the process of being together like a real couple. Ang weird ng naging set-up nila pero imbes na mangialam ay mas pinili kong suportahan at irespeto sila pareho.

"I will not coming back here anymore" muli nitong saad ng hindi na muling kumibo ang kausap nito.

"We've been living in a lie for 3 years now, and it must come to an end. I loved you, and I always do. But I can't wait for you for the rest of my life. We're not getting any younger Agatha, and this is not what I want." she said turning her back and walked out at hindi na inantay pa na makapagsalita ang kausap nito.

Napagod na siya. Sino ba naman kasi ang hindi mapapagod sa ginawa nilang set-up. Hayy naku.

"Agghhh" she deeply signed in so much frustration. Napapasabunot pa ito ng buhok matapos maiwang nakatayo at hindi binigyan ng pagkakataon man lang na makapag salita.

"Mom" tawag ko sa kanya dahilan para mapatalon ito sa gulat.

"Oh holy mother!! Ary! My ghad, you almost give me a heart attack" sigaw nito habang nakahawak ang kamay sa kanyang dibdib.

"K-kanina ka pa ba?" Alanganin nitong tanong matapos nakabawi mula sa pagkakagulat.

"Yep" kibit balikat kong sagot. Nag-iwas ito ng tingin at kita ko ang pag-aalangan sa mukha niya. Hindi ko na ito inantay na makapagsalita pa dahil bukod sa hindi niya alam ang sasabihin ay nagmamadali rin ako sapagkat may importante akong lakad.

"Mom, I will not apologize for eavesdropping your conversation with Dr. Isaac. You can't blame me dahil kanina pa ako andito" sambit ko at tumayo. Dinampot ko ang pouch ko na nakapatong sa lamesa at hinarap itong muli.

"So anong sadya mo para bumisita ng walang paalam?" Tanong nito bago umupo. Agad naman napataas ang aking kilay sa tinanong nito.

"Am I not allow to visit you anytime I want now? Ouch, that's hurts mom"I said acting I was offended and hurt.

"That's not what I mean Ary. Alam ko may sadya ka dahil bilang sa daliri kung bisitahin mo ako" ribat nito ng may katuturan.

"Can you take good care of her while I'm not around?" I pleaded, which made her nod.

"Where is she?"

"Upstairs, sleeping in your room" sambit ko.

"Okay, that would be great para may kasama rin ako sa mansiyong 'to at ng hindi ako mabaliw" sagot nito sabay buntong hininga.

"Thanks mom" pagpapasalamat ko sabay talikod ngunit bigla rin akong napatigil at muli itong hinarap.

"Mom" tawag ko sa kanya. Umangat naman ang ulo nito at tumingin sa'kin ng naka angat ang kilay.

"No matter what happens or whatever decision you make. When you end up hurting, when you feel the world is against your will, when life is too much to handle. Please know that I'm always here, supporting you all the way." mga katagang kusang lumabas sa aking bibig. Namilog ang mata nito at hindi makapaniwala sa mga sinabi ko.

Paanong hindi siya magugulat eh ito ang unang beses na nagbitaw ako ng salitang makabagbag damdamin. Hindi ako ganto kung umakto dati, kung hindi pang ssnob ay pagmamaldita ang ginagawa ko.