"Φιληθήκατε;" ρωτάει η Αναστασία σοκαρισμένη

"Θα τον σκοτώσω" λέω και πετάω το πιρούνι πάλι στο πιάτο μου

Βγαίνω από το σαλόνι και ψάχνω να βρω κάποιον υπάλληλο εδώ μέσα

Το πρώτο μέρος που βρίσκω είναι η κουζίνα. Οι δυο κύριες με κοιτάζουν περίεργα για την έφοδο μου

"Που είναι ο Ιβάνοβ;" ρωτάω αυστηρά

"Στο δωμάτιο του" απαντάει η μια ήρεμα

"Και που είναι αυτό;" επιμένω

"Ο κύριος δεν αφήνει κανέναν να μπαίνει στον χώρο του" προσπαθεί να μου εξηγήσει

"Δεν νομίζω ότι θα έχει πρόβλημα να μπει η σύζυγος του" την διακόπτω και θέλω να ξεπλήνω το στόμα μου με πετρέλαιο με αυτό που ξεστόμισα

Με κοιτάζει περίεργα και μετά κοιτάζεται και με την διπλανή της

"Ο τρίτος όροφος είναι τα διαμερίσματα του κυρίου" λέει χαμηλώνοντας το κεφάλι

Ανεβαίνω αμέσως τις σκάλες και μόλις φτάνω στον τρίτο βλέπω ένα διάδρομο με δυο κλειστές πόρτες από την μια πλευρά και όλη η άλλη είναι καλυμμένη με τζαμί και φαίνεται ότι είναι ένα γυμναστήριο

Κάνω την απόπειρα να ανοίξω την πρώτη και είναι κλειδωμένη

Ο άνθρωπος είναι άρρωστος Δεν αφήνει κανένα να ανεβεί εδώ, αλλά κλειδώνει

Έχει πρόβλημα

Δοκιμάζω και την δεύτερη και αυτή ανοίγει αμέσως, είμαι σίγουρα στο δωμάτιο του, είναι κι αυτό σε γκρι αποχρώσεις με ένα τεράστιο κρεβάτι και πολλά άλλα πράγματα, που δεν προλαβαίνω να δω, γιατί η φιγούρα του να βγαίνει γυμνή από το μπάνιο με κάνει να εστιάσω το βλέμμα μου εκεί

Τα μάτια μου τρέχουν από τα πόδια του προς τα πάνω και φυσικά κολλάω στον ανδρισμό του, που καθόλου αδιάφορος δεν θα πέρναγε από καμία γυναίκα. Ασυναίσθητα ανεβαίνω και πιο πάνω και μόλις το μάτι μου πέφτει στο τατουάζ που έχει στο στήθος του τα νεύρα μου διπλασιάζονται

"Είσαι κουφή; Τι θέλεις;" ρωτάει και τον κοιτάζω στα μάτια

Δεν φαίνεται νευριασμένος που εισέβαλα στον χώρο του, ούτε και τον νοιάζει να κάνει κάποια κίνηση για να καλυφτεί

"Ντύσου" λέω αυστηρά

"Μπούκαρες εδώ μέσα και θα μου πεις πως θα είμαι;" λέει ειρωνικά "Τι θέλεις;" ρωτάει ξανά πιο έντονα

"Τι στο διάολο είναι αυτές οι φωτογραφίες που δείχνουν στην τηλεόραση;"

"Ποιες φωτογραφίες;"

"Δικές μας, από τον γάμο"

"Της δημοσίευσαν κιόλας; Άξιζαν τελικά τα λεφτά που έδωσα στον φωτογράφο" σχολιάζει αδιάφορα

"Πας καλά; Ποιος σου είπε ότι θέλω να ξέρουν όλοι ότι παντρευτήκαμε; Θα τις δει κανένας γνωστός και θα γίνω ρεζίλι"

"Οι γνωστοί σου μόνο να σε ζηλέψουν μπορούν" λέει αυτάρεσκα "Και τι περίμενες; Προφανώς και θα ασχοληθούν με τον γάμο μου. Μην ξεχνάς ποιος είμαι" λέει και αρχίζει να ντύνεται

Τον κοιτάζω με μισόκλειστα μάτια, το μυαλό μου δουλεύει με χίλιες στροφές

Ξέρω ότι κάτι δεν μου λέει

"Γιατί πλήρωσες φωτογράφο; Ποιος ήθελες να μάθει για τον γάμο;" ρωτάω αμέσως

Με κοιτάζει με νεύρα και με πλησιάζει

"Ξέρω ότι μπορεί να σου έχει γίνει συνήθειο, αλλά σε μένα δεν θα μιλάς σαν να κανείς ανάκριση. Αυτά πέρασαν και κοίτα να το πάρεις χαμπάρι. Δρόμο τώρα"

"Δεν σε φοβάμαι και στο ξανά είπα. Κάτι θέλεις να πετύχεις, γιατί ήθελες αυτό τον γάμο μαζί μου;" επιμένω

"Εσυ είσαι υποχρεωμένη να απαντάς στις ερωτήσεις μου, εγώ όχι"

Ανοίγει την πόρτα, με σπρώχνει έξω και την ξανά κλείνει στα μούτρα μου

"Θα μάθω Ιβάνοβ" λέω στα ελληνικά

Κατεβαίνω ξανά κάτω και η Αναστασία κοιτάζει ακόμα αυτή την εκπομπή στην τηλεόραση. Μόλις με βλέπει την κλείνει γρήγορα

Κάθομαι δίπλα της χωρίς να μιλήσω και ξεκινάω να τρώω. Εκείνη έχει το πιάτο της στα χέρια, αλλά με κοιτάζει ανά διαστήματα

"Τι;" ρωτάω αν εκεί ξέρω τι θα πει

"Πότε συνέβη αυτό το φιλί;"

"Εκείνος με άρπαξε και με φίλησε για να μας τραβήξουν φωτογραφίες οι δημοσιογράφοι, το είχε κανονίσει"

"Δηλαδή δεν ήθελες;" ρωτάει ξανά και την κοιτάζω με νεύρα

"Όχι βέβαια" απαντάω θιγμένη. Γνέφει και βάζει μια μπουκιά ακόμα στο στόμα της "Τι;" ρωτάω έντονα

"Φάνηκε ότι δεν ήθελες" λέει ειρωνικά και γελάει

_______________________________________________________________________________________

Πολλά νεύρα η Βαλέρια
Θα της πει ο Κριστόφ τον λόγο που ήθελε αυτόν τον γάμο;

Αυτά

Show some love & τα λέμε στο επόμενο

Destiny जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें